De zondag van de schaker?

NICDe vraag die ik het vaakst uit de mond van mijn nichtje hoor, is of ik zondag naar oma en opa ga. Het antwoord dat zij het vaakst uit mijn mond hoort? “Zondag niet, ik moet interclub spelen”. De nationale interclubs, een rode draad door het leven van de schaker. Elk jaar tussen oktober en maart ieders meest geliefde excuus om aan zondagse familieverplichtingen te ontkomen, om het gras door één van de kinderen te laten maaien, om een namiddagje uit de verstikkende klauwen van vrouwlief te ontsnappen…

De democratie lijkt herboren

Om een interclubmatch te spelen, heb je nodig: één lokaal; vier, zes of acht schaakspelen en klokken; en twee maal zo veel schaakspelers. En dat is het zo wat. Echter, anno 2009 is het internet niet meer weg te denken uit het dagelijkse leven van de gemiddelde Belg, en zo is het ook met het dagelijkse leven van de gemiddelde schaker. Interclub beperkt zich niet langer tot de schaak- en analysetafel, wanneer men thuis komt, keuvelt men rustig voort over het spel waar het hart van vol is.

Getuige daarvan de pagina’s lange discussies in reactie op schaakfabriekartikels. Waar vorig jaar fel gediscussieerd werd over competitievervalsing van bepaalde individuele clubs, laaiden de gemoederen dit jaar hoog op over de algemene competitievervalsing die de december- en januarironden teweeg brengen. Goede en minder goede ideeën werden geopperd, er werd goed naar elkaar geluisterd en er werd minder goed naar elkaar geluisterd. Er werd constructief gediscussieerd en er werd af en toe ook destructief gediscussieerd. De democratie lijkt herboren, met het internet als doopmeter.

WirtzfeldNiet enkel de internetdiscussies liepen hoog op tijdens het interclubseizoen 2008-2009, ook de spanning deed dat. Waar vorig jaar Bredene verscheidene reeksen domineerde, stelde de kustclub zich dit jaar tevreden met de titel van degradatiekampioen. De echte titelstrijd liet de uittredende landskampioen over aan meer aan elkaar gewaagde clubs. In eerste klasse werd het duel tussen de twee titelkandidaten, een Oostkantonse derby, zelfs uitgesteld tot de allerlaatste ronde – kan men zich een puurder competitieslot voorstellen?

Derde klasse B kende een dramatische wending in diezelfde ronde elf, toen de Zottegemse jeugd zich verslikte in een op papier heel haalbare kaart en daardoor de al koud gezette Kidibull aan zich zag voorbijgaan. Een gelijkaardig scenario overkwam de mannen van Leuven Centraal in 4B, en wellicht zullen er die zondagavond 22 maart 2009 ook in andere ploegen teleurgestelde traantjes gevloeid zijn. Gelukkig gaan onverwachtse traantjes in de ene club steeds gepaard met verbaasde joligheid in een andere club, want zoals het spreekwoord ons al jaren leert, is de één zijn dood, de ander zijn brood.

11 ronden lang was de Belgische schaakwereld in de ban van de grootste ploegencompetitie van het land. Een half dozijn ronden pijnigden we onze dierbare hersentjes in ons favoriete schaaklokaal, de andere helft van het jaar transpireerden we in het hol van de vijand. Glorieuze overwinningen werden uitbundig gevierd en vernederende nederlagen nauwlettend verzwegen. Meteen na thuiskomst werden uitslagen in Facebookstatussen met de wereld gedeeld; het ondergrondse netwerk deed vaak sneller zijn werk dan de officiële kanalen. Zondag rustdag? De zevende dag schiep God het schaakspel. En God zag dat het goed was.

Matchpunten?

Helaas, inmiddels heeft april zich opgedrongen, met haar interclubloze zondagen, net nu de lente de grasmaaier wat vaker boven doet komen. Gelukkig kunnen we al dromen, al vooruitkijken naar oktober en het nieuwe seizoen. We hebben in elk geval genoeg stof om over te piekeren, want er werd ons een hele resem nieuwe reglementen opgedrongen. Met op kop natuurlijk het overschakelen van bordpunten op matchpunten, een beslissing die conservatieve en minder conservatieve spelers meteen op hun paard doet kruipen. Een rangschikking gebaseerd op matchpunten brengt heel ander spel met zich mee dan een klassement op bordpunten. Inderdaad, het maakt van het hele gebeuren veel meer een ploegencompetitie, maar zitten wij schakers – allemaal in zekere mate toch een beetje egocentrische eenzaten – daar echt op te wachten?

WachtenO ja, zeker, het nieuwe systeem kan spannende vechtpartijen opleveren, die zo omstreeks 20u voor één van beide ploegen dramatisch eindigen ergens op anderhalf uur rijden van huis, met een auto vol veertigers die ’s anderendaags weer op hun werk moeten zijn en dus staan te popelen om huiswaarts te keren om daar vrouwlief in hun armen te sluiten en met een zucht toe te geven dat één namiddag in de veertien dagen toch wel langer duurt dan ze hadden verwacht. Twee van de drie wachtenden vullen hun namiddag met het achtste pintje/de derde Duvel sinds het einde van hun partij om iets na vieren en kunnen er inmiddels de lol wel van inzien, maar Bob bijt zijn nagels stuk en denkt aan de kilometers die hij nog voor de boeg heeft, aan zijn kindjes die hij graag nog een nachtzoentje had willen geven, en probeert zijn teleurstelling te verdringen door aan zijn kameraden te denken, die op het clubfeest in mei de champagne misschien wel rijkelijk zullen kunnen laten vloeien door dat extra halve punt waar nummer vier zo verbeten om zit te strijden.

Die nummer vier voelt de druk op zijn schouders, hij wéét dat zijn makkers misnoegd zijn om de tijd die kruipt en hoewel hij even goed als hen beseft dat zijn stelling meer dan remisewaardig is, hoewel hij maar al te blij zou zijn met die paar elopuntjes die een gelijkspel hem zou opleveren, vecht hij door tot de allerlaatste seconde. Wat kan hij anders doen, want ook hij proeft de champagne reeds in zijn mond?

Of de voorstanders van matchpunten de tegenstanders gelijk zullen moeten geven, of dat de tegenstanders zullen moeten toegeven dat de voorstanders ergens wel een punt hadden, dat zullen we volgend jaar wel zien. Maar de wedergeboorte van de democratie? Alle hekelpunten die tijdens de internetdiscussies aan bod zijn gekomen, blijven onveranderd, de kalender is amper aangepast, maar het puntensysteem waar nog niemand zijn bedenkingen over had geuit, moest er wél aan geloven. De doopmeter heeft de kinderkamer al klaargemaakt, nu de ouders nog…

  1. Gregory Vanden Berghe
    Gregory Vanden Berghe11-04-2009

    jouw teksten zijn altijd aangenaam om te lezen

  2. Alex
    Alex11-04-2009

    Zelf op een zaterdag in de paasvakantie, maak ik even tijd om jouw column na te lezen, en te laten bruisen in mijn vat vol goed/slechte ideeën 🙂

  3. Bitzkommer
    Bitzkommer12-04-2009

    Waarom niet een combinatie van bordpunten en matchpunten?
    Me krijgt bvb 4 bordpunten extra voor een matchoverwinning, 2 bordpunten extra bij een matchgelijspel en uiteraard niets bij matchverlies.
    Er is dan wel een belangrijk verschil tussen 4,5-3,5 of 4-4 spelen!
    Tot op het einde zal iedereen moeten opletten, er kunnen op deze manier grote verschillen worden weggewerkt in een laatste rond!

  4. wim
    wim12-04-2009

    Prachtig geschreven en je hebt een punt wat de hekelpunten betreft. Hebben de bestuurders ergens een eigen forum?

  5. Fideel
    Fideel12-04-2009

    Wederom een knappe column. Mooi zo :).

  6. Dennis
    Dennis12-04-2009

    “laaiden de gemoederen dit jaar hoog op over de algemene competitievervalsing die de december- en januarironden teweeg brengen”
    Dit is een interpretatie. Interclubs zijn voor alle schakers. Als een club een ploeg met jeugdspelers wil opstellen moet die club daar de consequenties van dragen. Dat jeugdtornooien georganiseerd worden ifv de noden van de jeugd is niet meer dan logisch. Interclubs MOETEN georganiseerd worden ifv de noden van ALLE schakers.
    Voor de rest een mooi artikle overigens.

  7. Tom
    Tom12-04-2009

    Hey, iedereen kan nu zijn zegje doen op http://www.vsf-vzw.be. (De praatbarak van de bestuurders, nu dus ook toegankelijk voor jullie.) Doen, aub!

Geef een reactie

Je moet aangemeld zijn om een reactie te geven.