Geert Van der Stricht is vandaag Vlaams kampioen geworden bij de elite. In de laatste ronde haalde hij een vlotte remise tegen rechtstreekse concurrent Stefan Docx. Van der Stricht eindigt zijn toernooi met een stevige 5,5/7, al was het toernooiverloop spannender dan de einduitslag doet vermoeden, aldus Van der Stricht zelf, die zijn toernooi voor u extra toelicht.

De meeste aandacht ging vandaag echter uit naar drie testwedstrijden om de tweede plaats en de tweede deelnemer van het BK te bepalen. Drie duels op het scherp van de snee, met drama en spektakel. Een schitterende apotheose…

Van der Stricht verdedigt voorsprong zonder veel problemen

Op papier was het een droomfinale: leider en topfavoriet Geert Van der Stricht moest met wit een half punt halen tegen de rechtstreekse concurrent en medefavoriet Stefan Docx. Die laatste moest winnen voor de titel, al speelde de tweede plaats ook een rol, want die gaf recht op de tweede Vlaamse eliteplaats van het BK, dat begin juli doorgaat.

“Op remise spelen met wit is volgens mij heel moeilijk. In die zin dat je eigenlijk de meeste kans op remise hebt als je het normale openingsvoordeel behoudt. Kortom: als je je normale variant speelt, heb je volgens mij meer kans op remise dan andersom”, motiveerde Van der Stricht zijn strategie bij aanvang van de partij. “Daarnaast voel ik mij met wit over het algemeen vrij comfortabel in het Koningsindisch. Ik had in het begin al kunnen ruilen op e5, de ruilvariant, maar ik was benieuwd naar wat hij van plan was mij voor te schotelen. Bovendien geloof ik niet dat die stelling zoveel makkelijker is dan degene die we nu op het bord hebben gehad.”

Voor Stefan Docx was het evenzeer moeilijk om een duidelijke strategie te kiezen. Alle risico’s nemen en op winst spelen had het nadeel dat ook de tweede plaats nog verloren kon gaan. “Ik had op voorhand besloten er wel voor te gaan en dan na een vijftiental zetten te zien hoe de stelling was. Ik vond dat in deze stelling doorspelen eigenlijk geen zin had. Dan vraag je erom om zelfs nog te verliezen en de tweede plaats blijft natuurlijk belangrijk met het oog op het Belgisch Kampioenschap.” Een strategie die overigens door Van der Stricht verwacht werd. “Ik had net hetzelfde gedaan”, gaf die mee.

Toen die 15 zetten eenmaal bereikt waren, was de stelling voor zwart effectief weinig veelbelovend en daarom stapte Docx over op plan B: remise en afwachten wat concurrenten Vandenbussche en Rooze zouden presteren. Voor Van der Stricht kon het feestje beginnen, dat hij inzette met een fles cava voor de aanwezige supporters (en pers). “Cruciaal was mijn partij tegen Marc Lacrosse. Ik dacht oprecht dat ik die partij goed had gespeeld, maar achteraf bleken de zaken een stuk ingewikkelder te liggen dan dat. De formule zorgt volgens mij echter wel voor zulke partijen. Twee per dag, met deze tijdscontrole zorgt automatisch voor fouten, zeker in scherpe stellingen. Mijn meest bizarre partij was die tegen Thierry Penson. Ik vond me wel in orde staan en viel zijn paard aan. In de waan dat hij een paardzet moest doen, nam hij het verkeerde paard vast, waardoor ik gewoon zijn ander paard, het paard dat hij eigenlijk moest verzetten, kon slaan. Tegen Jan Rooze heb ik dan weer een gewonnen stelling verknald. Zo ging het op en neer dit toernooi.”

Vdb: “Ik wilde het mooi afwerken”

Vanaf het moment dat het topduel op remise eindigde, was het spannend uitkijken naar de partijen van Vandenbussche en Rooze. Beiden moeten winnen om barrages af te dwingen met Stefan Docx. Vandenbussche plezierde met zijn typische aanvallende stijl de toeschouwers met een bijzonder leuke eindcombinatie.

“Ik denk inderdaad dat ik op een bepaald moment Th3 en dan Dd3 en Pxe7 kan spelen, maar de combinatie in de partij vond ik zo mooi dat ik hem niet kon laten liggen”, aldus Vdb. Het antwoord vind je onderaan dit artikel. Voor een vloekende Docx was het dan nog afwachten of Jan Rooze zich bij de barragespelers kon voegen. Rooze was intussen bezig om – opnieuw – een tergend traag eindspel naar winst te brengen. Een remiseaanbod werd geweigerd en met een torenoffer koos de Mechelaar voor alles of niets. Het werd alles en dus mocht Rooze nog meedingen naar het felbegeerde BK-ticket.

“Rapid is een beetje een loterij”, gaf Stefan Docx mee voor de wedstrijden begonnen, maar toch leek hij Vdb op de knieën te krijgen. Met twee pionnen minder en slechts een minuutje op de klok was een mirakel nodig om de partij nog te redden. Maar God daalde neer op aarde en schonk Vandenbussche een remise (of om het anders te zeggen: Docx liet de winst uit zijn handen glippen). In de tweede testmatch moest Docx het opnemen tegen Jan Rooze in een partij die volgens vele toeschouwers ter plaatse de schoonheidsprijs van de vierdaagse verdient. Rooze putte in zijn tactisch arsenaal en bekroonde een mooie aanvalspartij met een prachtige combinatie, die we hier zeker zullen publiceren van het moment we de partij hebben. De schaakliefhebbers, die de partij op groot scherm volgden in de bar, gaven zelfs een spontaan applaus toen de 1-0 op het scherm verscheen.

Rooze was tijdens het toernooi twee keer aan een zware nederlaag ontsnapt (tegen Ackaert en Van der Stricht), maar toonde in de testmatchen opnieuw zijn groot strijdershart. “Jan is nu meer dan 60 jaar en hij speelt elke partij met zoveel energie en intensiteit. In dit toernooi dan nog twee rondes per dag. Bewonderenswaardig”, vertrouwde Docx ons toe nog voor de testwedstrijden moesten beginnen.

Voor Docx was het BK elite in ieder geval geen optie meer. Alles hing af van het duel tussen Vandenbussche en Rooze, dat door de eerste moest gewonnen worden. Rooze zette zich op zijn traditionele manier “aan het werk”. Met een blik die overladen lijkt met de grootste lasten die onze aardbol kunnen teisteren en een grimas die onverzettelijkheid uitstraalt. De confrontatie met Vdb’s ogen, waar een mes op geslepen kon worden, gaf een extra dimensie aan wat een bijzonder spannende apotheose van dit Vlaams Kampioenschap zou worden. Uiteindelijk won “Bussie” de partij en het ticket voor het BK elite.

De open reeks is overigens gewonnen door de autoritaire Eric Van de Wynkele. Hij kwam nooit in de problemen en won solo.

De oplossing: …Dxf4! (Td3 was eenvoudiger maar minder mooi) 2. De6 Kg7 3. Txf4 Th3!! 4. Kxh3 (3. Kg5? h6 mat) Pxf4, gevolgd door Pxe6.