Een razendspannende speeldag eindigde met een vreemd verhaal: de drie tenoren van het kampioenschap wonnen geen van allen hun partij. De Schampheleire ploeterde zich naar remise, Arno Bomans verloor zwaar en Maarten Larmuseau berustte in remise. Een vreemd einde van een spannend toernooi met Maarten Larmuseau als kampioen.

Bij de -20 rekende Stefan Beukema snel af met de tegenstand, maar de -18 eindigde met een stuntzege van ene Mark Poskic, die Michiel Larmuseau klopte en de -18 op zijn naam schrijft. Ook bij de dames was het spannend. Charlotte Schoer beet de tanden stuk op Wiebke Barbier, maar hield de stelling wel remise. Alles hing dan af van de partij Degrande-Vanhuyse …

Maarten Larmuseau wint elite na rare speeldag

Spanning, zenuwen, clashes tussen persoonlijkheden, toeschouwers (veel toeschouwers), nerveuze ouders … Alle ingrediënten voor een memorabele laatste ronde van een BK waren aanwezig. In de elitereeks had iedereen nog een doel voor ogen. Maarten Larmuseau moest winnen om kampioen te worden, net als Glen De Schampheleire en Arno Bomans. Adrian Roos kon zijn clubgenoot De Schampheleire aan de titel helpen, terwijl Robin Leenaerts hetzelfde kon doen voor zijn vriend Arno Bomans. Hanne Goossens wilde een laatste plaats vermijden, een doel dat ook Jeroen Deschepper en Gregory Maraite hadden. Yordi Schaeken mikte op de 50% en Jimmy Lafosse kon in theorie ook nog laatste eindigen.

De belangrijkste partij was waarschijnlijk die tussen Robin Leenaerts en Maarten Larmuseau. Bij winst was de kampioen immers bekend en hoefde er niet meer gekeken te worden naar de andere partijen.

De opening was duidelijk bekend terrein voor beide heren. De eerste 13 zetten vlogen in ijltempo voorbij. Het was opnieuw een Franse opening en opnieuw een variant uit “The flexible French” (zie gisteren). Leenaerts gaf een pion, maar kreeg activiteit en aanval op de koning. De stukken gingen er uiteindelijk af en een onduidelijk eindspel verscheen op het bord.

De spanning op de andere borden was intussen te snijden: zowel Arno Bomans als Glen De Schampheleire leken immers ernstig in de problemen te zitten. Vooral Bomans zag af: hij werd compleet in de vernieling gespeeld door Adrian Roos. De Schampheleire moest ook alle zeilen bijzetten om niet te verliezen, maar hield uiteindelijk remise. “Ze speelde heel goed. Ik stond wat beter na de opening, maar dan wist ik niet zo goed hoe ik verder moest spelen. Ik denk dat Maarten nooit zal verliezen”, zag de Zottegemnaar het pessimistisch.

Hij zat er niet zo ver naast: Larmuseau had zijn pion meer kunnen consolideren en bood in de tijdnoodfase remise aan, wat Leenaerts aanvaardde. “Ik heb wel een pion meer, maar ik hoef hier geen risico’s te nemen”, reageerde een tevreden Larmuseau. “Ik ben natuurlijk heel blij, maar om eerlijk te zijn lag ik niet helemaal wakker van de titel. Ik vond de top 5 halen in principe belangrijker, omdat je dan naar de internationale kampioenschappen mag gaan. Dat was mijn voornaamste doel. Het zou de titel in de elitereeks ook wat meer prestige geven als er iets extra aan vasthangt, zoals bijvoorbeeld een deelname aan de elite bij de volwassenen.”

Wat later verloor Bomans de verloren stelling en kon Larmuseau aan het feest beginnen. “Ik had een offday”, vertelde een ontgoochelde Bomans. “Mijn toernooi is goed geweest, maar vandaag was een partij om snel te vergeten. Hij heeft wel goed gespeeld, dat moet ik eerlijk zeggen. Ik speelde nog lang door, maar dat was enkel om de ontgoocheling weg te spoelen.” In de andere partij zorgde Yordi Schaeken nog voor een vijfde plaats, wat recht geeft op een plaats in de internationale toernooien.

Beukema krijgt snel zekerheid

De strijd bij de -20/18 was eveneens de moeite. Michiel Larmuseau en Stefan Beukema hadden een half punt voorsprong op de rest, maar konden dus niet berusten in een remise. Beukema had bovendien het mooie vooruitzicht dat hij zijn onderlinge duel met Larmuseau gewonnen had. Kortom: het was op bord 2 te doen.

Stefan Beukema had met Willem Van Melkebeke een haalbare kaart en dat bleek ook op het bord zo te zijn. Met zwart kwam hij goed uit de opening, kreeg een serieus ruimtevoordeel en won eigenlijk zonder veel moeite. “Het was een raar toernooi. Ik startte goed, maar verloor toen van twee concurrenten, Pierard en Van Cappellen. Maar omdat de anderen onderling veel remises speelden, bleef ik op kop staan. En ik heb daarvan geprofiteerd”, vatte Beukema zijn toernooi bondig samen. De zege van Beukema is op zijn minst opvallend te noemen, omdat hij als 14-jarige koos om de -20/18 mee te spelen.

Maar op bord 1 zorgde Mark Poskic voor een stunt. Hij klopte Michiel Larmuseau en wint de -18-reeks!

Bij de dames had PairTwo gezorgd voor een ware climax: Wiebke Barbier, Charlotte Schoer, Marigje Degrande en Nele Vanhuyse speelden onderlinge duels. Vanhuyse had een half punt voorsprong op de andere drie. Charlotte Schroer heeft nog niet vaak voor een Belgische titel kunnen spelen en zette haar tanden in haar partij tegen Wiebke Barbier. Het kostte bloed, zweet en tranen, maar Schroer weigerde plat op de buik te gaan en hield remise.

In de andere partij liet Marigje Degrande een degelijke stelling verzanden en won Nele Vanhuyse. Zij is kampioene bij de -20 (het is nog maar haar tweede deelname aan een BK), terwijl Schroer de -18 binnenhaalt.