2007 was voor ons land een schaakjaar waarin meer gebeurde dan men ooit zou vermoeden: De criteriumtornooien trokken waanzinnig veel spelers aan, de media berichtte meermaals over onze sport, ons land kent steeds meer normentornooien, de organisatie van die tornooien wordt steeds professioneler en ook in het buitenland slaan onze spelers geen mal figuur. De schaakfabriekredactie bekeek het afgelopen jaar en kwam uit op 3 delen, niet chronologisch maar wel inhoudelijk en analytisch gerangschikt. Vandaag deel 1: de kampioenschappen…

Ook voor Schaakfabriek zelf was dit een mooi jaar: Eind februari schoot dit project uit de blokken door de Brugse Meesters te coveren. Het idee werd positief onthaald en groeide geleidelijk aan uit tot proporties die niemand van de initiatiefnemers had durven te verwachten, zeker niet op zulke korte tijd. Wij danken uiteraard al onze lezers voor de steun en appreciatie.
Vandaag presenteren wij u een eerste deel van ons jaaroverzicht. Dat overzicht wordt geen klakkeloze herhaling of opsomming van gebeurtenissen die ons schaaklandje doormaakte. We proberen daarentegen een inhoudelijke beschouwing te geven op wat er gebeurd is en hoe we dat kunnen kaderen en plaatsen in de afgelopen jaren. Deel 1 gaat over de kampioenschappenen. Deel 2 handelt over de jeugd en de media-aandacht die het schaken in ons landje gekregen heeft. Deel 3 tenslotte kijkt terug naar de grotere tornooien die dit jaar plaatsvonden, met in het bijzonder de normentornooien, een fenomeen dat dit jaar volop tot ontplooiing is gekomen. Bij elk deel presenteren we onze leukste foto’s en hebben we ook telkens 1 partij gekozen, die de aandacht trok toe ze gespeeld werd.

Crelel wordt kampioen, Bredene maakt zijn ambities duidelijk

Voor de individuele kampioenschappen hun stempel op het schaaknieuws konden drukken, werd het eerste deel van 2007 vooral belangrijk vanwege de strijd om de titels in de nationale interclubs. De strijd 2006-2007 was in verschillende opzichten anders dan de jaren voordien. Toen domineerden de Duitstalige clubs Eynatten en Eupen, die telkens de top-2 van de seizoenen daarvoor hadden bemand. Die ploegen stelden geen topteams meer op die dominant waren ten opzichte van de andere teams in België.

Daardoor ontstond een vacuum waar 2 andere Waalse clubs dankbaar gebruik van maakten. Crelel en Namen voerden een nek-aan-nekrace met ploegen die op papier niet konden tippen aan de Eynattens en Eupens van de jaren voordien, zeker wat de eerste borden betreft. Desalniettemin bracht deze evolutie meer spanning met zich mee en werd het kampioenschap meer dan ooit bepaald door eigen spelers.

Met het ingaan van de laatste ronde had Crelel amper een half punt voorsprong op Namen. Die laatste moest een inhaalrace inzetten en trok Fressinet, Kritz en Alberto aan om de laatste ronde een extraatje te geven in Borgerhout. Crelel stelde zijn sterkste ploeg op, die het hele seizoen had gespeeld om in Gent de titel te halen. Dat laatste gebeurde ook want Crelel won met 1.5-6.5 terwijl Namen niet verder kwam dan 2-6. Crelel kampioen!

Toch was deze bloedstollende titelstrijd niet datgene wat de meesten bijbleef van het interclubseizoen 2006-2007. De opkomst van een nieuwe topclub was stof voor heel wat discussie. Bredene speelde makkelijk kampioen in tweede nationale, maar vooral de ploeg was opvallend: Enkele ijzersterke GM’s met Mirochnichenko op kop hadden in eerste ook voor de titel kunnen gaan. Die titelstrijd werd verplaatst naar dit jaar, want 2007-2008 moet het jaar worden van Bredene. Zij staan momenteel tweede achter Crec Charleroi, maar ze hebben op papier een monsterploeg met, zoals in de laatste ronde, 7 GM’s en Mher Hovhanisian.

Foto: Anthony Wirig, een van de pilaren van de ploeg uit Namen

Tom Piceu domineert het Vlaams Kampioenschap, Wantiez wint in Wallonie

Het centrum van het Vlaams Kampioenschap is sedert enkele jaren Gent. Afwisselend organiseren Jean Jaures en KGSRL de Vlaamse kampioenschappen, met een elitereeks en een open reeks. Dit jaar was het de beurt aan KGSRL. Het tornooi begon eigenlijk een beetje in mineur – niet omdat er iets foutliep – wel omdat de titelverdediger die het tornooi de laatste jaren had gedomineerd, Mher Hovhanisian, enkel een bezoekje bracht en niet meer meespeelde. Daardoor werd Tom Piceu met zijn 2363 de grote favoriet. Op papier werd Draftian Ashote zijn grote concurrent omdat hij als enige meer dan 2300 elo had.

Dit laatste werpt ook een beetje de negatieve aspecten van het Vlaams Kampioenschap op: de echte topspelers uit Vlaanderen (we denken maar aan Claesen, Vanderstricht, Michiels en dergelijke) zijn niet geïnteresseerd in het kampioenschap. Zonder afbreuk te doen aan de spelers die wel meespeelden, waren het voornamelijk subtoppers (Schuermans, Decoster en dergelijke) en zelfs enkele spelers die ook in de open reeks niet tot de top zouden behoren (Atanasiu, Lagrain, Roos, Schrickx ed.) die de strijd voor de titel aangingen.

Het deelnemersveld werd mooi weerspiegeld door de eindstand. De 2200+ domineerden het bovenste deel van het klassement en de 2200- de onderste. De winnaar was Tom Piceu, die prima startte (zie onder ook de partij die we gekozen hebben) maar een beetje sputterde op het einde. Toch was hij de duidelijke winnaar. De andere laureaten hielden elkaar in evenwicht: Draftian, Decoster, Schuermans, Stinis en Vandenbussche waren allemaal 2de met 4.5/7.

Voorts werd de show in Gent nog gestolen door meerdere dingen: Brugge, het baensisme en het Todtsdom (Verlinde won de open reeks), Atanasiu door zijn fenomenaal snelle speelstijl en … krullen:

Bij onze zuiderburen was Fabrice Wantiez de sterkste. Hij won een sterk bezet kampioenschap (4 2300+’ers) voor Bolzoni en Mohandesi.

Dgebuadze en Hovhanisian knokken, Decoster en Van Mechelen verrassen

Zoals Gent de metropool van het Vlaams Kampioenschap aan het worden is, is Namen hetzelfde aan het doen voor het Belgisch Kampioenschap. Met uitzondering van volgend jaar (Eupen) organiseren zij de komende edities. Ze breien daarmee een vervolg aan de geslaagde edities van 2006 en 2007.

Het BK is altijd sterk bezet en zag dit jaar de terugkeer van GM Dgebuadze. Dgebuadze was als vanouds topfavoriet, maar zou concurrentie krijgen van de steeds sterker wordende Hovhanisian en van Saibulatov en Claesen. Het tornooi draaide enigszins anders uit: Hovhanisian domineerde de start ondanks een nederlaag tegen Decoster, maar de rest had het moeilijker om het tempo te volgen. De zwalpende Dgebuadze kreeg zijn schaapjes op het droge dankzij de overwinning in het onderlinge duel met Hovhanisian. De meest opvallende dingen gebeurden echter bij Frederic Decoster en Jan Van Mechelen. Beiden speelden het tornooi van hun leven en bleven tot het bittere eind in aanmerking komen voor een norm. Helaas voor de twee eindigde die droom in een anti-climax. Verrassingen en spektakel: het stond centraal in de editie 2007.

De open reeks werd gekenmerkt door de opkomst van de jeugdspelers én de overwinning door 1 van hen: de verrassende Kevin Noiroux. Een betere brug naar deel 2, dat vrijdag verschijnt en het jeugdgebeuren van 2007 onder de loep neemt, kunnen we ons niet indenken.

• Onze analyses van het BK

Partij van de kampioenschappen
We hadden erg veel keuze, want er werden vele boeiende partijen gespeeld. Hovhanisian-Decoster verdient een vermelding voor de meest onbegrijpbare en ook Bruno De Baenst op het VK deed enkele spectaculaire dingen. Onze voorkeur gaat uiteindelijk uit naar een partij die cruciaal bleek voor de Vlaamse titel: Piceu-Draftian. Tom Piceu legt alles zelf uit in dit filmpje:

Click To Play