In Moskou is zopas het beruchte Aeroflot-toernooi afgelopen. Na negen spannende rondes is een passant uit Wijk Aan Zee, voor de tweede maal op rij, als winnaar uit de bus gekomen: Le Quang Liem. Hij scoorde een knappe 6,5/9 en won dankzij het tiebreaksysteem.

Daarmee bleven enkele grote favorieten in de kou staan. Een van hen was Maxime Vachier-Lagrave, dé grote revelatie van de A-groep in Wijk Aan Zee. Met 5,5/9 kon hij zijn prestatie van in Wijk allerminst herhalen. “Maar een open toernooi is dan ook iets helemaal anders dan een gesloten evenement met enkel topspelers.” Tijd voor een gesprek…

“In Wijk Aan Zee wil je het niet verpesten.”

De maanden januari en februari waren voor Maxime Vachier-Lagrave van cruciaal belang. Behalve zijn allereerste optreden in een groot gesloten toptoernooi (Wijk Aan Zee A), volgde ook het grootste open toernooi ter wereld, de Aeroflot Chess Open in Moskou. Twee totaal verschillende evenementen, waarvan vooral Wijk Aan Zee een droom is die uitkwam voor de Fransman.

Maxime Vachier-Lagrave draagt in Wijk voor een van de eerste keren ooit een kostuumvest, die voorlopig nog net iets te groot uitvalt. Op een toptoernooi hoort iets nettere kledij, aldus de Fransman. Hij geniet duidelijk van de aandacht die hij krijgt nadat zijn eerste opdracht, Wijk Aan Zee A, met glans is afgerond. In de perszaal in de Nederlandse badstad moest hij meerdere journalisten te woord staan. Vachier is een beetje verlegen, maar tegelijkertijd ook uitermate vriendelijk.

“Voor mij is deze score niet echt een verrassing. Ik heb gewoon nooit eerder kunnen bewijzen wat ik kan in dergelijk toernooi”, steekt Vachier van wal. “Ik voelde dat ik hier iets kon neerzetten, als de vorm er was. En die was er. Ik moet daarnaast wel eerlijk zijn. Ik had enkele zaken die me hielpen hier. Ten eerste had ik goede paringen. Ik kreeg de toppers met wit. Enkel tegen Kramnik had ik zwart. Daarnaast kreeg ik meerdere keren mijn voorbereiding op het bord, al weet ik niet of je dat geluk kan noemen. Maar ik ben zeker wel trots op mijn score. Ik was laagste elo en ik ben positief geëindigd.”

Voor het toernooi in Wijk heeft Vachier geschroefd aan zijn repertoire. “Het voordeel in een toernooi als in Wijk is dat ik niet moét winnen. Ik heb dus vooral gekozen om een erg solide repertoire te gebruiken. Niet om stellingen dood te maken, maar wel een betrouwbare keuze, zonder te veel risico’s. Een toernooi als dat in Wijk wil je gewoon goed spelen. Hier sol je niet met je tegenstanders. Bovendien is dit een soort sollicitatie voor andere toernooien met de wereldtoppers.”

Enkele maanden geleden toonde Vachier al een eerste glimp van zijn kunnen tijdens het toernooi in Hoogeveen. Daar won hij een sterke vierkamp tegen Giri, Shirov en Tiviakov. Dat toernooi miste hij bijna tot hij ontdekte dat de uitnodiging in zijn spambox beland was. Maar net op tijd kon hij erop ingaan en het stond garant voor een van de beste ervaringen uit zijn nog prille carrière. “De sfeer op een toernooi is erg belangrijk. Je moet je ontspannen en tegelijkertijd geconcentreerd voelen. Dat is in Nederland een pluspunt, zonder twijfel. Het is ook fijn te voelen dat je niet alleen speelt om te winnen, maar ook om iets bij te leren. Ok, je kan altijd bijleren, maar als je tegen kanjers als Anand en Aronian speelt, geeft dat toch iets extra.”

Met Aronian en Anand haalt Vachier overigens twee voorbeelden voor hem aan. Hij bewondert vooral het feit dat de twee zelden tot nooit echt slechter komen te staan, om met een fijn glimlachje toe te voegen: “Maar onder de indruk zal ik nooit zijn. Ik ben zelf ook geen slechte speler”.

Amper een tweetal weken na zijn indrukwekkende prestatie in Wijk volgde een eerder teleurstellende Aeroflot Open in Moskou. Met 5,5/9 bleef Vachier een vol punt achter de toernooiwinnaars hangen. “Ik heb hier vrij veel remises gespeeld en dan met de eindmeet in zicht een belangrijk duel verloren (tegen Sjugirov). Toen was het voorbij voor mij. De zege in de laatste ronde is enkel een troostprijs.” De overgang van een gesloten toernooi naar een open toernooi is blijkbaar niet altijd gemakkelijk. “Het is een compleet andere manier van spelen. Je moét soms risico’s nemen in open toernooien en één nederlaag kan heel je toernooi verpesten. Maar ik til hier ook niet te zwaar aan. Ik heb in Wijk getoond wat ik kan en voor mezelf bevestigd wat ik dacht te kunnen. Ik wil graag de top 10 halen en ik ben er zeker van dat dat ooit zal lukken.”