Goormachtigh lost Renette in laatste ronde

GoormachtighJohan Goormachtigh heeft solo het toernooi in Geraardsbergen op zijn naam geschreven. In de laatste ronde reed hij medekoploper Hans Renette eraf. Met 7,5/9 heeft de Gentenaar een halfje meer dan Renette en de uit de achtergrond teruggekomen Wim Barbier, die overigens een opmerkelijke score liet optekenen. De derde plaats ging naar een vijftal, waaronder grote favoriet Tanguy Ringoir.

“Het Open van Geraardsbergen 2010 was, ondanks het matige weer, een erg geslaagde editie”, vindt Dirk Flamee, organisator van het toernooi. Een eindverslag met tal van foto’s…

“Ideale omstandigheden”

Wie het toernooidomein van het prachtige koetshuis dit jaar bezocht, werd meestal warm verwelkomd door de bulderende lachbuien van enkele sympathieke schaakliefhebbers. Het tekent de sfeer van het toernooi in Geraardsbergen. Geen klachten over geluidsoverlast, geen GSM-problemen (bij het afgaan van de GSM werd de boosdoener een kwartier afgetrokken op de klok, wat bijvoorbeeld Johnny Schalckx overkwam in zijn partij tegen Albert Termeulen) en geen incidenten. De nadruk ligt meer op het spelplezier en de gezelligheid dan op het competitieve.

Organisator Dirk Flamee loofde achteraf de sportiviteit van de spelers.

“Ik ben erg tevreden over het toernooi van dit jaar”, gaf organisator Dirk Flamee mee. “Normaal gezien is het weer wel beter, maar voor de rest is er geen enkele reden tot klagen. Het deelnemersaantal (110) was perfect. Anders is het té druk in onze zaal. De sfeer was bijzonder goed en ik ben blij met de sportiviteit van de spelers. Ik vind het ook prettig dat de eerste twintig deelnemers in de stand een geldprijs hebben gewonnen.”

Opnieuw net niet voor Renette

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niet keihard geknokt werd voor ieder veldje op het schaakbord. Een van de smaakmakers van het toernooi was Albert Termeulen. In een vorig verslag kon je al lezen dat deze Nederlander Jan Van Mechelen en Ruud Jansen verraste. Hij ging verder door Ringoir op een fel bevochten remise te houden en iets later Jan Gooris van het bord te offeren. De man (fide-elo 2155) toonde zich vooral erg efficient in scherpe, tactische stellingen waarin het combinatoire werk het haalt van de meer positionele aanpak. Termeulen zou uiteindelijk enkel van Goormachtigh verliezen en met 6,5/9 gedeeld derde eindigen.

Topfavoriet Tanguy Ringoir eindigde met vijf remises en een gedeelde vierde plaats

Voor de toernooioverwinning werd vooral gekeken naar Tanguy Ringoir. Die nam met een vliegende start een optie op een tweede titel, maar viel vanaf dag 3 terug. Ringoir probeerde wel en had zeker ook kansen genoeg, maar de afwerking was niet optimaal. Hij eindigde met vijf remises en kon zijn voornaamste concurrenten niet meer volgen.

Die concurrenten waren Hans Renette en Johan Goormachtigh. Als killer van Termeulen nam Goormachtigh het heft in handen. Dankzij onderlinge remises met Renette en Ringoir en zeges in àl zijn andere partijen, stond hij stevig aan kop. De spanning kwam terug na ronde 8, waarin Wim Barbier hem op remise hield. Hand in hand met Hans Renette ging Goormachtigh de laatste ronde in, waar Pairtwo voor een grote verrassing zorgde. Niet de topper Renette-Ringoir, noch een clash tussen Goormachtigh met Denayer of Luminet stonden op het programma, maar wel Wiebke Barbier-Johan Goormachtigh en Hans Renette-Eric Denayer zouden de beslissing over het toernooi brengen.

Wiebke Barbier was zonder meer dé verrassing in die laatste ronde. Zij was gestart met een nederlaag tegen een niet-geklasseerde speler en danste rond in de middenmoot om plots een knallende 4/4 neer te zetten. Een erg knappe prestatie, die Barbier recht naar de topborden bracht. Samen met haar vader Wim en haar broer Sigiswald kleurde ze zelfs even het elitezaaltje met de acht topborden, waardoor kleinste zus en spring-in-’t veld Astrid het niet kon laten op te merken dat de familie Saligo (met Luc, Pieter en Laura) toch nog hard zouden moeten trainen om dat te evenaren.

Hans Renette zette alles op alles in de laatste ronde, maar moest Goormachtigh laten gaan na een remise tegen de erg degelijke Eric Denayer.

Ook tegen Goormachtigh speelde ze niet slecht, maar uiteindelijk bleek het niveauverschil op het moment van de waarheid toch naar boven te komen. Alles hing dan af van Hans Renette en of die zijn voordeeltje tegen Eric Denayer kon omzetten in winst. Na een spannende slotfase lukte dat niet, waardoor het opnieuw net niet is voor de Limburger.

Hij werd in de laatste ronde nog bijgehaald door Wim Barbier en dat was een kleine verrassing. Barbier won immers in de laatste ronde van Luc Saligo, maar dat gebeurde niet zonder slag of stoot. Saligo speelde immers een overtuigende partij en was zonder meer op weg naar een knappe overwinning, toen hij zich pardoes mat liet zetten in de slotfase. Desalniettemin een knappe score voor Wim, die overigens de opvallende score 7/7 had op het einde van het toernooi. Want met een bye en een forfait speelde hij maar 7 partijen. Daardoor kwam hij tijdens het toernooi zelf ook even met 5,5/5 naar voren gestormd.

De eindstand (de volgorde van de spelers bij gelijke stand is gebaseerd op de scheidingspunten):

1. Goormachtigh 7,5/9
2-3. Renette, Wim Barbier 7/9
4-8. Ringoir, Termeulen, Schalckx, Denayer en Luminet 6,5/9
9-20. Lagrain, Gooris, Verlinden, Jansen, Luc Saligo, Achtergaele, Hensbergen, Wubben, Wiebke Barbier, Pieter Saligo, Legemaat en Verhelst 6/9

Alle uitslagen en de volledige eindstand kan je bekijken op de officiële site (best met explorer of firefox).

Nog enkele toernooifoto’s om af te sluiten:

Dit is Gerard Burnay, de winnaar bij de senioren. Hij is een bekende schaakbelg, want recordhouder in het aantal gespeelde partijen. Momenteel heeft hij immers meer dan 3000 officiële partijen gespeeld. Alsjeblieft!

De Nederlander Henny Valks zorgde zonder twijfel voor de grappigste en meest gepassioneerde analyses van het toernooi.

Een van de jongsten onder de deelnemers: Sander Dellaert

Het stamhoofd van de Barbiers: Wim, altijd vriendelijk, eindigde samen met Hans Renette op de tweede plaats.

De speelzaal van de laagste borden is een gezellige zoldering in het Koetshuis in Geraardsbergen.

Scheidsrechter Sylvin De Vet had weinig (tot geen) werk in Geraardsbergen. De scheidsrechters bedankten in de eindspeech van co-scheids Marc Bils de spelers voor hun sportieve gedrag.

Het elitezaaltje met de eerste acht borden.

de woordvoerder der scheidsrechters: Marc Bils.

Tot slot de toernooiwinnaar: Johan Goormachtigh, met de trofee die Manneken Pis afbeeldt, een beeldje dat niet alleen in Brussel bekend is, maar ook een eigen versie in Geraardsbergen heeft.

  1. Fideel
    Fideel15-08-2010

    Het is niet Henri Goossens maar Sander Dellaert 🙂

  2. Oscar
    Oscar15-08-2010

    De Manneken Pis van Geraardsbergen is wel de oudste. Alle andere zijn maar afkooksels.

  3. Ronny W.
    Ronny W.16-08-2010

    Dikke proficiat,Johan ! Zie je wel dat die ouwe mannen toch nog met de stukken overweg kunnen,een beetje zoals sommige wijnen,zeker ?

  4. Jan Lagrain
    Jan Lagrain16-08-2010

    Kunnen wijnen met stukken overweg?

    (Sorry)

  5. Oscar
    Oscar16-08-2010

    Neen, maar zou er hier geen lichte verwarring zijn met dat bekende gezegde met die “ouwe zakken” ?
    (Sorry)

  6. Glen
    Glen16-08-2010

    Hmja, toch zeker als er kurk in de fles zit…

    Of om het nog eens met een totaal ander volledig verkeerd spreekwoord te zeggen: ‘Een oude vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken’.

    Proficiat Johan voor deze mooie toernooioverwinning!

Geef een reactie

Je moet aangemeld zijn om een reactie te geven.