Op een misschien wel historische dag voor het Belgische schaken (misschien ook niet) is het meer dan ooit nuttig om ons spel, en niets anders dan het spel, te promoten. Onder dat motto werd tijdens het Belgisch jeugdkampioenschap het debat “Schaken is hip” georganiseerd.

In dit tweede deel van deze/dit column/opiniestuk gaan we verder in op wat er uit die brainstorming is voortgekomen. Schaken in de media krijgen: dat is de boodschap. En een oproep om samen hier te brainstormen! Schaken is hip, deel 2 …

De liefde voor het schaakspel

Willen we die kinderen, en ook die ouders, en al wie ouder is dan die kinderen en jonger dan die ouders, al wie ouder is dan die ouders en al wie jonger is dan die kinderen en al wie om één of andere mysterieuze reden nog door de mazen van het net geglipt is, niet gewoon de liefde voor het schaakspel meegeven? Ongeacht hoeveel ze willen oefenen, ongeacht hun schoolresultaten, hun afkomst, hun inkomen, hun leeftijd, hun gezondheidstoestand?

Ongeacht wie de kijkers zijn, met de boodschappen die we in het verleden dankzij de media de wereld instuurden, bereiken we hen niet. En daarom opent Tom Piceu het debat: Schaken is hip, wij moeten het alleen nog willen tonen en zij moeten het willen zien.

Tijdens het BJK zat een aantal spelers, jong en oud, al eens samen om te bespreken hoe we de media kunnen tonen dat schaken inderdaad hip is. Aan fantasie alvast geen gebrek, en een hele resem ideeën ontsproot, daar in de projectiekamer in Houffalize. We zouden minder de organisatoren en de toppers aan het woord moeten laten, en meer de meisjes en de vrouwen. De beginnertjes ook, zij die niet uren investeren in de moeder van de denksporten, maar die het spelletje spelen omdat ze het leuk vinden, ongeacht hun resultaat, die naar tornooien komen omdat ze er vrienden maken.

We moeten niet enkel jonge kinderen in beeld laten komen, en mannetjes op leeftijd, maar ook de generatie daar tussenin. Adolescenten zijn een moeilijke maar dankbare doelgroep. We verliezen er jaarlijks een hoop, aan feestjes, een andere sport, een lief, problemen in de studies. Maar jaarlijks zijn er een pak adolescenten die de microbe te pakken krijgen, en die er dan ook echt voor gaan, vol enthousiasme. Want in de adolescentie groeit de latere mens.

Adolescenten, helaas, die komen niet op de teevee als we schaken tonen. Die komen op de teevee als ze een leeftijdsgenoot hebben neergestoken, of als ze onbeschermde seks hebben gehad, met alle gevolgen vandien. Maar schaken, nee, dat doen die gasten blijkbaar niet. Schaken, op de middelbare school, is daardoor vaak allesbehalve hip. Nochtans, de bar in Houffalize draaide op volle toeren tijdens het BJK. Nachtelijke uitstapjes bewezen dat onze jeugd wel degelijk jeugd is. En tof dat het was!

Vrouwen en jongeren, we hebben ze. Nog een ander aantrekkelijk uithangsbord zijn de bekenden. Die hebben we ook, onder de naam van Daan Hugaert. Dat zelfs “den Eddy van Thuis” met de schaakstukken overweg kan, zal menig Vlaming wellicht verbazen. Hoef je dan toch geen genie te zijn om dat moeilijke spel te snappen? Maar Daan kan toch niet de enige bekende Vlaming zijn met schaken als hobby? Politiekers en bedrijfsleiders genoeg in de schaakwereld, maar BV’s met een hoger algemeen attractiviteitsgehalte? Aan Tom Waes gaan we ook niet veel hebben waarschijnlijk. We hadden nog gehoopt dat hij een schaakbond zou oprichten in een volgende aflevering van Tomtesterom, maar toen hij kwam informeren, hadden we er nog één, en we wilden die nog gauw ontbinden, maar de sumo was ons voor. We zoeken dus dringend BV’s voor meer publiciteit. BV’s hoeven hun gat nog maar te lichten, of ze komen in de krant. Sterk plan.

En toen sloeg de fantasie op hol: we zouden grootse evenementen kunnen organiseren, met originele prijzen. Met liters limonade, honderd kilo chocolade. Hadden we maar tien miljoen. Of vijftig duizend euro, daar waren we ook al blij mee. We kunnen ook speciale evenementen organiseren, aantrekkelijke vormen van schaak, waarin spelers meer doen dan alleen maar denken en af en toe eens in actie schieten om een zet te doen, zoals krokodillen in een dierentuin, die af en toe eens een poot verzetten. Lightning, schaken met de klok enkele meters verder, doorgeefschaak, u kent het wel.

Fantasie is niet vekeerd, want het levert een etmaal aan ideeën op. Creativiteit is het woord dat ons van de ondergang zal redden. We zijn het al gewoon, op het bord is het net zo. Soms hebben we veel zin om het op te geven, het gaat niet vandaag, ik zie ze niet staan. Tot plots de creativiteit de kop opsteekt, dan is de miraculeuze ontsnapping vaak niet ver weg. Laat u dus vooral gaan in de reacties hier, we zitten met een creatief volkje, met veel ideeën en geen angst om die ideeën te spuien. Laten we eens constructief zijn.

Tom Piceu is een roeier, dat weet iedereen die hem kent. Maar hij ontfermt zich inmiddels al over zo veel bootjes tegelijkertijd, dat de dag dat hij zal verzuipen dichter lijkt dan de dag dat de wereld zal vergaan. En daarom zijn mensen die meer willen doen dan hier reageren, ook meer dan welkom. Heb je een plan, of zie je het zitten om je op de plannen van anderen te storten? Spreekt de media je wel aan? Aarzel niet en roei mee! Heb je contacten bij de pers? Ken je schakende BV’s? Één adres: tom.piceu@gmail.com . En de reacties natuurlijk, want samen staan we sterk. Ik daag jullie uit: laten we eens tonen dat ook constructieve discussies populair kunnen zijn, en laten we samen voor de honderd reacties gaan!