Topfavorieten houden het spannend in Mechelen
Afgelopen zaterdag is het Vlaams Jeugdkampioenschap van start gegaan, zoals gewoonlijk in de Technische scholen in Mechelen. U kon de partijen al live volgen op deze website, maar nu zijn ook de uitslagen beschikbaar.
De eerste rondes werden gekenmerkt door enkele kleine verrassingen, maar uiteindelijk hebben de favorieten wel dit eerste weekend gedomineerd. Nils Nijs (archieffoto), Maarten Larmuseau en Arno Bomans staan aan kop met 3.5/4 …
Enkele blunders op dag 1
Al enkele jaren is het Vlaams jeugdkampioenschap voornamelijk een toernooi waar de top -20’ers enkel aan meespeelden om een plaatsje in de elitereeks van het Belgisch jeugdkampioenschap te versieren. Dit jaar lijkt het voor het eerst in enkele jaren anders: met Nils Nijs en Maarten Larmuseau spelen er twee elotoppers mee, die stevige concurrentie bieden aan de elitejagers. Vooral Arno Bomans, Yordi Schaeken en Adrian Roos mikken op die plaats bij de “beste 10 jeugdspelers van België”. Outsiders: Hanne Goossens, Sigiswald Barbier, David Roos en Wouter Ghyselen.
Uiteraard zijn verrassingen altijd legio in dergelijk jeugdtoernooi, maar de eerste ronde bleef dit jaar gespaard. Geoffrey Poelman en Wiebke Barbier lieten zich wat knullig wegtrucen door de toppers, zodat het uitkijken was naar bord 3. Daar had Yordi Schaeken alle moeite van de wereld tegen zijn jonge clubgenoot Ben Tuerlinckx. Meer zelfs, toen Tuerlinckx in de eindstelling remise gaf, leek de stelling bijna gewonnen te zijn voor de snaak. Maar Yordi Schaken viel als eerste af.
In de tweede ronde was het Nils Nijs die in een vroege topper een halfje moest toestaan, tegen Sigiswald Barbier. Ronde 3 was een eindpunt voor Wouter Ghyselen, die verloor van Wiebke Barbier (die goede momenten afwisselt met mindere, zoals een ronde later tegen Schaeken), terwijl Yordi Schaeken opnieuw een halfje moest afstaan, tegen Sigiswald Barbier. Ronde 3 was ook belangrijk voor Adrian Roos. Hij kreeg, helaas voor hem, billenkoek van Nils Nijs na enkele slechte zetten net na de opening. Voor Roos belangrijk voor de plaats in de elite.
Maarten Larmuseau is een van de drie leiders
In ronde 4 eindigde de topper tussen de tot dan toe ongenaakbare Larmuseau en Bomans in een remise. Daardoor kon Nijs opnieuw de aansluiting vinden na een zege tegen Hanne Goossens.
De -16 verloopt momenteel volgens plan voor de topfavoriet Rein Verstraeten. Hij won al zijn partijen, inclusief de toppers tegen Joris Verhelst, Laura Saligo en Mathias Lootens. Hij heeft al een punt meer, maar kan nog concurrentie verwachten van de tweede en derde elo Pieter Saligo en Thomas Desmyter en wie weet zelfs van … Wessel Van Kessel.
De -14 lijkt op voorhand voor Stefan Beukema, maar voorlopig deelt hij de leiding met Hans Vandersmissen en Maarten De Vleesschauwer. Bij de -12 zijn Hendrik Decrop en Leon Dee met 3/3 gestart.
Alle uitslagen vind je hier. De ontknoping kan je zaterdag live volgen op deze website.
Volgens mij trok het toernooi nooit echt alle Vlaamse toppers aan, omdat de toernooiformule voor velen niet echt aantrekkelijk is:
– Slechts 2 partijen per dag, waardoor je 3 dagen ‘verliest’ aan dit toernooi (voor sommigen is Mechelen ook echt een verre trip). Als je partij vlug gedaan was, zat je ook vlug met je vingers te draaien. De rest was toch allemaal nog bezig. En als iedereen dan eindelijk klaar was, mochten we het aantrekkelijke voetbalpleintje niet gebruiken, omwille van enkele aldaar geparkeerde auto’s.
– Het is ook een toernooi met slechts 6 ronden , waarin één uitschuiver al fataal kan zijn (wat tevens meermaals in dit toernooi tot forfaits op wedstrijddag 3 leidde)
– Vroeger kreeg je hier geen prijzengeld, je deed dus enkel mee puur voor de eer, en een beetje voor dat ticket bij de elite (en dus onrechtstreeks eventueel toch voor het geld).
Je kan wel aanhalen dat de eer een grotere stimulans zou moeten zijn dan de geldprijzen, wat het misschien wel is in de jongere jeugdreeksen, maar toch al minder bij de ouderen. Indien je eenmaal zo’n toernooi hebt gewonnen, dan heb je jezelf toch al bewezen?
Waar je dan wel voor kan spelen is om iets unieks te doen à la 3x na mekaar winnen, of eens elke reeks gewonnen hebben, of gewoon in de geschiedenis het vaakst kampioen geworden zijn. Ik denk trouwens dat Nils Nijs ook meespeelt om zo’n dergelijke uitdaging aan te gaan.
Tegenwoordig zijn er toch geldprijzen ingevoerd op de Vlaamse kampioenschappen, waardoor misschien wel meer toppers gelokt werden (doch bij lange na niet allemaal)?
Dat je op zo’n toernooien ook wel wat kunt bijleren is hier efjes buiten beschouwing gelaten. Mijn punt is gewoon dat zo’n toernooi -indien men alle Vlaamse toppers wil lokken- wat anders zou kunnen ingericht worden.
@Brul
Ik begrijp dat je een bezigheid wil waarmee onmiddellijk geld verdiend kan worden, je niet verder dan 5 minuten van je deur moet gaan, en je je een volledig etmaal mee kan bezig houden. Ik stel voor dat je je op online poker toelegt.
Oftewel: get real.
Enige hervorming dringt zich inderdaad op. Laat de KBSB en de regionale federaties overeenkomen dat de kwalificatie voor het BK (gesloten groep) uitsluitend kan behaald worden via het Vlaams (en niet op elo) en je krijgt vanzelf een beter deelnemersveld.
@ Wim
Wel Wim online poker en schaken kan goed gecombineerd worden hoor, zo was er een speler die zich tijdens d partij en na de partij bezig hield met een degelijk pokeboek te lezen 🙂
ma bon ik ben eigenlijk ook niet echt voor het hele systeem en al zeker niet het tempo, dit heeft mede partij gekost in ronde 4 🙂
Geldprijzen zijn stom.
Een goed plan, die kwalificatie. Maar die geldprijzen… Ik weet het niet. Tot 2008 is het altijd een toernooi geweest voor de eer, en dat zou het moeten blijven.
Die geldprijzen zijn wel een goed idee, hoe kan een tornooi nu serieus genomen worden wanneer er niet eens geld te winnen valt?!
Als je het over een gewoon toernooi hebt, akkoord, maar een Vlaams Kampioenschap is een heel ander verhaal. Je strijdt zowel om de titel van Vlaams kampioen en laureaat van Vlaanderen, als voor een plaats in de elite. Persoonlijk vind ik die trofee in de vorm van een houten koning de beste prijs die ik ooit heb gewonnen, maar ja, dat is slechts mijn mening. Ik vind het jammer dat geld soms het enige is wat nog telt.
Extrinsieke vs intrinsieke motivatie.
Schaakt er nog iemand voor het plezier? Of de voldoening van een goede partij/een goed tornooi? Het weerzien met de schaakvrienden?
En ja, je kan tornooien zonder prijzengeld serieus nemen. Het enige dat daarvoor nodig is, is ook waarde zien in zaken die niet in geld uitgedrukt kunnen worden. Plezier, voldoening, spanning zijn een paar voorbeelden.
Persoonlijk vind ik dat jullie overdrijven, die ‘voldoening’ waarover jullie het hebben is er alleen voor de tornooiwinnaar. De rest heeft dan alleen frustraties en een trieste terugtocht naar huis.
Die Arno blijkt duidelijk een echte geldspeler te zijn…
Nu het Vlaams kampioenschap is er niet enkel voor de eventuele tornooiwinnaars. Denk ook even aan de vele andere geselecteerden die iedere dag op en af moeten rijden om toch ook die paar puntjes te kunnen scoren. Vergeet niet: Zonder die andere spelers zou er niet eens een Vlaams kampioenschap zijn. (Tenzij je er een gesloten tornooi wilt van maken)
Als je enkel maar schaakt om het geld is het maar triestig, want een hele dag op een schaaktornooi zitten compenseert heus niet voor die luttele paar euros die men ontvangt.
Schaken is een sport waarin men zich moet plezieren in het spel, schaakvrienden terug zien en het eventuele bargenoegen achteraf meemaken. Het is natuurlijk hoe je het interpreteert.
Trouwens, die voldoening waar steff het over heeft klopt helemaal. Iedereen die een partij wint krijgt een bepaalde voldoening en plezier dat hij aan die partij heeft beleeft. Soms ook frustraties na de eventuele blunder die de partij weggaf. Maar als je niet kunt leven met die frustraties, dan is het beter een andere sport te zoeken waarin je je niet frustreert.
Dus steff zijn commentaar is zeker terecht en niet overdreven!
Verder kan ik natuurlijk inkomen dat je liever een zakcentje bijverdient dan enkel maar een trofee of een gedenkplaat op je kast kan zetten, van trofeeën gaan we niet leven.
Dat is denk ik zeker een reden waarom het Vlaams niet altijd optimaal bezet is. Niet iedereen neemt nog genoegen met eer, plezier en een elite plaats. Tegenwoordig kan men zich al plaatsten op ELO waarom zou men dan nog meedoen?
Ik kan me gerust voorstellen dat spelers met genoeg ELO zoals Tanguy Ringoir en Glen De Schampheleire niet hun tijd zullen verdoen om eventjes een Vlaams Kampioenschap te gaan spelen waar men niet eens iets kan aan verdienen. Jammer maar het is nu eenmaal zo.
Ik heb een maand geleden met Guy Ringoir (vader van) gepraat, en hun standpunt is dat Tanguy geïnteresseerd is als:
– hij iets kan bijleren
– er Fide-elo’s en IM/GM normen te winnen zijn.
Het Vlaams jeugdkampioenschap en ook het Belgisch jeugdkampioenschap voldoen hier niet aan.
Eventueel zou hij overwegen mee te doen indien er geen interessant toernooi plaatsvindt op dezelfde dagen en er een serieuze prijzenpot in cash is.
Voor een jeugdspeler van dit niveau vind ik dat een begrijpelijk standpunt. Het aantal vrije dagen voor de schoolgaande jeugd is hoedanook beperkt: het is normaal dat deze vrije tijd zo optimaal mogelijk aangewend wordt.
@fifi
“Toch ben ik het eens, dat de besten van dat tornooi op hun niveau (beste van Vlaanderen) gedurende 3 dagen en 6 partijen het beste gegeven hebben van zichzelf.” Wat is dat voor larie en apekool, net alsof de andere schakers, daar komen zitten om hun dame zomaar af te geven. Ik vind het sowieso zeer zwaar – goede prestaties of niet – als je na een ganse schoolweek, ’s zaterdags en zondag ’s morgens voor acht uur moet vertrekken, en tegen 7 uur terug thuis bent, dan nog een overvolle schoolagenda hebt die ligt te wachten om dan nog eens een volle schoolweek en een schaak-zaterdag terug te gaan. Ik denk dat dat, en bijna alleen dat, de reden is waarom de middelbare schakers veel minder komen. Ik wil zelfs nog niet denken aan geld- of naturaprijzen! Al mag voor mijn part dit tornooi best wel meetellen voor (FIDE)elo! Conclusie: ik denk ook dat het hele opzet eens moet herbekeken worden.
@Steff: ik sta volledig achter jouw interpretatie
Nee ik vind dat ‘FiFi’ de nagel op de kop slaat!
En eerlijk , ik snap de discussie niet. Jullie doen alsof mensen die geldprijzen willen opeens niet meer zouden genieten van het schaken zelf. Natuurlijk haal ik voldoening van een goede partij en natuurlijk speel ik voor mijn plezier. Maar zoals FiFi zegt, op het einde van de rit is een eventuele geldprijs een mooie afsluiter. En het maakt niet uit of je nu op de topborden speelt of op de laatste borden, elke partij is er eentje van leven of dood!
Ik denk dat alles gewoon afhangt van welk volk de VSF wil bereiken. Wil men de sterkste top, dan moet men het toernooi voor toppers gewoon aantrekkelijker maken.
Wil men een breed deelnemersveld, maar toch met een aanzienlijk niveau, dan bereikt men op dit moment zijn doel, denk ik.
Hoe iedereen persoonlijk zijn eigen plezier aan een schaakmatch invult, is iets enorm subjectiefs, waarover je bij een goed Duveltje ongetwijfeld uren zou kunnen palaveren, maar die misschien hier niet gevoerd dient te worden. Misschien kan Dierckens S. hier eens een column over schrijven ;-).
En by the way Wim (2): dat jij mijn comment zo interpreteert vind ik op zijn zachtst gezegd wat ‘naast de kwestie’, en op de man in plaats van op de bal. Mocht ik mijn tijd willen vullen met een bezigheid die aan al die voorwaarden voldoet (naast de deur, veel geld verdienen in liefst een zo kort mogelijk tijdsbestek), dan zou ik al lang gestopt zijn met schaken. Tot nader order ben ik nog steeds actief lid van twee schaakclubs. Ik speel bij beiden enkel Interclubcompetitie, respectievelijk in België en in Nederland, en de winstpremies worden er uitbetaald in een schouderklopje en een pintje van de teamcaptain. De laatste maal dat ik een geldprijs kreeg voor het spelen van een schaaktoernooi, moet al van de zomer van 2008 geleden zijn (reken zelf maar na).
Met vriendelijke groet, Tieme Verlinde.
Als de jeugd al voor geld moet beginnen spelen…
Sorry, maar waar zijn we dan mee bezig?
Professionalisering?
Het gaat hier niet om de jongste categorieën en evenmin om het echt voor geld te spelen.
Het is alleen zo, dat nà 3 dagen en 6 partijen er voor de besten een appreciatie mag zijn.
En ja, vanaf een bepaalde leeftijd is een envelop met enkele euro’s meer gegeerd dan nog een extra bekertje.
Het is moeilijk appelen met peren te vergelijken. Maar ik gun een jeugdspeler, die Vlaams kampioen wordt na bijna een halve week spelen meer enkele euro’s, dan een voetballer op lager niveau, die wekelijks incasseert, maar die niet verder komt dan een schot 10 meter naast de goal en misschien één keer in een match zijn “flits” heeft, zoals men dat noemt.
@Fifi
Dat vind ik nu ook, als ik soms hoor wat sommige mensen verdienen op zo’n zaterdagje
Geld… wat een vies woord voor sommigen.
Terwijl de anderen met geld gewoon een appreciatie willen. Uiteindelijk ga je met (gewonnen) geld iets betalen waar je zelf iets aan hebt, een cd, een etentje, een pint,enz.. Zo is het vaak ook met lesgevers in een club: mogen die betaald worden (of niet)? als je dat vervangt door ‘mogen die niet geapprecieerd worden’, dan is het plots anders. Voor de jeugd vanaf bepaalde leeftijd is het zo dat ze liever ‘geld’ hebben dan een ‘beker’ zodat ze er een gsm, enz, … mee kunnen kopen
Maak geld niet te belangrijk. Geld is nog altijd een ruilmiddel om iets anders te krijgen.
Niemand neemt zijn geld mee na zijn dood.
Het is mogelijk, maar niet noodzakelijk, omdat Arno geldprijzen wil, dat hij een geldspeler is.
Op een zekere leeftijd heeft de meerderheid van de jongeren nu eenmaal bij het overgaan naar volwassenheid meer dan één interesse of prioriteit. Daarbij moet niet alleen tijd worden verdeeld, maar ook sommige interesses worden betaald. Ik denk aan muziek-apparatuur, computer-materiaal, gsm, interessante kledij, af en toe eens uitgaan. Vele jongeren willen op die leeftijd (of moeten) een bijverdienste zoeken in het weekend, want het zakgeld is “niet altijd” toereikend. Langzamerhand zal dat bij veel jongeren de overhand krijgen op veel tijd in een schaaktornooi steken over 3 dagen. Nu ben ik zelf wel van idee, dat 3 dagen voor een Vlaams kampioenschap niet onoverkomelijk is, en dat je het vooral voor de eer moet doen. Toch kan ik zeker begrip opbrengen, dat de besten van dat tornooi op hun niveau (besten van Vlaanderen) gedurende 3 dagen en 6 partijen het beste gegeven hebben van zichzelf. Met andere woorden, buiten eventuele salon-remises en enkele kortsluitingen, hebben ze er moeten voor vechten of laten we maar het woord “presteren” gebruiken. Dan vind ik eveneens, indien dat budgettair mogelijk is, dat men deze jongeren voor een tornooi van 3 dagen “werk” daar ook een geldprijs mag voor gunnen.
Zelf heb ik al 2 keer deelgenomen aan dit toernooi. De eerste keer trok ik er naartoe als ongeklasseerde speler en eindigde het toernooi voor mij ietwat teleurstellend. Het jaar daarop ging het al wat beter en kon ik de reeks -16 winnen.
Voor mij is het winnen van geld irrevelant. Ik zal de laatste zijn om te beweren dat het niet leuk is om een geldprijsje mee naar huis te nemen, maar het gaat me in hoofdzaak nog altijd om de sfeer en of ik er plezier aan beleef. Qua sfeer zit het Vlaams Kampioenschap zeker goed. Omdat ik van mening ben dat ik in ieder toernooi wat kan bijleren en ik niet overal in het buitenland naar normen moet gaan zoeken, is dit een heel mooie gelegenheid om echt te schaken, kernachtiger gezegd, om de vaderlandse eer te verdedigen ten voorstaan van een wapperende Vlaamse Leeuw (en dito ministers die telkens hun kat sturen op de prijsuitreiking).
Het probleem voor mij is echter dat 2 weekends lang 6 lange, meestal loodzware partijen spelen nogal moeilijk in te passen is in schoolagenda’s en andere vrijetijdsbesteding. Tevens schijnt het me toe dat de formule van 6 partijen niet ideaal is: 1 misstap en je mag je titelkansen vergeten. Misschien moet in de toekomst toch eens worden nagedacht hoe je een monument als het Vlaams Kampioenschap wat aantrekkelijker kan maken en iets prominenter terug op de schaakkalender kan zetten.
Mijn collega’s die er wel in geslaagd zijn dit toernooi in te passen in schoolagenda’s en andere vrijetijdsbesteding wens ik uiteraard alle succes toe!
Met 4 deelnames aan dit tornooi kan ik als ‘ervaringsdeskundige’ toch ook even mijn mening uiteenzetten.
Ik vind, net als de meeste mensen, dat het huidige speeltempo/wedstrijdschema voor onnodige ongemakken zorgt.
-6 rondes….waarom *6*? Ik ken echt geen enkel ander tornooi met 6 rondes.
-De ongelukkige datering waardoor deze 6 rondes een héél weekend (van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat) in beslag nemen, + dan nog een heel weekend samen met de interclubs.
-Als student valt dit niet altijd mee, en ik weet dat een modelleerling overal een mouw aan zou moeten kunnen passen, maar ik voel toch een lichte wanhoop opkomen als ik in mijn schoolagenda kijk…
Mijn voorstel/mening luidt dus als volgt:
Een tornooi van 7 rondes, en de korte pijn: 4 partijen zaterdag, 3 zondag (of misschien omgekeerd) met eventueel een ietwat verkort tempo, bv 1.30u K.O. 1 weekend valt misschien nog net te overleven i.v.b.m. schoolwerk.
Het tornooi hoeft niet mee te tellen voor elo, en geldprijzen zijn uiteraard een welkome stimulans maar ook niet echt noodzakelijk op dit tornooi.
Niet dat ik nog zal kunnen deelnemen de komende jaren, maar ik geloof ook dat 7 rondes beter lijkt dan 6. Zoals eerder gezegd: 1 misstap en je kan het vergeten. Ok je kunt zeggen “Maak dan die misstap niet” maar dat is niet altijd evident.
Maar het is niet evident als je 2 weekends opgeeft alles te laten vallen door die ene verlies partij.