Sutovsky: “I cannot believe that”
Bart Michiels was erg dicht bij een nieuwe stunt tegen Emil Sutovsky, maar werd uiteindelijk toch afgetroefd. Etienne Bacrot won met zwart van Muzychuk, waardoor hij en Sutovsky dé kandidaten voor de eindzege zijn.
Het was een van de meest felbevochten speeldagen tot nog toe, met geen enkele remise. De arme David Howell verloor opnieuw, terwijl Jan Timman zijn eerste scalp pakte…
Michiels laat winstkans liggen
Bart Michiels-Emil Sutovsky was hét duel van de dag. Voor de chauvinistisch ingestelde Belgen was het uitkijken naar een herhaling van de knappe prestatie van Michiels van gisteren, terwijl het voor Emil Sutovsky een erg belangrijk duel was voor de leidersplaats.
De Israëliër maakte tot nog toe de beste indruk in dit Inventi-toernooi. Hij straalt zelfvertrouwen uit. Zijn lichaamshouding achter het bord is bijna op het intimiderende af en daar komt nog eens bij dat de vriendelijke Israëliër zonder meer het beste schaak toont.
De scherpe Siciliaan tegen Bart Michiels was geen toeval en beiden gingen volop voor het volle punt. Een cruciaal moment kwam er op zet 22. Hier speelde Michiels Tg2 en miste daardoor het ijzersterke 22. Dh5! Tot ieders verbazing blijkt die zet winnend te zijn. Na 22…Dxc2 volgt 23. Tg4!! en na 22…De8 volgt het idee Pc4-Pxe3-Pg4. Sutovsky en Michiels trokken na hun partij naar de analysezaal met Mher Hovhanisian en vol ongeloof bekeken ze de mogelijkheden. “I cannot believe that,” verzuchtte Sutovsky, maar na dieper in te gaan op de stelling gaf die uiteindelijk toch toe dat het verloren was.
Michiels was natuurlijk erg ontgoocheld na het zien van de gemiste kans, maar tegelijkertijd was de zet niet zo simpel om te berekenen. De Wetteraar ging enkele zetten later in de fout en moest zich na mooi combinatoir werk gewonnen geven. 0-1.
Dat betekende dat Etienne Bacrot zich niet mocht laten doen door Anna Muzychuk. Zij had nog last van de kater van de vijfde ronde tegen Stefanova en werd zonder veel pardon van het bord geduwd. Bacrot blijft Sutovsky op de hielen zitten.
Geen remises na spektakeldag
De organisatie heeft momenteel niet te klagen over de inzet van zijn spelers. Elke ronde wordt er stevig geknokt en vandaag bereikte de vechtlust een climax. Antoaneta Stefanova en David Howell maakten er een boeiende strijd van die tot in de late uurtjes zou duren. Stefanova won een kwaliteit, verdedigde zich tegen de compensatie die Howell toch leek te hebben en maakte dan de klus af. 1-0, Howell blijft achter met een schamel half puntje.
Jan Timman speelde vandaag alle frustraties van zich af en won dankzij een kleine combinatie een stukkenpaar én een pion tegen een toren. Bartosz Socko, in de vorige ronde nog goed voor zijn eerste zege, kreeg een tik en werd kundig naar huis gespeeld.
Gabriël Sargissian ten slotte kreeg erg verrassend een koningsgambiet tegen. De dader, Sasikiran, rekende vooral op het verrassingseffect en dat pakte goed uit. Sargissian kon geen goed vervolg breien aan zijn 2/2 en verloor.
De uitslagen:
Sasikiran-Sargissian 1-0
Muzychuk-Bacrot 0-1
Michiels-Sutovsky 0-1
Stefanova-Howell 1-0
Timman-Socko 1-0
De stand na ronde 6:
1. Sutovsky 5
2. Bacrot 4.5
3. Sasikiran, Stefanova 3.5
4. Muzychuk, Sargissian 3
6. Socko, Timman 2.5
9. Michiels 2
10. Howell 0.5
“…maar na dieper in te gaan op de stelling gaf die uiteindelijk toch toe dat het verloren was.”
Maar toch heeft hij niet verloren maar gewonnen…
Wordt het niet eens tijd om de term ‘gewonnen’ stellingen af te schaffen? Althans alvorens de partij gewonnen of verloren is, is er niets gewonnen aan!
Door te denken tijdens de partij: “ik sta gewonnen” gaan we alleen maar verslappen en slechter gaan spelen, terwijl onze tegenstander er dan pas dubbel en dik voor gaat.
Ook zijn er veel spelers die bij het verliezen van 1 pionnetje fatalistisch gaan denken en de moed al opgeven. Terwijl de meeste pure eindspelen met 1 luttel pionnetje minder relatief gemakkelijk remise te houden zijn.
Op laag niveau zijn er inderdaad veel spelers die iets te oppervlakkig omgaan met stellingsevaluaties. Op dit niveau denk ik niet dat dat nog speelt.
En als reactie op de conclusie van een verassende variant in de analyse slaat het nergens op.