Steven Geirnaert is de nieuwe Vlaamse Kampioen
De laatste ronde bracht de 3 topfavorieten opnieuw samen op plaats 1. Steven Geirnaert kreeg dankzij de hoogste TPR de Vlaamse titel…
Vandenbussche gecounterd in laatste ronde
Gentenaar Thibaut Vandenbussche had goede papieren bij het ingaan van de laatste ronde van het Vlaams Kampioenschap in Antwerpen: hij had een half puntje meer dan concurrenten Geirnaert en Docx. Vdb moest met zwart tegen Ulvi Sadhikov, terwijl Docx en Geirnaert op papier iets haalbaardere kaarten trokken, zeker als er gewonnen moest worden. Docx speelde met zwart tegen Ghyselen, terwijl Geirnaert met wit Roel Hamblok over de knie moest leggen. Toch bood die loting niet alleen voordelen. De spelers hadden intussen te horen gekregen dat de TPR doorslaggevend zou zijn voor de titel. In die zin had vooral Docx pech, dat hij tegen de relatief lagere elo van Wouter Ghyselen moest spelen.
Vandenbussche nam weinig risico en hield remise in een stelling die waarschijnlijk erg moeilijk te winnen zou zijn geweest. Stefan Docx deed wat hij moest doen: met zwart tegen Wouter Ghyselen winnen. Het was een strategisch duel, waarin Docx profiteerde van een openingstrucje om een strategisch gewonnen stelling te krijgen. Dat voordeel werd perfect omgezet in een gewonnen eindspel.
Steven Geirnaert pakte het iets bruusker aan. Hij verzamelde een pak ruimte en greep Roel Hamblok naar de keel met een pittige koningsaanval. Geirnaert zelf gaf aan niet 100% zeker te zijn hoe de stelling beoordeeld moest worden, maar na de mooie eindcombinatie met g5! stond wit meteen gewonnen. 1-0.
Roel Hamblok gaf na de partij aan dat Dxf6 de definitieve blunder was. g5! wint op slag. Na hxg5 volgt Pg4 en zowel e8 (met schaak) als de dame hangen.
Daardoor was het wachten op de tpr en die bleek in het voordeel van Geirnaert te zijn. Met 2558 deed hij iets beter dan Vandenbussche (2545) en nog iets beter dan Stefan Docx (2526).
Dit is de eindstand:
1 2 IM Geirnaert Steven 5½ 2558 2328
2 3 FM Vandenbussche Thibaut 5½ 2545 2315
3 1 IM Docx Stefan 2483 5½ 2526 2296
4 7 Sadikhov Ulvi 2328 4½ 2349 2247
5 11 CM Roos Adrian 2198 4 2342 2292
6 8 FM Hamblok Roel 2284 3½ 2269 2269
7 6 FM Piceu Tom 2336 3½ 2266 2266
8 4 IM Van Der Stricht Geert 3½ 2234 2234
9 12 Van De Perre Tom 3½ 2178 2178
10 13 Ghyselen Wouter 2113 3½ 2168 2168
11 9 FM Cools Gorik 2270 3½ 2134 2134
12 5 FM Beukema Stefan 2338 3 2076 2126
13 16 Vanhuyse Nele 1945 3 2019 2069
14 18 Vincent Gwijde 1732 3 1998 2048
15 14 Van Herck Marcel 2½ 2055 2157
16 10 FM Goormachtigh Johan 2½ 1970 2072
17 15 Verhulst Nikolaas 2 1898 2056
18 17 Harutyunyan Axel 1 1778 2087
De open reeks werd gewonnen door Arben Dardha.
Waar is de tijd dat er nog testmachten gespeeld werden bij gelijkspel? Of is dat enkel bij 2 gedeelde winnaars?
Een dikke proficiat, Steven! En met zo’n TPR is een GM-norm of dito titel toch ook haalbaar!
“De spelers hadden intussen te horen gekregen dat de TPR doorslaggevend zou zijn voor de titel.”
Dit vat het wel goed samen: het was voor spelers allesbehalve duidelijk welke scheidingssystemen moeten gebruikt worden. Willekeur van de organisatie?
Proficiat Steven, nice one ! Het zal dan toch nog in orde komen met je 😉
@David: Ik herinner mij nog dat een aantal jaren geleden er een mini-rapid werd georganiseerd aan het einde van het VK om te bepalen wie naar het BK mocht.
dikke proficiat Steven!!!
@ David @ iemand
Ik denk dat het nu eerder zal zijn wie überhaupt wil gaan naar het BK 🙂
TPR is toch geen courant scheidingssysteem… Elk scheidingssysteem heeft zo zijn voor- en nadelen maar TPR? Als beginnend arbiter zou ik toch nooit deze keuze maken.
Ja het benadeeld de hoogste rating natuurlijk aangezien die niet tegen zichzelf kan spelen 🙂
er was trouwens een andere winnaar met elk ander scheidingssysteem
TPR wordt niet zo vaak gebruikt omdat ratings vaak onnauwkeurig zijn betreffende speelsterkte. Echter in de expertengroep speelden weinig jeugdspelers mee dus ik vind het gekozen scheidingssysteem niet gek als men geen testwedstrijden wil. Ik kan niet onmiddellijk een duidelijk beter scheidingssysteem verzinnen.
SB lijkt toch in elk geval interessanter? Daar wordt toch meer rekening gehouden met prestatie ipv elo? Johan bv? Die haalde maar 2,5 maar zat elogewijs toch iets hoger?
Wat denken andere arbiters hierover?
Uiteraard, proficiat aan al de winnaars! En Go Go Zottegem, Willem VM heeft de eer hoog gehouden in de open reeks, tesamen met Adrian in de gesloten met nog een top 5!
Ik denk 2 zaken:
1. het reglement vh VK is dringend aan een update toe.
2. het reglement stelt de scheidingssystemen vd FIDE voorop. Het is volgens mij niet echt duidelijk welke deze zijn, dus is het de organisatie die in samenspraak met de hoofdarbiter deze bepaald heeft. De hoofdarbiter heeft ruim het meeste ervaring met internationale tornooien en regels.
Au fond: TPR benadeeld niemand zolang de gebruikte ratings een correcte weergave van speelsterkte zijn. Is de hoogste elo benadeeld? Neen, de hoogste elo presteerde conform zijn rating. De anderen boven hun rating. Bijgevolg speelden zij sterker me dunkt. Elk scheidingssysteem heeft overigens altijd voor- en nadelen.
De 3 winnaars hebben tegen elkaar remise gespeeld en van de rest gewonnen. Zoiets kan je wel verwachten in een beperkte groep met slechts 7 ronden.
Nu kan je jezelf afvragen of de sterkte van de andere spelers vooral gelinkt moet worden aan een tornooiresultaat of toch liever aan de elo. Ik bedoel toen Johan in de eerste ronde speelde tegen Stefan dan hoe sterk speelde hij? Dat Johan misschien niet op zijn normale sterkte speelde daar kan ik nog inkomen maar niet dat hij plots een speler onder de 2000 elo is geworden.
M.a.w. de sterkte bepalen van de andere spelers in een tornooi puur op de 7 partijtjes vind ik hier niet interessanter dan op relatief stabiele ratings.
Als 2 spelers op 6,5/7 eindigen met winsten op identiek dezelfde tegenstanders dan voelt het niet correct om de titel voor je neus te zien weggekaapt worden terwijl je remise maakte met zwart tegen een 10 elopunten lager gekwoteerde concurrent.
TPR bevoordeelt in die situatie duidelijk de lager gekwoteerde concurrent want hij heeft zeker niet getoond dat hij (zelfs een fractie) beter speelde.
Dit ter illustratie van de beperkingen van een TPR als scheidingssysteem want hier in het VK niet van toepassing.
Brabo,
Deze situatie is hier weldegelijk ook van toepassing.
Steven had een gemiddelde elo tegen van 2311.
Stefan had een gemiddelde elo tegen van 2296.
Steven heeft een elo van 2413, Stefan van 2483.
Indien dit omgekeerd was en Stefan 2413 had en Steven 2483 dan was de gemiddelde tegenstand van Steven 2301 en van Stefan 2306.
Bijgevolg was Stefan dan kampioen.
Dit is natuurlijk absurd.In mijn ogen zijn ook de overige scheidingssystemen die afhankelijk zijn van paringen niet geschikt om de eerste plaats te bepalen.
Wat je nog zou kunnen nemen is onderling resultaat of aantal winstpartijen maar dit zou in dit geval ook geen uitsluitsel gegeven hebben.
Mijn inziens moeten er voor zo’n titel gewoon testwedstrijden gespeeld worden.
Indien men dit echt niet wil dan moet men de titel maar delen.
Steven had een gemiddelde elo tegen van 2328 (en niet 2311) dus zelfs bij het omwisselen van de eigen ratings maakt het in dit geval geen verschil. Trouwens i.p.v. omwisselen is het correcter om te kijken naar wat het effect zou zijn als de onderlinge partij niet wordt meegeteld of wordt meegeteld met de gemiddelde rating van beide spelers.
Het kan zijn dat ik ergens een elo verkeerd gekopieerd heb en dat ook na omwisseling van elo Steven nog een betere TPR heeft, het vraagt echter weinig verbeelding om situaties te bedenken waarbij dit niet het geval zou zijn.
Ook kan je gerust situaties hebben dat wanneer je de elo’s van de onderlinge partij niet meetelt de speler met de hoogste elo de grootste TPR heeft maar als je dit wel doet de speler met de laagste elo..
Sowieso kan een speler er toch weinig aan doen hoeveel elo’s zijn tegenstanders heeft.
In een groot zwitsers kan ik begrijpen dat dit gebruikt wordt vanaf plaats x maar voor de eerste plaats is dit nooit nuttig. Als 3 spelers onderling remise spelen en alle overige partijen winnen dan moet je zeggen dat zij even sterk gespeeld hebben. Als je TPR als scheidingssysteem gebruikt dan komt het er op neer dat het paringsprogramma beslist wie het toernooi wint.
Het paringsprogramma zorgt er steeds voor dat in de eerste ronden de hoogste elo wordt bevoordeeld. Wat later gebeurt, hangt deels af van de eigen resultaten, deels van toeval.
Nu je hebt uiteraard een punt dat in een scenario wanneer de winnaars onderling remise spelen en de rest winnen dat er eigenlijk geen echte sterkste speler kan worden aangeduid.
Ik heb zelf geen probleem met een gedeelde titel in dit scenario maar als je geen testwedstrijden kunt/ wilt organiseren en er is slechts 1 plaats beschikbaar voor het BK dan blijft er niets over dan een scheidingssysteem te gebruiken.
Van de mogelijke scheidingssystemen is TPR voor dit tornooi zeker nog niet de slechtste en in elk geval toch beter dan een munststuk opgooien.
Alles is beter dan een muntstuk opgooien, maar daar is zelfs de FIDE maar laat achter gekomen – er zijn minstens twee kandidatenmatchen zo beslist geworden (één keer bij de mannen, één keer bij de vrouwen). Het middel was misschien niet een muntstuk, maar een roulette komt op hetzelfde neer.
Persoonlijk ben ik voor TPR – in het geval van twee spelers met 6,5/7, dan nog heeft de zwakste speler beter gespeeld, want zijn remise tegen de medewinnaar was tegen een sterkere tegenstander, die “maar” remise speelde tegen een zwakkere tegenstander.
Daarbij mag je niet vergeten dat een ander scheidingssysteem dan TPR vaak de sterkere speler bevoordeelt: in een zwitsers tornooi met paringen op rating, krijgt de topper in bv een klein tornooi al in de eerste ronde al een tegenstander die goed kan schaken (bv 1800-2000), terwijl de nummer 5 of 10 misschien een 1300 elo moet bekampen. Je ziet zo wel dat die 1800’er meer punten gaat halen dan die 1300’er. Bij gelijk scoreverloop blijft dit verschil in sterkte van tegenstanders, zodat op het einde een zwakkere speler vaak minder weerstandspunten zal hebben dan zijn sterkere tegenstander, die hetzelfde scoreverloop heeft gehad.
De voorkeursvolgorde van de scheidingssystemen bij de FIDE zijn te vinden op http://www.fide.com/fide/handbook.html?id=20&view=category onder Annex 3 punt G. TPR staat daar niet tussen. het gemiddelde van de elo’s van de tegenstander wel.
Dat het paringsprogramma de hoogste elo bevoordeelt, wordt mede veroorzaakt doordat pair2 niet is aangepast aan de meest recente regels voor het Zwitsers paren.
De scheidingssystemen TPR en gemiddelde elo geven altijd hetzelfde resultaat. De eenvoudige verklaring is dat TPR berekend wordt op basis van de gemiddelde elo en de score (wat bij te scheiden spelers uiteraard identiek is).
Dus ja TPR als scheidingssysteem staat er niet tussen maar is eigenlijk hetzelfde als gemiddelde elo iets anders geformuleerd.
Op http://chess-results.com/tnr135834.aspx?lan=1&art=4&wi=821 staat vermeld dat zowel TPR and gemiddelde elo werden gebruikt als scheidingssystemen maar ik veronderstel dat dit een foute weergave is want zoiets is uiteraard zinloos.
Tenslotte zou het goed zijn wanneer al op de affiche vermeld staat wat er exact als scheidingssyteem zal worden gebruikt. Ik zie dat spijtig bij weinig tornooien en voorkomt heel wat ergernis zeker als de prijzen bij gelijke score niet gedeeld worden. Ik ben evenmin voorstander van het niet delen van prijzen. Een afgeslankte versie zoals in het Hort-systeem kan ik dan wel weer pruimen.
@brabo: zou je toch soms eens willen nadenken vooraleer je iets neerpent? Voor alle duidelijkheid: de geldprijzen zijn altijd gedeeld. Is dat niet zo, DAN moet dat uitdrukkelijk vermeldt zijn. Dit is conform de FIDE richtlijnen. Het scheidingssysteem heeft dus in geen enkele mate een effect op het verdeelde prijzengeld. Dus nog eens: de geldprijzen waren wel degelijk gedeeld.
Ik neem aan dat mijn ergernis duidelijk is mbt het insinueren dat het scheidingssysteem gebruikt werd om de prijzengelden te verdelen.
Voorts bepaald in het geval van het Vlaams kampioenschap het geldende VSF tornooireglement welke scheidingssystemen dienen te worden toegepast. Jammer genoeg is het reglement gebrekkig en onaangepast. In eender welk ander tornooi dat niet door een koepel wordt ingericht, maken ze normaal gezien een apart tornooireglement waar al deze details in vermeld staan. Ook wij hadden er zo één, en dat is duidelijk uitgehangen op diverse plaatsen (en rondgemailed naar de deelnemers). De informatie mag dan wel niet op de affiche staan, ze is wel degelijk gepubliceerd. Uiteindelijk zijn het enkel de deelnemers die vanuit het standpunt van de organisatie belang hebben om geïnformeerd te worden over de scheidingssystemen.
Re : De scheidingssystemen TPR en gemiddelde elo geven altijd hetzelfde resultaat.
Inderdaad, maar de vraag is of het resultaat “rechtvaardig” is.
Neem aan dat in een Zwitsers tornooi, A en B (allebei ELO 2200) met 3,5/7 eindigen.
Tegenstrevers van A : allemaal 2200, gemiddelde 2200, TPR 2200 … geen rekenmachine nodig tot nu toe!
Zes tegenstanders van B hadden een rating van 2300, éen 1500, gemiddelde 2186, TPR 2186.
De paradox is nu dat B, met een lagere gemiddelde van de oppositie, Elopunten (hoeveel hangt van zijn/haar K-factor af) wint , want W = 3,50 > We = (6×0,36+0,98) = 3,14
Zie bv. http://brasschaak.be/tprCalc1.php , waar een onderscheid wordt gemaakt tussen “simpele TPR” (gebaseerd op gemiddelde) en “strikte TPR” (We eerst afzonderlijk berekend voor elke partij, dan opgeteld, zoals op de “individuele fiches” van de kbsb)
@Goendi
Op de affiche staat uitdrukkelijk vermeld dat de ratingprijzen gedeeld worden. Als de andere prijzen ook gedeeld worden dan waarom wordt dit uitdrukkelijk vermeld voor de ratingprijzen? Ik was van de logica vertrokken dat de ratingprijzen een uitzondering waren op de regel vandaar het uitdrukkelijk vermelden. Als de uitzondering delen is dan moet de regel wel niet delen zijn. Dus het is niet dat ik er niet over heb nagedacht. Bovendien ik haalde het niet delen enkel aan omdat ik er geen voorstander van ben en niet om te insinueren dat het scheidingssysteem zou gebruikt zijn om iemand meer prijzengeld te laten winnen. Trouwens het niet delen van prijzengeld is veel makkelijker voor de organisatoren en bevordert het vechten voor het klassement dus ik kan er zeker ook enig begrip voor opbrengen.
Als ik goed je post lees dan begrijp ik dat je pas bepaalde informatie kon krijgen nadat je was ingeschreven en dus officieel als deelnemer geregistreerd was. Ik heb het daar moeilijk mee want ik weet graag voor het inschrijven waar ik mijzelf kan aan verwachten. Anders geef je de organisatie carte blanche en ben je dus akkoord om alles te accepteren. (Zelf ooit eens meegemaakt dat het tempo achteraf werd aangepast. Toen heb ik serieus overwogen om mijn deelname te annuleren.)
Is een scheidingssysteem cruciaal voor te beslissen over deelname of niet? Ik veronderstel voor de meeste spelers niet alhoewel ik mij wel kan voorstellen dat Stefan niet echt gelukkig zal geweest zijn toen hij hoorde dat het TPR was.
@Lemutin,
Als ik kijk naar de TPR voor het VK dan kunnen we makkelijk afleiden dat de simpele TPR gebruikt werd. Bij identieke scores staan de TPRs steeds in vaste verhouding met de gemiddelde elotegenstand.
Is een strikte TPR beter dan een simpele TPR (zonder rekening te houden dat TPR geen officieel scheidingssysteem is)? Meestal wel maar niet altijd want in bepaalde gevallen kan een strikte TPR minder correct zijn.
Wat ik precies bedoel, kan je lezen op http://en.chessbase.com/post/the-elo-rating-system-correcting-the-expectancy-tables
1) Bij grote eloverschillen worden de kansen van de hoogste elo te laag ingeschat volgens fide wegens de 400 punten regel
2) Bij relatief kleine eloverschillen worden de kansen van de hoogste elo te hoog ingeschat volgens fide.
Toevallig zijn dit net de 2 zaken die gebeuren in je voorbeeld met speler B waardoor zijn strikte TPR wel heel onnauwkeurig wordt. (Hierbij wil ik wel nog opmerken dat de 400 punten regel in je voorbeeld vergeten werd).
Goendi schrijft 16 lijntjes tekst en het wemelt van de dt-en taalfouten. Mooi!
@Swa: bovendien erg grappig dat het commentaar begint met: ‘@Brabo, zou je toch soms eens willen nadenken vooraleer je iets neerpent?’
Hoewel ik deze discussie over scheidingssystemen wel interessant vind (en zelf ook heel verwonderd was dat er geen testmatchen kwamen), wil ik hier nu toch even Steven proficiat wensen met zijn overwinning. Want dat dit na 27 comments nog maar drie keer gebeurd is, vind ik toch wel een beetje erg. Vooral omdat het in vraag stellen van het scheidingssysteem ook de titel van Steven in vraag stelt, terwijl hij er niets aan kan doen dat het scheidingssysteem in zijn voordeel sprak. Hij is dus terecht kampioen.
Bij deze:
Proficiat, Steven!
En ook proficiat Thibaut en Stefan!
Uiteraard is dit (in mijn ogen) geen discussie over de rechtvaardige winnaar hoor, het is zuiver voor de sport om te discussiëren over een interessant topic. Vooral omdat ik mij in het verleden testmatchen herinner en omdat ik mijn eigen arbiter skills graag zo optimaal mogelijk probeer te ontwikkelen. Misschien had ik hierbij wel volledige nieuwe kennis vergaard over interessante scheidingssystemen maar helaas. Ik zal nog niet snel naar TPR als scheidingssysteem grijpen maar ik ben dan ook maar een C-arbiter. 🙂
@David e.a.
Beste scheidingssysteem volgens IGM John Nunn, tevens Doctor in de Wiskunde:
1. bereken de TPR op basis van de elorating van tegenstrevers
2. bereken nieuwe TPR op basis van de volgens (1) berekende TPR van al je tegenstrevers
3. bereken nieuwe TPR op basis van de volgens (2) berekende TPR van al je tegenstrevers
en mijn toevoeging : herhaal dit tot de TPR’s niet meer wijzigen……
Culbertson
Blijkbaar zelf op WK TPR als scheidingssysteem. I rest my case.
http://www.chessdom.com/magnus-carlsen-is-world-rapid-chess-champion/
Voor het WK vind ik de rapidelo’s gebruiken als scheidingssysteem nogal flauw. Carlsen heeft bijvoorbeeld vorig jaar geen enkele rapidpartij gespeeld en gaf zelf vooraf al aan om iets te doen aan zijn relatief lage rating. Daarnaast is vorm van de dag (3 dagen) belangrijk bij een snel tempo. Dat kan je bijvoorbeeld duidelijk zien aan de 29ste plaats van Nakamura die de hoogste rating had.
@Culbertson:
Het is hetzelfde verhaal als bij ratingsystemen. Je moet niet alleen het meest nauwkeurige systeem hebben maar het moet ook nog makkelijk en snel bruikbaar zijn.
Het voorstel van John Nunn is zeker interessant maar er zijn wel enkele serieuze nadelen.
1) Je bent afhankelijk van een computerprogramma om in een beperkte tijd de herhalingen te laten uitvoeren.
2) Spelers kunnen nauwelijks of helemaal niet inschatten wat de optimale strategie is voor de laatste ronde. Zal het scheidingssysteem nadelig zijn en is dus veel risico nemen de juiste strategie of geldt net het omgekeerde?
@Brabo:
Kan je even verduidelijken wat je bedoelt met je nadelen want ik snap ze niet zo goed?
1) Zulke berekeningen worden door een computer in een fractie van een seconde gemaakt dus is een beperkte tijd geen probleem. De correctheid en nauwkeurigheid van zo’n programma is ook eenvoudig te testen en te controleren. Voor paringen in Zwitserse systemen ben je nu toch ook afhankelijk van een computerprogramma?
2) Is het een doel van een reglement om spelers tactieken te geven voor de laatste ronde? Mijns inziens niet. Het reglement moet duidelijk zijn en weinig ruimte voor speling/interpretatie toelaten. Dat is hier het geval. Dit voorstel van Nunn is duidelijk en intuïtief een goede maatstaf om speelsterkte tijdens een tornooi te meten (toch naar mijn bescheiden mening). Daarnaast kan je in veel gevallen waarschijnlijk wel nog strategisch spelen door zelf zo’n scriptje te schrijven die dit systeem kan uitrekenen. Je moet dan natuurlijk wel een schatting kunnen maken van bijna elke wedstrijd in zo’n laatste ronde.
Dit laatste punt lijkt mij wel een echt nadeel: de winnaar op basis van Nunns systeem kan bepaald worden door het resultaat op het laatste bord van de laatste ronde. Dit is echter nu ook al het geval bij heel veel scheidingssystemen.
Is er überhaupt in John Nunns voorstel een garantie dat de ratings convergeren? Wiskundig ben ik nog niet overtuigd.
Persoonlijk ben ik meer fan van een simpel scheidingssysteem dat wat voordeel geeft aan aanvallend spel. Bijvoorbeeld: de gewogen som van al je winstpartijen, met gewicht het rondenummer. Dus een winstpartij later in het tornooi is belangrijker dan vroeg in het tornooi, wat tactische remises op het einde van een tornooi minder interessant maakt. Of bvb gemiddelde aantal zetten van je remisepartijen 😉 Beide zijn simpel, duidelijk, en geven een kleine incentive tot risico’s nemen.
Bij computerparingen heb ik al meerdere malen meegemaakt dat ofwel de computer het liet afweten ofwel het programma crashte. Zeker kleine tornooien beschikken vaak niet over backups en worden de paringen dan maar manueel gemaakt. Manueel het voorstel van John Nunn uitrekenen is onbegonnen werk zelfs bij een beperkt aantal spelers.
Daarnaast tracht de fide bij het implementeren van voorstellen ook altijd rekening te houden met de arme landen die het financieel moeilijk hebben met het aankopen van computers en programma’s. We zien vaak ook tijdens presidentiële verkiezingen bij de fide dat er cadeaus in de vorm van computers en ander materiaal wordt gegeven.
Er bestaan wel degelijk ook verscheidene systemen die niet afhankelijk zijn van het resultaat op het laatste bord (voortschrijding, aantal gewonnen partijen, aantal keren zwart, gemiddelde elotegenstand,…). Daarnaast meen ik ook als spelers niet kunnen inschatten welke strategie optimaal is voor de laatste ronde dat ze met de handrem aan zullen spelen. Iemand die weet dat hij zeker een nadelige scheiding zal krijgen, zal meer risico’s durven nemen wat positief is voor de spanning van het tornooi. Nu dat zeg ik gevoelsmatig want harde bewijzen heb ik voor deze stelling niet.
@Brabo:
Dat zijn terechte opmerkingen die je maakt. Een tornooi kan in zijn reglement natuurlijk voorzien dat in geval van technische problemen een eenvoudiger scheidingssysteem toegepast kan worden. Ik denk dat spelers daar wel begrip voor zouden hebben. Dat laat echter wel een extra ruimte voor partijdigheid van de verantwoordelijken (bijvoorbeeld de computer ‘laten’ falen om de plaatselijke held te laten winnen).
Als er sowieso geen computers voorhanden zijn is het systeem van Nunn inderdaad niet te gebruiken, maar in een land als België zou dit toch geen groot probleem mogen zijn. Als ik het verhaal een beetje gevolgd heb, stelt de FIDE nu ook verschillende systemen voor waaruit organisatoren mogen kiezen. Dan vind ik persoonlijk dat Nunns systeem perfect in het rijtje past en dan kunnen organisatoren nog altijd iets anders kiezen.
Ik vraag mij nu plotseling ook af waarom er zoveel tegenkanting is tegen systemen die afhangen van uitslagen van andere partijen. Puur intuïtief is het logisch dat winnen tegen sterker presterende spelers meer waard is dan tegen zwakker presterende spelers. Dit kan evengoed op de lagere regionen van tornooien toegepast worden. Misschien is het psychologisch omdat we dan niet alles in handen hebben. Of is het door de afstand (in rating) tussen de kop en staart van een tornooi dat een prestatieverschil van de mindere goden minder relevant gevonden wordt voor de prestatie van de kop?
Klopt. Soms zie je dat de beslissing op bord 100 bepaalt wie er 1ste of 2de wordt. Een goede tornooiorganisatie betekent ook dat men op voorhand goed de pros en cons afweegt van elk beschikbaar scheidingssysteem zodat een doordachte keuze kan worden gemaakt.