Het Morelia-gedeelte van het Linares-toernooi zit erop. Gezien de vervelende tijdzone zijn wij van schaakfabriek daar niet kwaad om. In de laatste ronde in Mexico gingen de heren er nog eens echt voor zitten en drie van de vier partijen eindigde dan ook met een overwinning. Daardoor schuift iedereen weer wat dichter bij elkaar en – om met een cliché in huis te vallen – in Linares is nog alles mogelijk.
Voor Morozevich zal het allicht net iets moeilijker worden dan voor de rest. De door ons voor de tweede plaats getipte Rus had de weinig bedenkelijke eer het eerste volle punt te heten voor Topalov.

Het moet gezegd: beide heren maakte er een waar spektakel van. De Franse opening staat altijd garant voor leuke stellingen, en met Moro achter zwart valt er steeds wat te beleven. De partij is eigenlijk te boeiend om slechts enkele fragmenten te tonen, daarom geven we hem maar volledig. Gooi deze partij in Fritz, en wellicht zijn er verbeteringen te vinden voor beide partijen, maar het verdient alle lof dat beide spelers zich inlaten met zo’n complexe stelling. Na Moro’s 19… Pxe5 wordt het een waar tactisch festijn. Op het moment dat de Moskoviet besluit om de hele handel open te gooien, kon wellicht geen van de spelers hebben uitgeteld dat uiteindelijk de witte monarch zich iets beter kan schuilhouden in het wederzijdse spervuur.

Anand deed gisteren een gouden zaak door met de zwarte stukken te winnen van de immer oerdegelijk Peter Leko. Er kwam een bekende stelling van de Catalaan op het bord. Na 15 zetten mag wit zonder twijfel een klein voordeeltje claimen, omdat de zwarte torens moeilijk met elkaar samen kunnen werken. Was het echt nodig om met 20. b4 de witte loper vele zetten in ballingschap te plaatsen en zwart een gedekte vrijpion cadeau te doen? Leko krijgt zeker nog wel wat tegenkansen door te komen rotzooien op de koningsvleugel, maar als op de 28^e zet de dames van het bord verdwijnen, blijkt de positionele troef van de Indiër toch te gaan doorslaan. Dat wordt pijnlijk duidelijk als Anand op de 32^e de kwaliteit offert om een volledig dominant eindspel te krijgen. Deze eindspelen gaan hem dit toernooi goed af, want Carlsen mocht enkele rondes geleden al kennis maken met de feilloze Indische techniek

Waarom wint Aronian Linares niet, en Wijk wel? Het antwoordt luidt “Ivanchuk!”. Zoals al was voorspeld, zou de Armeen een moeilijke dag beleven, want de Oekraïner is de Nemesis van Aronian. Van Ivanchuk kun je alles verwachten: krankzinnige aanvalspartijen, of dieppositionele meesterwerkjes; het werd het laatste.

Van Schaakfabriek

In Aronians favoriete Ragozin doet Ivanchuk het waarlijk briljante 17. Tcc1 (diagram). Zeg nu zelf, wie van u zou hier niet Tac1 gespeeld hebben? De zet van Ivanchuk is op goede gronden gebaseerd: de torens horen namelijk niet op de c-lijn, maar op de d-lijn. Dat Aronian even kan binnenkomen op c2 is maar tijdelijk, want de loper kan naar b3. Toen ook nog een de koning wordt geactiveerd en het paard naar het juiste veld werd gemanoeuvreerd, had Aronian zich het vervolg van de partij echt wel kunnen besparen. Aronians vechtlust siert hem, maar de partij was al eventjes gedaan vooraleer hij er de brui aan gaf.

Svidler-Carlsen was een rustige partij. Hoe kan het ook anders met de (ietwat zwaar uitgevallen) vredesduif Peter Svidler. De versnelde draak van Carlsen gaf wit een klein voordeeltje, maar na grove ruiloperaties bleef er maar weinig over.