Met Roel Hamblok stond er een grote verrassing in polepositie voor de Vlaamse titel. De grote stunt die in de maak was, kon enkel nog door Jan Rooze verhinderd worden. Met een half punt minder was zijn opdracht glashelder: winnen! Dat lukte niet, maar door de remise en de zege van Maarten Larmuseau moesten testwedstrijden de beslissing brengen.

Die testwedstrijden zorgden voor een perfecte weergave van het hele toernooi: een bijzonder bizar en zelfs ongelooflijk partijverloop, waarin Larmuseau twee keer vlot leek te gaan winnen, maar waarin Roel Hamblok uiteindelijk aan het langste eind trok. Hij is dé grote verrassing van dit Vlaams kampioenschap (nu mét pgn-bestand van alle elitepartijen)…

“Een van de raarste toernooien uit mijn leven”

Iedere ronde wordt dit jaar ingeleid door een bekend deuntje, gaande van Daan tot REM. “Toch niet ’s morgensvroeg al!” kreunde een van de deelnemers in de elitereeks, terwijl hij zich probeerde te concentreren op dat wat écht van tel was: zijn laatste ronde. Immers, redenen genoeg om concentratie na te streven, want niet minder dan zes spelers kwamen nog in aanmerking voor het hoogste goed van het Vlaamse schaken.

Desalniettemin hing alles wél af van één man: Jan Rooze, want zonder zijn remise/zege tegen Roel Hamblok was het kalf al verdronken. Op zijn beurt was de enige Limburger van het gezelschap zeker van zijn eerste titel als hij won en het behoeft geen uitleg dat dàt een gigantische stunt zou zijn.

Het toernooi verliep tot nog toe grillig en dat is wel het minste wat we kunnen zeggen. Stefan Docx bijvoorbeeld. Hij had grote moeilijkheden in zijn eerste ronde tegen Robert Schuermans, maar won toch en alles verliep perfect volgens plan tot hij in zijn partij tegen Ashote Draftian minstens vijf kansen op een makkelijk punt liet liggen. “En als je kansen laat liggen, dan verdien je niet te winnen”, aldus de titelverdediger. Of neem Geert van der Stricht. Uitgesproken elofavoriet, slechte start, maar dan een spoedig herstel om uiteindelijk tegen Maarten Larmuseau alle titelambities gefnuikt te zien. Diezelfde Maarten Larmuseau leek na die partij zijn bloedvorm van de afgelopen maanden te bevestigen, maar ging enkele keren zwaar in de fout tegen Roel Hamblok. “Roel speelt logische, normale zetten en als je fouten maakt, ga je er aan”, concludeerde de Belgische jeugdkampioen.

Nog vreemder verliep het toernooi van Ashote Draftian. Zwoegen op dag 1, zwoegen op dag 2, ontsnappen tegen Docx en uiteindelijk weer meedoen voor de eerste plaats. En dan hebben we Thibaut Vandenbussche nog niet besproken. “Ik geloof oprecht dat ik 5,5/6 had moeten hebben op basis van de kansen die ik gekregen heb in mijn partijen. Ik kan het niet goed vatten wat ik allemaal heb uitgespookt in goede tot gewonnen stellingen”, zuchtte die vol onbegrip.

Hamblok en Larmuseau doen spanning stijgen

Maar zorgde dit vreemde toernooiverloop ook voor een gelijkaardig einde? In het topduel tussen Rooze en Hamblok gebeurden er alvast weinig wereldschokkende zaken. De leider speelde op veilig en Rooze kon enkel even opleven toen Hamblok een ernstige fout maakte in het vroege eindspel (de Peltenaar zelf sprak zelfs van een blunder). Plots waren er kansen en Rooze gaf achteraf aan te denken dat hij zelfs gewonnen stond, maar die theorie na enkele nauwkeurigheden teniet gedaan. Remise.

Dat betekende dat testwedstrijden tot de mogelijkheden behoorden. Om dat scenario mogelijk te maken, moest ofwel Larmuseau, ofwel Docx ofwel Draftian winnen. Maarten Larmuseau zette die ambities al snel kracht bij. “Die jeugdspelers zijn gevaarlijk”, dacht Draftian luidop tijdens een sigaretje. Inderdaad, je geeft een Larmuseau best geen vinger, of hij neemt je hele hand. De Aalternaar won een pionnetje en na een grappig trucje volgde een tweede en de partij.

Stefan Docx moést winnen tegen Van der Stricht om ook nog testmatchen te halen, maar dat is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan. Toch lagen er kansen toen Docx een pion won. Of dit effectief een voordeel opleverde, is moeilijk te zeggen en vereist diepere analyse, maar dat de partij van begin tot einde spannend zou zijn, was zonder meer duidelijk. In de eindfase zette Van der Stricht zijn vrije b-pion door en won uiteindelijk de felbevochten partij.

Testwedstrijden brengen de beslissing

Roel Hamblok en Maarten Larmuseau zouden dus onder elkaar moeten uitvechten wie de nieuwe, Vlaamse kampioen zou worden, ook al had Hamblok het onderlinge duel al gewonnen. Het extraatje voor de Limburger was dat hij aan 1-1 genoeg had voor de titel. Het verloop van de testwedstrijden was een heel ander verhaal dan de lange partij van tijdens het toernooi. Larmuseau domineerde zowel partij 1 als 2, maar vooral de eerste partij eindigde vreemd en abrupt. Met 5 minuten (en 35 seconden) op de klok tegen 21 seconden voor Hamblok speelde Larmuseau hier a tempo Txh4???, een zet die bij menig toeschouwer de wenkbrauwen deed fronsen. Remise.

Ook in de tweede partij had de Aalternaar de ene winstkans na de andere, maar verzuimde die af te maken. Toen de aanval voorbij was en Hamblok compleet gewonnen stond, vond die een eeuwig schaak, wat genoeg was voor de titel. Een enorme verrassing na bizarre testwedstrijden en een al even bizar toernooi. Over de winnaar kan echter niet gediscussieerd worden: Hamblok toonde niet zijn beste vorm in de testwedstrijden (en dan drukken we het licht uit), maar verloor in het toernooi zelf geen enkele partij en toonde zich bijzonder taai op de moeilijke momenten. Hambloks spel werd door zijn concurrenten geloofd als “logisch en oerdegelijk”.

Ook de open reeks werd beslist met testwedstrijden, deze keer tussen twee clubgenoten. Adrian Roos had het erg zwaar in de eerste testmatch, maar hield remise en domineerde dan in de tweede. Wouter Ghyselen probeerde nog wel, maar moest zich uiteindelijk gewonnen geven. Roos als elofavoriet kampioen!

Alle partijen van de elitereeks kan je hier downloaden in pgn.

De eindstand:

1 Hamblok Roel 2175 5.0 7 2386 1.0 26.5 21.0 772

2 Larmuseau Maarten 2206 5.0 7 2380 0.0 26.5 19.0 220

3 Rooze Jan 2277 4.5 7 2360 — 28.5 21.0 719
4 Gryson Wouter 2202 4.5 7 2305 — 27.5 19.5 546
5 Penson Thierry 2243 4.5 7 2226 — 27.0 19.0 759
6 Van der Stricht Geert 2404 4.5 7 2301 — 26.5 19.0 972

7 Docx Stefan 2403 4.0 7 2313 — 30.0 22.0 355
8 Vandenbussche Thibaut 2321 4.0 7 2269 — 26.0 18.5 433
9 Draftian Ashote 2313 4.0 7 2185 — 25.5 18.0 86
10 Atanasiu Nicolae 2060 3.5 7 2173 0.0 25.5 18.0 580
11 Van Herck Marcel 2156 3.0 7 2146 — 27.0 19.5 566
12 Schuermans Robert 2146 3.0 7 2150 — 22.5 18.0 651
13 Roos David 2026 3.0 7 2035 — 20.0 15.0 644
14 Verhaeren Gertjan 2108 3.0 7 2047 — 19.5 14.5 177
15 Truwant Pieter 2035 2.5 7 2007 — 22.0 16.5 404
16 De Bock Lennart 2057 2.5 7 1986 — 21.0 16.0 795
17 Van Houtte Randy 1900 2.0 6 1958 0.0 18.0 13.5 512
18 Feys Bert 1940 0.5 7 1666 0.0 21.5 14.0 897
19 * Lanckriet Chris 2056 0.0 0 0 0.0 24.5 17.5 303