Alexandre Dgebuadze en Mher Hovhanisian zijn de grote winnaars van de derde speeldag geworden. Dgebuadze won een technisch duel tegen Bruno Laurent. Een prima zaak, want leider Hautot liet punten liggen, net als Geert Van der Stricht. De Gentenaar was tweede, maar verloor na een bloedstollend gevecht met een controversieel einde tegen Hovhanisian. Pas in de late uurtjes werd het resultaat bevestigd door de beroepscommissie.

De grootste verrassingen kwamen uit de open reeks. Lennart De Bock en Ward Van Eetvelde stuntten tegen Luc Henris en Tom Wiley…

Hovhanisian en Van der Stricht spelen tot beroepscommissie

“Bagage vertraagd, ananas in nood”, “Veelvraat Chestnut eet 68 hotdogs in 10 minuten”, “Man schiet pijl naar urinerende jongere”, “Olifanten eten nog meer hotdogs”. Deze prachtige krantenkoppen deden het beste vermoeden voor 6 juli. Jammer genoeg hielden de experten het vandaag relatief rustig… tot een onverwacht einde in Van der Stricht-Hovhanisian de boel op stelten zette.

Met de oude voetbalwijsheid “een match win je in de kleedkamer” in het achterhoofd trok Hovhanisian zijn beste hemd aan. “Vanaf vandaag wordt het serieus. Geen korte broeken en losse T-shirts meer. Geert zal nogal opkijken!” orakelde de Armeen. Toen Van der Stricht ook in net hemd en dito broek verscheen, was het duidelijk: dit kan wel eens een lange dag worden voor de twee.

Van der Stricht leek de touwtjes in handen te hebben, maar een kwaliteitsoffer op d4 bleek sterker dan verwacht. Plots was het Hovhanisian die de winstkansen had. Hij had drie pionnen en een loper tegen een toren. “Mher kan winnen, maar dan moet hij wel zijn pion op d5 houden,” was het advies van toeschouwer Dgebuadze. Toen net die pion even later van het bord vloog, werden de ambities van de goedgeklede Armeen meteen een stuk kleiner.

Wat dan volgde, is moeilijk in woorden te vatten. Hovhanisian bleef koppig proberen, maar leek geen vooruitgang te boeken. Net op het moment dat de remise in zicht leek, offerde de Armeen toch een van zijn pionnen en slaagde erin om te promoveren. Met dame en loper tegen koning was de stelling natuurlijk gewonnen, maar beide spelers hadden maar een tiental seconden. De stukken vlogen in het rond tot Van der Stricht een onreglementaire zet speelde. Hovhanisian zette de klok stil en eiste de twee minuten op. Scheidsrechter Luc Cornet stond erbij en gaf Hovhanisian de tijd.

Van der Stricht gaf dan op (weliswaar zonder het formulier te tekenen), maar stelde dat Hovhanisian met twee handen had gespeeld in de tijdnoodfase en diende klacht in bij de beroepscommissie (regel 4.1 voor de geïnteresseerden). Deze beroepscommissie besliste dat de claim aanvaardbaar was, maar niet correct. Regel 4.7 van het gloednieuwe FIDE-reglement stelt immers dat een speler zijn recht op een claim verliest als hij na het gebeurde een stuk bewust aanraakt. Aangezien Van der Stricht de koning had aangeraakt, werd dus in zijn nadeel beslist (zijn opmerking had op het moment zelf moeten gebeuren en dan zou de scheidsrechter een waarschuwing gegeven hebben). Een vervelend einde van een spannende partij.

Leider Hautot deed het rustig aan vandaag. Hij won een pionnetje, maar de compensatie voor Vandevoort was duidelijk. Toen er wat heen en weer geruild werd, was de remise slechts een kwestie van tijd. Een partij om niet te veel woorden aan vuil te maken.

Alexandre Dgebuadze speelde tot nog toe niet overtuigend en was vandaag uit op een goede prestatie tegen titelverdediger Bruno Laurent. Die koos voor het Siciliaans en had een verrassing in petto. Althans, dat dacht hij. “Ik heb die stelling een maand geleden al eens gespeeld,” counterde Dgebuadze. “Het was dus allesbehalve een verrassing voor mij. Meer zelfs, ik kende die stelling goed en kon geleidelijk aan de druk opvoeren.”

Dgebuadze had een perfect doelwit op e6 en toen hij één keer die pion won, zakte de rest als een pudding in elkaar. Laurent gaf relatief vroeg op, al kon Dgebuadze die keuze wel begrijpen. “Hij heeft zoveel zwaktes in die stelling. d5, g6 en zelfs b7 en het speelt allemaal heel makkelijk voor wit, met na Lc6 bijvoorbeeld Lf1-d3. Ik zit nog niet terug op koers maar de eerste stap is gezet. In dit deelnemersveld kan je echter moeilijk iets voorspellen, dus we zien wel.” Een droge, maar belangrijke zege voor Dgebuadze.

Jelle Sarrau vernam vandaag van de toernooiorganisatie dat hij aan 5.5/9 genoeg heeft voor een IM-norm. Winnen tegen Aleksander Alienkin was de moeilijke, maar duidelijke boodschap. In een gelijkopgaande Franse opening kon Sarrau misschien een miniem voordeeltje claimen, maar of er ook écht iets in de stelling heeft gezeten, is nog maar de vraag. “Ik denk dat Jelle één variant kon spelen die naar een gunstig toreneindspel leidt, maar zelfs dan is het bijzonder moeilijk om te winnen,” oordeelde Alienkin.

Beiden waren dus tevreden met de puntendeling, al was Sarrau kritisch. “Als ik echt een kans wil maken om die norm te scoren, moet ik dergelijke stellingen toch proberen te winnen. Maar ja, dat is simpeler gezegd dan gedaan.” Met Dgebuadze, Hovhanisian, Hautot en Van der Stricht nog op het programma zal 5.5/9 alvast een bijzonder moeilijke opgave zijn.

De spectaculairste partij van de dag kwam van Thibaut Vandenbussche. Vdb wilde zijn knappe zege uit het Vlaams Kampioenschap van een maand geleden nog eens overdoen en koos voor de botte bijl. Een wild offer op f7 gooide heel de stelling open. “Ik dacht dat ik gewonnen stond, maar ik heb me toch wel vergaloppeerd,” gaf de Gentenaar toe na de partij. Draftian maakte dankbaar gebruik van de eigen tacitische mogelijkheden die zijn stelling bood en met een erg leuk manoevre sloot hij de witte toren in. 0-1, een mooie wraak voor Draftian.

Uitslagen ronde 3:
Van der Stricht-Hovhanisian 0-1
Vandenbussche-Draftian 0-1
Hautot-Vandevoort 1/2
Sarrau-Alienkin 1/2
Dgebuadze-Laurent 1-0

Stand:
Hautot 2.5
Dgebuadze, Hovhanisian 2
Van der Stricht, Sarrau, Draftian, Alienkin 1.5
Vandenbussche, Vandevoort 1
Laurent 0.5

Verrassingen in Open Reeks

De derde ronde zorgde voor grote barsten in de open reeks. Pieter Claesen kon nog winnen, maar de andere favorieten hadden het bijzonder moeilijk. Luc Henris kwam een toren achter tegen Lennart De Bock. Ondanks een zenuwslopend einde, waarin De Bock wat last van zenuwen leek te hebben, zorgde hij toch voor de verdiende stunt.

Een misschien nog grotere verrassing was er op bord 4, waar Ward Van Eetvelde een knap eindspel speelde tegen Tom Wiley. “Geleidelijk aan kon ik mijn koning actief zetten en toen won ik,” vatte Van Eetvelde samen. Zo simpel kan het soms zijn.