Het Europees clubkampioenschap in Skopje is een voltreffer geworden voor de ploeg uit Brugge. Zowel Thibaut Maenhout (eindelijk!) als Tom Piceu keren terug met een IM-titel. Piceu doet zijn relaas: over de IM-titel en enkele leuke anekdotes…

Maenhout verbluft met winst van 38 ratingpunten

Het EK voor clubteams is een beetje vergelijkbaar met de Champions League in het voetbal, met dat verschil dat de teams die hier meedoen meestal beroep doen op dezelfde topspelers en deze dus bij de meest sympathieke (of misschien toch best betalende) aantreden. Ieder jaar doen er ook Belgische clubs mee. De eer dit jaar was voor Amay, Eynatten en … Brugge. Tom Piceu was een van hen.

Piceu: “Als newbies op dit toernooi wisten we niet goed wat te verwachten. Bij onze aankomst zat Bernd Loo (Eynatten) al te grijnzen: “Ik heb tegen de organisator gezegd dat jullie graag tegen sterke spelers spelen, dus jullie mogen beginnen tegen Siberia.”. Een ploegje met Kramnik, Aronian, Grischuk, Wang Yue, Li Chao, Korobov en nog 2 stevige grootmeesters. En daarmee bleken ze maar de tweede sterkste ploeg van het evenement te zijn. Ik las op een schaaksite dat er 25 spelers van de mondiale top 30 aanwezig waren. Veel sterker en indrukwekkender dan dit vind je het dus niet.”

“De mannen van Siberia waren er blijkbaar gerust in en lieten hun twee grootste sterren rusten in de eerste twee ronden tegen het klein grut. Wat overbleef was nog steeds niet slecht en goed voor een gemiddeld eloverschil van ongeveer 350 elo met een Belgische eersteklasser. Alles wat we konden scoren was natuurlijk meegenomen.
 En het lukte, op de eerste twee borden zelfs! Geirnaert gooide met zwart naar eigen zeggen “duizend zetten theorie” op het bord tegen Grischuk, die het zijvariantje niet zo goed kende. Grischuk kwam wel duidelijk beter te staan na zo’n 30 zetten, maar door het snelle spelen van Steven in het begin kwam hij in tijdnood en maakte een fout, met remise als gevolg.
 Maenhout speelde gewoon een degelijke Botwinnik tegen Li Chao, toch ook de enigszins trotse bezitter van 2750 elo, en die kreeg ook na 6 uren spelen geen barst in de witte stelling. 
De rest werd opgegeten, zoals te verwachten was. Maar toch al 2 keer een moment de gloire.”

Daarmee was de toon gezet voor de rest van het toernooi, want het zou een onvergetelijke ervaring worden. Vooral Thibaut Maenhout overwon demonen, die al jaren zijn schaakcarrière leken te domineren. Maenhout had op jonge leeftijd al meer dan genoeg normen verzameld, maar slaagde er maar niet in om de grens van de 2400 elo te halen. Tot nu. De manier waarop was ronduit verbluffend.

Piceu: “Thibaut speelde gewoon zeer degelijk schaak. Om de IM-titel te pakken moest hij boven de 2400 elo gaan en hij begon het toernooi virtueel op ongeveer 2370. Hij heeft zijn 3 normen al 8 jaar -hij scoorde hier zijn achtste of negende meesternorm – maar hij knalde iedere keer tegen die grens van de 2400 elo aan waarna hij weer terugviel. Met een schitterende prestatie in dit toernooi won hij 38 ratingpunten. Even dacht hij er na de voorlaatste ronde al te zijn, maar dan maakten we hem duidelijk dat er partijen uit de Nederlandse interclubs nog niet meegerekend waren. Dan moest hij maar winnen tegen de Franse GM Renet in de laatste ronde. Renet werd gewoon weggeblazen. Thibauts TPR van 2585 zat niet ver af van een grootmeesternorm.
”

Een bijzondere prestatie en na jaren wachten eindelijk de verdiende IM-titel. Daarmee was het feest nog niet compleet, want ook Tom Piceu zelf racete naar diezelfde titel.

Piceu: “Mijn eigen prestatie was wat wisselvalliger. Tegen Korobov kwam ik er niet aan te pas. Na een vlotte overwinning tegen een Deen verkwanselde ik in ronde 3 in lichte tijdnood een heel goede stelling tegen een jonge Noorse IM. Dat gaf de juiste klik, want uit ergernis werd Chesstempo bovengehaald en werd het voorbereidingskanon in stelling gebracht. Vanaf dan ontsnapte niemand meer: ik kwam steevast goed uit de opening en maakte nog heel weinig foutjes. Een remise in de laatste ronde tegen de ook in België spelende IM Nicolas Brunner bracht me mijn laatste norm. Neen, geen schuifremise, want de Sofia-regels waren van kracht dus er mocht geen remise voorgesteld worden voor zet 40. Mooi om op dezelfde dag als Thibaut IM te worden, want eigenlijk zijn we ongeveer op hetzelfde moment aan die (lange…) tocht begonnen.
”

We vergeten niet dat er ook nog andere Bruggelingen meespeelden: Steven Geirnaert speelde op bord “honderdduizend zetten theorie” en eindigde met een tpr van 2520. Linton Donovan was op de lagere borden zelfs topscorer met 5/7. Frederic Decoster deed het degelijk op zijn bord. Enkel Wouter Gryson toonde niet zijn beste vorm: de opbouw was goed, maar de afwerking liep telkens mis.

Het toernooi werd overigens gewonnen door het Siberia van Vladimir Kramnik voor de topfavorieten van SOCAR (Caruana, Topalov, Giri, Radjabov, Mamedyarov …). We eindigen dit verslag met een opmerkelijke anekdote.

Piceu: “Het was natuurlijk volop genieten met al die schaaksterren om je heen. Er viel veel te zien.
Ivanchuk lijkt nog steeds op een andere planeet te vertoeven met zijn gedachten. 
Kramnik liet in ronden 3 en 4 (zijn eerste partijen) een tafellampje bevestigen aan zijn tafel in de overigens uitstekend verlichte zaal. Voor ronde 5 liet zijn tegenstander vooraf weten geen lamp aan het bord te willen hebben. Wie dat was? O ja, Topalov. Wat bij Kramnik een tweet ontlokte “dat hij ook blind nog beter is dan Topalov”. Vervolgens haalde Kramnik inderdaad een spectaculaire winst.
 Kramnik spendeert tijdens zijn partijen trouwens heel wat tijd aan het roken van sigaretten en… naar het toilet gaan. Tiens…
”

Alle informatie over dit toernooi vind je door te klikken op deze zin! (Klik op mij)