Thibaut Maenhout won eergisteren voor de vierde keer de elitereeks van het Belgisch Jeugdkampioenschap.

Routine? Zeker niet, volgens de kampioen. Hard werken en proberen niet de concentratie te verliezen. Schaakfabriek sprak hem over zijn toernooi, het elitekampioenschap, de concurrentie (wie heeft indruk op hem gemaakt?), zijn IM-normen, studies en natuurlijk zijn vorige Belgische titels. Hoe heeft hij alles zien evolueren en wat vindt hij ervan?…

Maenhout: “Ik ben al bij al tevreden over mijn spel”

Met een grote zonnebril op de neus en een frisse pint zet Thibaut Maenhout zich neer op het van zon overgoten terras in Ol Fosse d’Outh. Twee uur geleden heeft de Bruggeling het elitekampioenschap gewonnen na een solide remise tegen Adrian Roos. Maar vooral na een opvallende nederlaag van zijn grootste concurrent, clubgenoot Wouter Gryson.

“Een anticlimax, want dit heb ik Wouter echt niet toegewenst,” was hij meteen na afloop sportief. Gryson was dé verrassing van het toernooi en even leek het er sterk op dat niet Maenhout, maar hij de kroon voor het eerst (en voor het laatst) zou pakken tot het noodlot, genaamd Arno Bomans, toesloeg.

TM: “Ik vond de prestatie van Wouter doorheen het toernooi erg goed. Ik had het ook niet echt verwacht. Hij speelde goed in de interclubs, maar eindigde met 0/3 en zijn motivatie leek wat weg. Dat hij hier opnieuw op niveau was, is mooi voor onze club.”
SF: Gryson begon tegen jou. Een voordeel?
TM: “Goh, achteraf bekeken wel natuurlijk. Hij bood na 14 zetten remise en ik weigerde. Als je die partij dan nog kan winnen, dan geeft dat een boost aan vertrouwen. Ik denk wel dat die zege in de eerste ronde en ook in de tweede tegen Tieme (Verlinde, SF.) heel belangrijk waren voor zijn verdere toernooi.”
SF: Je hebt 6/9 gehaald. Dat is op zich een goed resultaat, maar ik kan me indenken dat je er misschien wel meer van verwacht had?
TM: “Mja, 6/9 is eigenlijk niet zo veel, maar toch ben ik al bij al tevreden over mijn spel. Ik heb weinig echte fouten gemaakt. Het enige waar ik niet blij mee ben, is dat ik op enkele cruciale momenten verkeerde beslissingen nam, zoals tegen Xavier Mastalerz. Daar stond ik uiteindelijk zelfs simpelweg minder.”
SF: Je hoort hier en daar stemmen die nogal wat kritiek hebben op het niveau van de elitereeks dit jaar. Niet op de spelers op zich, maar wel over de gespeelde partijen. Wat denk je daarvan?
TM: “Ze doelen waarschijnlijk op enkele stevige blunders. Ik denk eerlijk gezegd dat die er vorig jaar en het jaar daarvoor ook waren. Dat heeft volgens mij veel te maken met de tijd die hier gebruikt wordt. Je krijgt anderhalf uur met 30 seconden increment voor heel de partij. De meeste spelers zijn dit totaal niet gewend en bijna elke partij die aan de 30 zetten raakt, eindigt met een onophoudelijke tijdnoodfase. Dat geeft heel wat stress, zeker in complexe stellingen. Combineer dat met twee rondes op één dag en je krijgt zulke blunders.”
SF: Jijzelf hebt nergens écht geblunderd in tegenstelling tot sommige anderen. Een vervelende vraag voor een kampioen, maar wat vond je eigenlijk van de concurrentie?
TM: (glimlacht) “Ik vond eerlijk waar dat de concurrentie goed aan elkaar gewaagd was. Iedereen kon van iedereen winnen. Ik herinner me nog toen ik in Bütggenbach de elitereeks speelde, dat er toen twee 1600-spelers meespeelden. Dat is toch een deftig verschil met nu. Je moet iedere partij echt op je hoede zijn. Ik vind wel dat de concurrentie over het algemeen niet zo goed gespeeld heeft in de partijen tegen mij persoonlijk.”
SF: Wie heeft er wel een goede indruk op jou gelaten?
TM: “Wouter was natuurlijk goed. Voor het overige Glen De Schampheleire en Xavier Mastalerz. De Schampheleire had ik vooraf als mijn voornaamste concurrent beschouwd. Hij is erg degelijk. In onze partij merkte ik in de analyse ook dat hij echt veel had gezien. Mastalerz is duidelijk ondergeklasseerd. Tegen mij heeft hij in ieder geval heel goed verdedigd.”

SF: Je zei dat je vond dat de concurrentie erg aan elkaar gewaagd was. Jij hebt al vier elitekampioenschappen gewonnen intussen. Was het vroeger sterker of zwakker?
TM: “Zwakker, zeker weten. Allé, ik moet dat nuanceren. De eerste keer in La Louvière was het heel erg sterk. Toen had je Steven Geirnaert die won, denk ik, en spelers als Akhayan en consoorten. Sommige andere edities waren dan weer zwakker, zoals die in Butggenbach. Maar de trend is positief. Het elitetoernooi is nu al twee jaar onophoudelijk bezet met 10 spelers die sterk zijn en die aan elkaar gewaagd zijn.”
SF: Wat vind je eigenlijk van het concept van die elitereeks?
TM: “Ik vind het wel goed. Je kan er, nu zeker, vanop aan dat je elke partij een goede tegenstander hebt.”
SF: Je zou ook kunnen zeggen dat de elitereeks de beste spelers uit elke reeks plukt en zo de open reeksen in die zin beïnvloedt dat je van competitievervalsing kan spreken…
TM: “Goh, ik denk het niet. Ten eerste waren er alleen spelers die normaal bij de -20/18 zouden hebben meegespeeld. Ten tweede denk ik dat dat zichzelf zou opheffen: ik zou niet meegespeeld hebben in een open reeks denk ik en vele anderen ook niet. Je kan de sterkste elo’s volgens mij het best aantrekken met zo’n elitereeks.”

SF: Vroeger was je de echte elite. Je had drie IM-normen en een elo van om en bij de 2385. Je had de IM-titel zo goed als te pakken. Wat is er gebeurd?
TM: “Mja, ik heb me veel afgevraagd hoe het kwam dat ik plots teruggezakt ben. Ik denk dat het vooral te maken heeft met zelfvertrouwen. Toen geloofde ik echt in mezelf. Als ik beter stond, dacht ik: Ik ga winnen en dan lukte dat ook. Dan volgden er een paar mindere resultaten en ging ik ook studeren. Ja, schrijf dat maar op, dat klinkt goed: studies (lacht). Nee, serieus, als je naar de unief gaat, ben je er simpelweg minder mee bezig en vermindert de motivatie om op dat niveau te blijven spelen.”
SF: Ga je de draad opnieuw proberen op te pikken?
TM: “Mja, ik hoop toch terug iets meer te gaan spelen. In juli mag ik meespelen in het normentoernooi in Groningen. Dat wordt wel interessant. Maar mijn prioriteit ligt daar niet. Ik moet eerst een eerste zit halen, dan kan ik er verder over nadenken.”
SF: Veel succes en bedankt!