Wat een uitgemaakte zaak was, is uiteindelijk een thriller van formaat geworden. Stefan Docx blunderde net nadat hij zijn tijdscontrole haalde een kwaliteit en was maar wat blij dat Deman vrede nam met een puntendeling. Dat was net genoeg voor de titel, want Ashote Draftian had net daarvoor remise gespeeld tegen Benjamin Tonoli.

Ook de strijd in de Open Reeks was Hitchkockiaans. David Roos won vlot van Verstraeten, waardoor het afwachten was wat David Du Pont tegen Patrick Moens klaar zou krijgen…

Docx: “Ik speelde echt slecht vandaag”

Docx-Deman, Tonoli-Draftian. Dat kon geen probleem zijn voor favoriet Stefan Docx. Hij zou met wit wel winnen van Stefaan Deman, terwijl Draftian een allesbehalve hapklare brok had aan Benjamin Tonoli.

De realiteit draaide helemaal anders uit. Docx dacht erg lang na in de beginfase, waarop zijn meegereisde fan en vriend Emmanuel Nieto ervoor pleitte om hem wakker te gaan schudden. Dat was niet nodig en ondanks het feit dat Docx zelf niet tevreden was over zijn spel, kreeg hij toch een stabiel voordeel. “Ik speelde best behoorlijk,” aldus Docx. “Ik dacht echt dat ik ergens een stevig voordeel kon hebben dankzij mijn paard dat naar f5 kon gaan.”

Stefaan Deman weerde zich echter als een duivel in een wijwatervat en door de slinkende tijd van Docx en enkele grappige tactische trucjes was de finale allesbehalve duidelijk. De Antwerpenaar had nog enkele seconden op de klok om zijn laatste 30ste zet te spelen. De mist leek toen opgeklaard en meer: Ashote Draftian had net remise aanvaard tegen Benjamin Tonoli. Remise was dus genoeg en Docx kon met een dameruil dat halfje niet meer mislopen.

Maar net na de laatste 30ste zet liep het mis: hij wachtte met de dameruil en blunderde een volle kwaliteit en zat plots in een bijzonder moeilijk parket. Het klimaat onder de toeschouwers steeg en even leek dé stunt van het toernooi in de maak. Deman had immers ook 4/6 en bij winst zou hij gedeeld eerste worden, een scenario waar niemand rekening mee had gehouden. Het sein voor Docx om remise voor te stellen, een aanbod dat tot grote verrassing van iedereen in de zaal aanvaard werd door Deman. Daarmee was Stefan Docx zeker van de Vlaamse titel, die hij ondanks de spanning in de laatste ronde, zeker verdiend heeft. Met een duidelijke zucht van opluchting en nog licht bevend van de spanning verscheen de kersverse kampioen in de bar om zijn titel te vieren, al was hij toch kritisch voor zijn eigen spel. “Ik speelde niet echt groots dit toernooi.” (correctie, cfr comment Stefan Docx).

“Ik stond heel de tijd wat minder en de opluchting was groot toen ik die kwaliteit voorkwam,” verdedigde Deman zich toen enkele schaakliefhebbers hem om uitleg vroegen bij zijn beslissing om de remise te aanvaarden. “Ik denk ook dat de stelling met de kwaliteit moeilijk te winnen is. Bovendien heeft Docx het beste schaak gespeeld dit toernooi en is hij de verdiende winnaar.” Deman is sowieso dé verrassing van dit Vlaams Kampioenschap. Hij werd opgevist uit de Open Reeks en vergaarde 4.5/7, een prachtige score. “Op een partij na ben ik inderdaad heel tevreden met mijn toernooi. Misschien dat ik nog spijt zal krijgen van het aanvaarden van die remise, maar goed.”

Docx wint de Vlaamse titel, maar dat wilde niet zeggen dat er op de andere borden geen inzet meer was. Docx kondigde immers aan dat hij niet zal spelen in het gesloten Belgisch Kampioenschap. Op dit Vlaams zijn er twee plaatsen te winnen voor dat toernooi en behalve Draftian ging het nog tussen Tonoli en Vandenbussche. Tonoli had al remise, waardoor de opdracht voor Vdb “simpel” was: winnen van Tom Piceu.

Die laatste is niet in zijn gewone doen op dit kampioenschap en ook tegen Vdb zag de Bruggeling af. Hij flirtte regelmatig met een net niet of net wel verloren stelling, maar Vdb miste enkele voorzettingen en moest blijven vechten om het definitieve punt binnen te halen. “Ik denk dat het waarschijnlijk wel ergens remise was, maar ik moest proberen te winnen en had ook steeds als enige de kansen,” vertelde Vdb. Remise leek toch de plausibele uitslag te worden, maar dat was zonder koning tijd gerekend. Piceu had nog maar enkele seconden voor de rest van de partij en daar profiteerde Vandenbussche optimaal van. Hij won een pion, ging lopen met zijn vrijpion en toen de promotie nakende was, gaf Piceu er de brui aan. 1-0. Vandenbussche knap tweede (hij won het onderlinge duel van Draftian). Voor Piceu eindigt het toernooi met een teleurstellende 3.5/7.

We zouden nog boeken kunnen schrijven over de andere partijen, waar Benny Todts vandaag niet koos voor rare varianten, maar wel voor een strakke rammeling van zijn tegenstander, Thierry Penson. Achteraan won Hanne Goossens haar eerste partij en haar tweede punt.

1. Docx 5.5/7
2. Vandenbussche, Draftian 5
3. Deman, Tonoli 4.5
4. Goormachtigh, Hamblok 4
5. Van Herck, Verduyn, Schuermans, Todts, Piceu 3.5
6. Roos 3
7. Penson, Atanasiu 2.5
8. De Bock, Goossens 2
9. Nuytens 1

David vs David

In de Open reeks was het nog een stuk spannender dan in de gesloten. David Roos won immers vrij snel van Rein Verstraeten en kon de rest van de middag tandenknarsend kijken wat zijn concurrent David Du Pont zou doen. Du Pont moest winnen van vechtjas Patrick Moens, maar dat was alles behalve makkelijk. Na lang ploeteren hapte Du Pont een pion en zo kon hij tot in de late uurtjes knokken om het belangrijke punt binnen te halen. “Het was heel moeilijk, want er stonden weinig pionnen op het bord, dus ik moest erg voorzichtig zijn. Misschien dat hij ergens remisekansen had, maar ik weet het echt niet,” verklaarde een opgeluchte Du Pont na de partij. In de allerlaatste seconden en na bijna 70 zetten was de Gentenaar erin geslaagd Moens op de knieën te krijgen. Testmatchen zouden de beslissing brengen.

“Voor mij maakt het nu niet meer uit,” zuchtte Du Pont, duidelijk vermoeid na zijn partij tegen Moens, maar eens de testmatchen bezig waren, merkte je toch dat de zenuwen gespannen waren. Hij had dankzij de Buch-punten genoeg aan een 1-1 en toen hij in de eerste testmatch al snel een kwaliteit won, leek de buit binnen. Maar de druk nam de bovenhand en Du Pont liet zich nog mat zetten. Nu was het Roos die aan een remise genoeg had.

Ook in de tweede partij domineerde Du Pont tegen de misschien wel te snel spelende Roos (het was rapid, geen blitz), maar opnieuw was het puffen toen hij in een gewonnen stelling een truc op zijn doos kreeg. Even leek het scenario van de eerste partij zich te herhalen, maar deze keer had Roos minder geluk: de truc klopte niet en Du Pont rammelde zijn broodnodige punt bijeen. 1-0, titel en promotie naar de elitegroep voor Du Pont. Gevolgd door een diepe zucht begaven beide spelers zich naar de bar voor een après-échecs in afwachting van de prijsuitreiking.

Zo zit een razendspannend en ook spectaculair Vlaams Kampioenschap, bol van verrassingen, er op. De volgende grote afspraak is het Belgisch Kampioenschap in Namen, mét Draftian en Vandenbussche (Tonoli is eerste vervanger). Tot dan.

– Alle partijen op Schaakfabriek Live
– Foto’s op Flickr