De tweede ronde van de nationale interclubs lijkt iets meer duidelijkheid te scheppen in de “duistere” wereld die de competitie in de prille beginfase meestal is. Rochade Eupen verloor verrassend in Aalter, een nederlaag die in het matchpuntensysteem hard zal aankomen. De concurrenten, Wirtzfeld en Eynatten, zetten hun ambities immers wel kracht bij.

Vooral de ijzersterke Wirtzfeldse ploeg, met Ivan Sokolov en Romain Edouard (foto), lijkt klaar voor een tweede titel. Maar gaan voor zulke titel met zulke spelers: dat vergt inspanningen. Het is een halve odyssee om de topspelers tijdig achter hun bord te krijgen…

Spanje, Sarajevo, Amerika…

De datum van de tweede ronde van onze interclubcompetitie viel niet voor iedereen even gunstig. In Duitsland ging de Bundesliga immers van start en dat betekent vooral voor de Duitstalige clubs een serieuze aderlating. Toch had titelverdediger Wirtzfeld zich voorbereid en had het kosten noch moeite gespaard om een stevige ploeg samen te stellen. Met Ivan Sokolov, Romain Edouard, Lorin D’Costa en Anna Zatonskih kon in de topper tegen CREC gestreden worden voor twee gouden matchpunten.

Het is geen sinecure om zulke ploeg op te stellen die bestaat uit acht verschillende nationaliteiten, waarvan de meesten opgehaald moeten worden in Zaventem of aan een of ander treinstation. Ivan Sokolov nam zaterdag pas het vliegtuig vanuit Sarajevo om via Munchen en thuisbasis Amsterdam, na een thuisbezoek van een tweetal uurtjes, naar Brussel te reizen, waar hij werd opgehaald door voorzitter Paul Zilles. Romain Edouard vertoefde zaterdag nog op een rapidtoernooi in Spanje voor hij zondag in Luik werd opgepikt door Victor Schleck. Anna Zatonskih was nog maar een dag terug uit de Verenigde Staten en Lorin D’Costa gaf zaterdag nog een simultaantje weg aan de jeugd van Chesspirant.

Om in die omstandigheden ook nog eens een geconcentreerd partijtje schaak te spelen, is niet iedereen gegeven. Voor Ivan Sokolov was het geen probleem. “Ik kreeg een variant op het bord die ik in 1999 tegen Topalov gespeeld had. Toen had ik echter zelf zwart, terwijl ik nu met wit speelde. Maar de finesses kende ik nog goed,” verklaarde die hoe het kwam dat Eliet zo snel billenkoek kreeg. Sokolov was maar wat blij dat hij snel de reis terug naar Nederland kon aanvatten om in zijn bed te kruipen.

CREC Charleroi was helaas serieus verzwakt en ook op de andere borden domineerde Wirtzfeld. Enkel Mher Hovhanisian had problemen tegen Etienne Bauduin, maar hij redde de meubelen. Wirtzfeld verloor uiteindelijk geen enkele partij en won met zware 22-10 cijfers.

De grootste concurrent, op papier dan toch, is Eynatten 1. Zij kwamen met een voor hun doen normale topploeg op de proppen om vlotjes van promovendus Amay te winnen. 13-19.

De derde kaper op de titelkust is Rochade Eupen. Zij waren, in tegenstelling tot Wirtzfeld en Eynatten, wél deftig verzwakt. Dat hoefde geen ramp te zijn, want ratinggewijs waren ze nog steeds een pak sterker dan tegenstander Aalter. Het liep echter grondig mis voor de Eupenaars. Stunt na stunt kregen ze te verduren. In combinatie met een Dame Fortuna die de Aalterse schouder gekozen had (bijvoorbeeld in de partij van Konghaloos tegen Buhr, die al snel een pion achterstond, maar op de een of andere manier toch nog wist te winnen), is de 17-15 zege voor Aalter snel uitgelegd.

Wie wel nog mee zijn met de leiders, zijn Borgerhout en Gent. Borgerhout heeft een sterke Vlaamse-Nederlandse ploeg die met CRELEL geen enkel probleem kende. Bij CRELEL kon enkel Hans Renette een halfje meepikken. De Luikse ploeg lijkt een vogel voor de kat dit seizoen. Gent moest Bart Michiels missen, die knap speelde in de Bundesliga met twee remises tegen twee sterke GM’s, maar slaagde er toch in om Eynatten 2 opzij te zetten.

Zo zijn ze nog met zijn vieren. Alle uitslagen vind je hier en alle partijen kan je naspelen op de interclubsite van Valery Maes.