Ook de derde ronde van het Linares/Moreliatoernooi heeft weer bijzonder interessante partijen opgeleverd. Weliswaar wist enkel Anand te winnen van leider Carlsen, maar ook de overige remises waren van erg hoog niveau. Topalov-Leko en Svidler -Ivanchuk waren technisch, maar interessant. Morozevich en Aronian brachten dan weer vuur op het bord. Door zijn overwinning klimt Anand naast Ivanchuk aan de leiding.

Anand won zoals gezegd van Magnus Carlsen. De jonge Noor had tot nu toe degelijk schaak getoond. In de derde ronde ging het echter grondig mis voor hem achter de witte stukken. Vanuit de opening slaagde Anand erin om zich in een Meraner vrij makkelijk te bevrijden door c5 te spelen. Carlsen moet dat hebben aangevoeld, want begint met 16. Pg5 in troebel water te vissen. De reactie van de Indische topgrootmeester is prachtig door zijn eenvoud. Wie zou met de zwarte stukken niet simpelweg 19… gxf6 gespeeld hebben?
Anand doet evenwel het ijzersterke hxg5 en wint op die manier een bijzonder belangrijk tempo, nu de witte loper opnieuw moet spelen. Dan blijkt pijnlijk duidelijk dat de witte loper op c2 volledig misplaatst staat, evenals de witte a-toren op de d-lijn. Met eenvoudige middelen weet Anand precies die stukken eraf te ruilen die de witte stelling nog enigszins dragelijk maken. Al snel domineert de Indiër de belangrijke d-lijn en kan binnendringen, waarna de partij beslist was. Een prachtig staaltje positionele techniek van de nummer 2 van de wereld, en een pijnlijke les voor de Noor: in combinatieschaak is hij een wereldtopper, maar écht schaken kan hij nog niet.

De partij Topalov-Leko was op theoretisch vlak zonder twijfel de belangrijkste partij. Topalov opent tegenwoordig haast uitsluitend met de d-pion tegen de andere topgrootmeesters. In vele gevallen krijgt hij dame-indische stellingen op het bord. In de jaren ‘70 werden die stellingen nog beschouwd als volstrekt saai en een impliciete vraag naar een snelle remise. Het moet worden gezegd: sinds de partijen van Topalov kent de dame-indiër een ware revival. De nummer één heeft er al prachtige partijen door gewonnen (denk maar aan Topalov-Aronian, Wijk 2006, Topalov-Anand, Wijk 2006, Topalov-Carlsen, Wijk 2007). Leko is zonder twijfel een van de grootste theoretici die er op dit moment zijn. Het was dan ook boeiend om te zien hoe de Hongaar het Bulgaarse aanvalsgeweld ging bekampen.
Het dient gezegd: Leko was erg goed voorbereid. De eerste 22 zetten werden in een waar blitztempo gespeeld. Op de 12e zet week de Hongaar van de hoofdvariant af (12… Pf6) en ging voor Tc8, in combinatie met 13… c5. Die zet is op een kleine combinatie gebaseerd. Na 14. exd exd 15. Lxd5 Pf6! 16. Lg2, cxd 17. Lb2 b5!, staat zwart volledig gelijk. De zet die Topalov kiest (15. dxc) leidt tot een geforceerd ruilfestival dat eindigt in een gelijkstaand ongelijk lopereindspel.

Morozevich-Aronian was de partij tussen de twee deelnemers wiens stijl beide dingt naar de prijs voor de meest onorthodoxe. Deze partij was daar geen uitzondering op. In Aronians favoriete Ragozin komt hij een pionnetje voor, maar zo’n ene pionnetje dat je liever niet voor staat. Moro zoekt getrouw de complicatie op, en het kan niet worden ontkend dat na Lxg7 het bord in vuur staat(diagram). Aronian heeft de pion, Moro de compensatie: het gevaarlijke aanvalsduo Dame-Paard, tegen Aronians kreupele loper. Zwart mag van geluk spreken dat de witte toren op dat moment nog totaal niet meedoet.
Met het fantastische 32. f4! brengt de Moskoviet de toren in het spel, ten koste van – och ja – een pion(diagram). Nu is Aronian niet het type speler die zich als een lammetje naar de slachtbank laat leiden. De Armeen offert een stuk, weet de witte koning naar minder veiliger oorden te doen verhuizen en eet onderweg een pionnetje of twee. Toen de twee kemphanen remise besloten, gaf fritz 0.00.

De laatste partij was die tussen Svidler en Ivanchuk. De Oekraïner had de vorige ronde met wit Topalov verslagen, en het was te voorspellen dat hij met zwart een snelle remise zocht tegen Svidler. Svidler is nog een van de weinig topgrootmeesters die consequent met wit de hoofdvarianten blijft spelen van de Russische verdediging.
Het meest interessante moment van de partij situeert zich op de 15e zet(diagram). Het is een raadsel waarom de Oekraïner gaat voor het dubieuze Lxh2 en niet voor de variant 15. Lxc5 16.bxc5 Ld6 waarna de beste kansen toch voor zwart zijn: hij ontwikkelt de a-toren naar de b-lijn, het zwarte paard vindt een leuke plek op c4 en de zwarte loper ziet er iets gezonder uit dan de witte collega. Svidler kan tegen deze eenvoudige positionele troeven weinig inbrengen, hoogstens een toren op de e-lijn, die niet kan binnendringen. Na Lxh2 keren de kansen volledig. Wit krijgt een belangrijke meerderheid op de damevleugel en zwart moet actief verdedigen om niet in het nadeel te komen. Ivanchuk pakt de zaken in het vervolg echter energiek aan en smijt zonder vrezen zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel naar voren. Enkel met nauwkeurig verdedigen weet hij een toreneindspel te bereiken dat remise stond.

Anand en Ivanchuk leiden nu met 2/3. Carlsen, Svidler, Leko en Aronian hebben elk 1.5/3 en Moro en Topalov doen het met 1/3. Dinsdag is rustdag.