De Franse first seed Maxime Vachier-Lagrave (foto Georgios Souleidis) heeft in Argentinië het WK -20 op zijn naam geschreven. Na een razendspannende tweestrijd met Andrej Zhigalko was hij de beste op scheidingspunten. Samen met Zhigalko verloor hij geen enkele partij en won hij er acht, goed voor een 10.5/13-score.

Bij de Belgen scoorde Thibaut Maenhout zijn vierde IM-norm. Ook de andere Belgen presteerden erg behoorlijk. De reden? Een uitstekende groepssfeer! Een uitgebreid verslag met reacties uit het Belgische kamp…

Vachier-Lagrave wint in de laatste ronde

Bloedstollend. Zo kan je de concurrentieslag tussen topfavoriet Maxime Vachier-Lagrave en third seed Andrej Zhigalko zeker noemen. De twee wisselden zeges en remises af waardoor dan weer de ene, dan weer de andere een half puntje voorsprong nam. De laatste ronde zorgde voor een heuse climax. Zhigalko had een halfje meer dan Vachier-Lagrave, terwijl die laatste ook nog eens een loodzware loting had. Want met Andreikin (2659) kreeg hij de tweede seed op bezoek.

Vachier liet het niet aan zijn hart komen: hij won het topduel en omdat Zhigalko niet verder kwam dan remise, moesten de scheidingspunten beslissen: Vachier wereldkampioen! Voor de Fransman een nieuw succes, nadat hij eerder dit jaar het toptoernooi van Biel aan zijn palmares had toegevoegd.

“Serieus wanneer het moet, leute wanneer het kan”

Voor de Belgen eindigde het toernooi iets minder dan het over het geheel verliep. Maar de resultaten zijn goed tot uitstekend te noemen. De beste score werd, zoals te verwachten was, genoteerd door Thibaut Maenhout. De Bruggeling haalde een degelijke 6.5/13, maar met een vierde IM-norm en een tpr van 2422 was zijn toernooi meer dan geslaagd. Maenhout zelf verklaart zijn goede toernooi aan een goede start.

“Voor de start had ik mijn collega’s op het hart gedrukt dat een goed begin het halve werk is, dit zorgt namelijk voor motivatie, concentratie en een goed humeur. Mijn eerste 5 rondes waren gelukkig uitstekend. Het verlies in de tweede ronde (tegen de uiteindelijke runner-up Zhighalko) was verdiend, maar toch te vermijden. Een lucky win in ronde vier legde echter een basis voor het zelfvertrouwen van de komende ronden. Dan volgden er twee partijen waarin ik zowat een vol punt liet liggen, maar mijn goede spel loonde wel in ronde acht en negen, waardoor een extra meesternorm mijn deel was,” aldus Maenhout in een email aan Schaakfabriek.

“Over de laatste vier rondes ben ik echter behoorlijk ontevreden, vermoeidheid was waarschijnlijk de hoofdoorzaak. In ieder geval liet ik goede stellingen uit handen slippen in tijdnood. Veel klagen kan en mag ik echter niet, de 6,5 op 13 die ik voorop had gesteld heb ik uiteindelijk gehaald, en mijn TPR is een stuk hoger dan ik op voorhand had gehoopt. Het leuke aan dit tornooi was dat we een goede groep hadden, serieus wanneer het moet, maar veel ‘leute’ als het kan.”

“We maken elkaar sterker”

De groepssfeer werd ook door de andere spelers als een serieus pluspunt aangehaald. “De Belgische delegatie is een toffe groep, ik heb deze korte periode heel veel van hun opgestoken. Niet alleen op schaakvlak, in alles wat ze doen is er de drang om te winnen of om de beste te zijn. Dit slaat over op elkaar en zo maken we elkaar sterker!” vertelt Arno Bomans in zijn toernooiverhaal. Wouter Gryson geeft hetzelfde mee, weliswaar op een meer cryptische manier: “Men neme de man van Rybka (Tom Piceu), 4 jonge schakers, men knede ze samen tot ze een mooi geheel vormen en laten ze voorbakken met een kolo’tje (konolisten van catan) op het strand.”

Bomans eindigde zijn toernooi met 5/13, Gryson met 6. Beiden tonen een goede tpr (respectievelijk 2194 en 2272) en zijn dan ook tevreden met hun prestatie. Bomans vat zijn toernooi simpel samen: goede winst en remisepartijen, slechte verliespartijen. “Met vijf punten heb ik iets minder gekregen dan ik verdiend zou hebben, vind ik zelf, maar als je mijn tegenstanders bekijkt, is dit niet een te grote schande (1950 was laagste elo, de rest schommelde tussen 2250 en 2500!). Het is een cliche maar waar, het was op zijn minst heel leerrijk en ik denk dat ik in België zonder schrik de hoge elo’s partij zal kunnen geven!” Gryson voegt daar in zijn verhaal nog een Australiër, pinguïns en walvissen aan toe om te komen tot “het perfecte toernooirecept”.

De vierde Belg, Arthur Hugaert, deed het eveneens uitstekend. Met 5.5/13 en een tpr van 2098 kan ook hij tevreden terugkijken op zijn toernooi. “Het toernooi ging zeer goed, jammergenoeg verloor ik de laatste ronde, als ik die gewonnen had had ik de helft. Ik stond ook heel de partij beter en maakte dan een fatale blunder. Mijn TPR is wel niet erg representatief omdat ik volgens dat systeem maar 3/11 heb, winst tegen twee niet geklasseerden worden niet geregistreerd… Een goeie sfeer, eentonig eten, Nigel Short, zatte Fransozen, lekker bier en een goed toernooi maakten de ervaring top,” aldus Hugaert.

De Belgische ploeg was ook onverdeeld positief over de organisatie van het WK. “Na enkel veranderingen van locatie en datum, had ik eigenlijk geen goede hoop op goede speelomstandigheden.” drukte Maenhout zijn twijfels voor het begin van het toernooi uit, maar die bleken ongegrond. “Het hotel waar we in verbleven was een van zeldzame kwaliteit! Lekker eten, mooie badkamers, comfortabele bedden en zicht op zee,” weerlegt Bomans de twijfels. Maenhout benadrukt nog de goede organisatie, terwijl Gryson het houdt bij een al even cryptische “homogeen, maar goed eten”.

U kan al de resultaten van het toernooi en de standen en uitslagen op deze Chess-Resultspagina raadplegen.