Eerder deze week heeft Peter Svidler zijn boezemvriend Alexander Grischuk geklopt met 2,5-1,5 in de finale van de World Cup. Svidler profiteerde vooral van de gebrekkige tijdsbehandeling van zijn landgenoot.

De eloquente Sint-Petersburgenaar noemde de zege “het grootste succes in zijn carrière”. In de kleine finale voor de derde plaats haalde Ivanchuk het van zijn landgenoot Ponomariov. Svidler, Grischuk en Chucky zijn geplaatst voor het kandidatentoernooi…

Marathontoernooi eindigt in voordeel van de friste speler

De World Cup is uniek in het schaaklandschap, vanwege het knockoutformaat en de kange duur van het toernooi als gevolg daarvan. De editie van dit jaar was eveneens uniek, omdat alles met een nieuwe live-module werd uitgezonden. De partijen en de Houdini-beoordeling waren zichtbaar met daarnaast live-commentaar op live-videobeelden uit de speelzaal. Heel aangenaam voor de schaakfan (al werkten de weinig deskundige commentaren van host Anna Sharevich menig schaakfan op de zenuwen) en een voorbode voor meer: Fide zou immers, in samenwerking met de Russische schaakbond, denken aan een heus schaakkanaal, dat verder gaat op de ingeslagen weg.

Het toernooi zelf toonde zowel de voor – als de nadelen aan van een knockouttoernooi in de schaaksport. De nadelen zijn evident: een speler heeft geen garantie op een lang verblijf en kan dus een dure reis betalen om na twee partijtjes al huiswaarts te moeten keren. Bovendien zorgen de tiebreaks voor vele, zenuwslopende momenten, wat het niveau niet altijd ten goede komt. Positief is dan weer het spektakelgehalte (het wàs zelden gezien spannend) en het gegeven dat een ijzeren concentratie voor een extra schifting zorgde. Wat er ook van zij, uiteindelijk bleven vier favorieten over in de halve finales. Ruslan Ponomariov had een oudere editie van de World Cup al op zijn naam staan en speelde goed tot hij in zijn kwartfinales het nodige geluk had tegen Lazaro Bruzon. Alexander Grischuk deed het op zijn Grischuks: veel remises in de klassieke partijen, maar genadeloos uithalen in de tiebreaks. Vassily Ivanchuk toonde zijn betere vorm en zelfs goede zenuwen in zijn match tegen Sutovsky. De vierde musketier was Peter Svidler, die een ronde eerder de verrassing van het toernooi, Judith Polgar, naar huis stuurde.

Svidler-Ponomariov en Ivanchuk-Grischuk waren twee uitermate spannende ontmoetingen. De eerste halve finale werd door Svidler, sinds zijn zege in het Russische Kampioenschap in bloedvorm, eerder gemakkelijk gewonnen. Hij profiteerde met zwart van een Ponomariov, die geen raad wist met een duidelijk wit openingsvoordeel. Svidler zelf omschreef het als volgt: “Ik speelde een opening die ik al 25 jaar speel en toch stond ik weer miserabel na 10 zetten.” Toch won Svidler die partij vrij vlot, waardoor hij in zijn zetel kon achterover leunen en kijken hoe Ivanchuk en Grischuk elkaar in de tiebreaks zouden afmatten. De vermoeidheid, maar vooral ook de stalen zenuwen, bleken eens te meer niet in het voordeel van Ivanchuk te zijn. De arme Oekraïener had alle kansen om door te stoten, maar liet ze een voor een liggen. Zijn tegenstander daarentegen is een expert op dat gebied. “Zulke momenten zijn voor mij als een vakantie”, gaf Grischuk mee, nadat hij in de vierde blitzmatch het laken definitief naar zich toe had getrokken.

De finales waren vooral een voorbeeld van uitgeputte spelers. Grischuk slaagde er plots niet meer in zijn tijdsverbruik nog enigszins binnen de perken te houden en verloor in een nochtans kansrijke stelling. Ponomariov was duidelijk vermoeid en versloeg vooral zichzelf. Beide spelers slaagden er niet in om de situatie nog recht te trekken. Svidler op 1, Grischuk op 2 en Ivanchuk op 3. Meteen ook de gekwalificeerden voor het komende kandidatentoernooi, al is momenteel nog steeds niet bekend hoe dat toernooi er zal uitzien. Wordt vervolgd!