Na vijf rondes is het eindelijk gebeurd: Maarten Larmuseau heeft een partij verloren. Jimmy Lafosse zorgde dankzij een ijzeren wil en blijvende concentratie voor de stunt van het toernooi. Achtervolgers De Schampheleire, Bomans en Leenaerts wonnen wel, waardoor alles plots terug mogelijk leek.

Maar Larmuseau herstelde goed van de tik en bouwde zijn voorsprong in de namiddagpartij opnieuw uit. Hij was de enige van de vier die kon winnen. Na deze speeldag is de conclusie glashelder: Larmuseau heeft de schade beperkt tot een half puntje en blijft dé grote favoriet voor de titel…

Lafosse brengt spanning terug in het toernooi

De papieren stelden dat Larmuseau vandaag kon doorstormen naar een vlotte 2/2, maar dat zijn de papieren, want achter het bord maakte hij vandaag kennis met een herboren Jimmy Lafosse: gemotiveerd en klaar om te knokken. In een Franse opening koos hij resoluut voor de aanval en na een goed manoeuvre zat Larmuseau ernstig in de knoei. Geen van zijn stukken konden nog zetten en de gezichten van Bomans, Leenaerts en De Schampheleire klaarden op.

Want die drie hadden hun partij op dat moment al gewonnen. Arno Bomans was het snelste klaar. Voor zijn witzege tegen Jeroen Deschepper kan maar één omschrijving gegeven worden: een stevig pak slaag. Glen De Schampheleire toonde zich eveneens van zijn beste kant: vol goede moed na de klap van gisteren vloog hij erin. “Mijn opening was wel weer barslecht, maar ik kwam eruit en heb toen een remise vermeden en alles gedaan om te winnen.” Robin Leenaerts ten slotte legde Hanne Goossens op de rooster in een klassieke Siciliaan. Na traag manoeuvreerwerk greep hij de koning van de dame naar de keel. “De omknelling werd feller en op het einde liep het gewoon mat”, aldus Leenaerts.

Als Larmuseau punten zou laten liggen, zou dit voor zijn achtervolgers dus een goede zaak zijn. Maar zoals intussen iedereen wel weet, wil een goede stelling tegen Maarten Larmuseau niet veel zeggen. De Aalternaar heeft 9 levens en vindt altijd wel kansen. Zo gebeurde het ook tegen Lafosse. Ook al bleef die laatste zijn voordeel behouden en won die zelfs een pion, kreeg de toernooileider kansen.

“Hij gaat erop en erover”, fluisterde een gespannen toeschouwer. De tijd van Lafosse zakte zienderogen, de zenuwen namen toe. Het leek alsof Larmuseau, zoals zo dikwijls met zijn doorzettingsvermogen, in het hoofd van zijn tegenstander aan het kruipen was. Maar in wederzijdse tijdnood liet Lafosse zich niet van zijn stuk brengen. Hij blééf gefocust en won uiteindelijk een stuk. De weerstand was toen écht gebroken en de grootste verrassing van het toernooi een feit.

“Na mijn wanprestatie van gisteren, ben ik vanmorgen met goede moed opgestaan. Ik had energie en het is ook een kwestie van eer. Ik ben hier om mij te amuseren, maar ik wil ook tonen dat ik mijn plaats in de elite waard ben. Dat heb ik nu gedaan!” glunderde Lafosse achteraf. “Het is stom, maar ik moet ook toegeven dat het een wereldwonder zou zijn als ik met dit niveau 5/5 zou gehaald hebben. Ik speel niet goed voor het ogenblik en dan kunnen zulke dingen gebeuren”, gaf Larmuseau ridderlijk toe. Het toernooi is in ieder geval opnieuw helemaal open!

Larmuseau: “Het viel nog goed mee om slecht te spelen”

De tweede dagronde begon, naar de normen van dit toernooi, rustig. Zowel Maraite-Lafosse als Bomans-De Schampheleire eindigden op vroege puntendelingen. Voor Maarten Larmuseau en Robin Leenaerts het sein om volop voor de zege te gaan, respectievelijk tegen Hanne Goossens en Adrian Roos.

Robin Leenaerts vreesde de voorbereiding van Roos en koos voor een c3-siciliaan, iets wat hij nog al wel heeft gedaan, maar wat zeker niet tot zijn hoofdrepertoire behoort. Toch verliep de opening wat moeizaam en zo’n 20 zetten was het alle hens aan dek voor Leenaerts. Enkele zetten later was het zelfs helemaal over voor de Brasschaatspeler. “Ik heb me weer laten trucen”, reageerde hij vol ongeloof na zijn partij. Voor Leenaerts een spijtige nederlaag, want met 1 punt achter op Larmuseau en een onderling duel op de laatste speeldag had hij nog steeds perspectief op de titel. Adrian Roos speelt op zijn beurt een goed toernooi en bewijst dat zijn laatste plaats van vorig jaar meer te maken had met slechte vorm dan met zijn schaakcapaciteiten. Zonder zijn enorme blunder tegen Yordi Schaeken zou hij zelfs mee strijden voor het podium!

Larmuseau kon veel van het negatieve van de ochtendpartij dus herstellen, nu al zijn directe concurrenten punten hadden laten liggen. Tegen Hanne Goossens vloog hij er dan ook stevig in. “Het is vervelend om te spelen en te weten dat je slecht speelt en er toch niets aan te kunnen doen”, filosofeerde Larmuseau. Desondanks was hij waarschijnlijk wat te pessimistisch, want zijn stelling verbeterde zienderogen. Zijn killerinstinct kwam opnieuw boven en het duurde niet lang voor hij Goossens – figuurlijk – op de knieën kreeg. “Eigenlijk viel de partij nog goed mee, zo slecht was het ook niet”, lachte Larmuseau.

In de laatste partij van de dag won Yordi Schaeken een stuk tegen Jeroen Deschepper, maar dat stuk blunderde hij later terug. Remise!

Zo kon woensdag de dag van de grote ommekeer zijn, maar uiteindelijk heeft Larmuseau de schade goed beperkt. Hij blijft in polepositie voor de titel.

De stand na 6 rondes:
1. Larmuseau 5
2. De Schampheleire, Bomans 4
3. Roos 3,5
4. Leenaerts, Lafosse 3
5. Schaeken 2,5
6. Deschepper, Goossens 2
7. Maraite 1

Om te eindigen halen we het niveau van deze site nog wat verder naar beneden. Het antwoord op de vraag welke Vlaamse schaakorganisator graag naar de rosse buurt gaat, was het antwoord: Louis Bordeel. Het spreekt uiteraard voor zich dat dit een grap is en er naar de vriendelijke Louis Corbeel toe geen enkele slechte bedoeling in zit.

De nieuwe vraag luidt: Welke schaker zou je graag eens stevige klop geven?