“Velen stonden 10 september te popelen om op het vliegtuig te stappen richting Bulgarije, maar onfortuinlijk genoeg is niet iedereen aangekomen… In het volgende stuk leest u het verhaal van ons avontuur tot nu toe: actie, vreugde, drama, verdriet… Kortom, alle elementen voor enkele minuten aan bijzondere meerwaarde voor uw dag!”

Roel Hamblok is als begeleider mee naar het EK in Bulgarije. Bij deze stuurt hij ons een eerste, persoonlijke verslag van het reilen en zeilen van onze delegatie…

Begeleider zonder paspoort blijft thuis

10 september, zaterdagavond om 18.00.De ouders en hun kinderen staan met gemengde gevoelens bij de incheckbalie. Enkelen kijken uit naar het vertrek naar Bulgarije, al hopende op een mooie vakantie. Anderen moeten voor bijna 2 weken afscheid nemen van hun kind, voor sommigen hartverscheurend, voor anderen een opluchting. Maar dan slaat het noodlot toe: begeleider Dimitri Logie zijn identiteitskaart is vervallen, en hij kan het vliegtuig niet op. Na enkele speculaties zit er niks anders op dan maar te vertrekken. Na een reis van toch een goede 6u en nog een busreis, komen we tegen half 4 in de ochtend aan bij ons hotel. Tot overmaat van ramp zijn onze kamers blijkbaar pas vanaf 2u ’s middags beschikbaar! Na wat telefoontjes hier en daar kregen we tegen half 5 toch onze kamers. Dat beloofde voor de eerste speeldag…

6 rondes zijn nu gepasseerd. Het kostte bloed, zweet en tranen, maar toch 5 van de 14 Belgische spelers hebben de helft. Dat zijn: Natascha Mabille , Nicola Capone, Maarten De Vleeschauwer, Thibault Real en Francois Godart. Beste Belg van het moment is Nicola Capone met 4/6, al zal hij dit naargelang zijn elo niet echt als een goed resultaat beschouwen.

Naar slechte gewoonte zijn er natuurlijk al ontelbaar veel punten verloren die normaal gewonnen moesten worden. Zo was er iemand die op zet 12 een volle kwaliteit won, maar toch nog verloor. Anderen staan dan pionnen voor en laten zich trucen. Gevolg, een teleurgesteld gezicht, soms zelfs met tranen in de ogen. Gelukkig hebben we onze bezorgde ouders die iedereen opvangen, of het nu hun kinderen zijn of diegenen die zonder ouders hier zijn. Bij deze een dankjewel!
Dan even over de omstandigheden: het hotel valt over het algemeen goed mee. De kamers zijn comfortabel, er is zelfs overal airco voorzien. Er speelt echter wel nog heel laat muziek, en nachtlawaai op de gangen wordt allesbehalve gerespecteerd. Vooral Ben Tuerlinckx had hier last van, en heeft zelfs van kamer moeten ruilen om wat aan slaap te komen. Mogelijk een verklaring voor zijn ondermaatse prestatie op het moment (1.5/6).

Het onderwerp waar altijd de meeste klachten over zijn: het eten. Dit is niet van slechte kwaliteit, en ik durf zelfs zeggen dat het ontbijt goed in orde is. Maar over het algemeen is het meestal nogal aan de lauwe kant, en veel afwisseling is er niet echt. De kwaliteit mag toch omhoog, dat werd wel duidelijk toen Nele 2 dagen geleden ziek werd door iets verkeerd te eten. Ondertussen is ze gelukkig wel weer in orde.

En dan iets waar toch enige vorm van kritiek voor vereist is: de organisatie. De meeste spelers spelen in een sporthal, dicht op elkaar, met weinig verluchting. De sanitaire voorzieningen laten ook te wensen over, zo heb ik toch gehoord. Want niemand mag na 10 minuten binnen, zelfs de coaches niet, alleen de delegatieleider, en dat pas na anderhalf uur.
Verder is er een gebrek dat – in mijn ogen toch – ongehoord is, en iets dat ik nog nooit heb meegemaakt: een gebrek aan analysezaal. Er is wel een grote, aparte speelzaal voor de meisjes van de -16 en -18, alsook de 6 topborden, maar een extra zaal voorzien voor analyse is niet mogelijk. Zo antwoordde de hoofdorganisator mij in ietwat gebrekkig Engels: ‘like you see, it’s very difficult’. Gevolg: elke namiddag in de bar zitten, inclusief laptop en schaakbord, van 15.00 tot 19.30.

Verder nog enkele pluspunten: er is een mooi buitenzwembad, een strand op korte wandelafstand (al is hier blijkbaar wel een kwallenplaag!) doenbaar en goedkoop internet, en een gezellige avondsfeer aan de bar, waar ik me momenteel bevind. Zelfs een aantal activiteiten waar je – of je het wil of niet – altijd wel bij betrokken wordt. Zo hebben Sander en ik de bingo nét niet gewonnen. Misschien proberen we morgen nog wel eens, en is het lot ons beter gezind.