Komt deze titel u niet bekend voor? Jawel, vorig jaar stond een artikel op schaakfabriek met exact dezelfde titel. Dit heeft dus één iets te betekenen: Tom Piceu is weer een toernooioverwinning rijker…

“Een sterke speler 9x doodkloppen is niet genoeg”

Uw verslaggever kon op de prijsuitreiking helaas niet aanwezig zijn, maar geen nood, dezelfde winnaar, hetzelfde toernooiverloop, dan kunnen we evengoed de foto’s van vorige keer nemen zeker?

Nochtans hadden enkele gebeurtenissen van het afgelopen jaar een grote impact op het toernooi zelf. Waar ik vorig jaar nog eindigde met een welverdiende pluim voor Herman Thienpondt die al 26 edities van het lentetoernooi in goede banen had geleid, daar werden we in september vorig jaar helaas opgeschrikt door het overlijden van Herman. Het spreekt voor zich dat het geen eenvoudige taak is om de organisatie van een dergelijk Brugs toptoernooi over te nemen. Sinds ruime tijd is het toernooi de jaarlijkse afspraak voor alle Brugse en omliggende clubs. Door de gebruikelijke sterke bezetting kan de winnaar zich gerust uitroepen tot de sterkste West-Vlaamse schaker van het jaar.

Het werd even zoeken voor de nieuwe organisatoren die op de hulp konden rekenen van de vrouw en dochters van Herman. Enkele noodgedwongen ingrepen werden mooi opgevangen. De organisatie deed het prima en verdient alle lof voor het enthousiasme waarmee ze het toernooi voortzetten. (oa. Jacques Bylé, Patrick Vandousselaere en anderen).

Het toernooi zelf verliep niet zo voorspelbaar als misschien aan de titel van dit artikel kan verwacht worden. Doordat de toernooibezetting merkelijk lichter was dan de voorbije jaren werden de favorieten naast Tom herleid tot een drietal spelers. (dit komt doordat enkele studenten geplaagd werden door examens de laatste ronden en zo niet konden deelnemen oa. Thibaut Maenhout, Tieme Verlinde, Arvid Viaene) Jan Vandendriessche, Frederic Verduyn en mezelf.

In de vierde ronde schakelde Tom eerstgenoemde uit in het onderling duel. Hierdoor stond in de vijfde ronde het duel tussen de twee maxima op het programma, namelijk Tom en mezelf. In een partij waar Tom lange tijd in de touwen hing, kon hij toch op ‘vlaamskampioenschaps-achtige wijze’ het volle punt binnenhalen. Dit klinkt misschien een beetje neerbuigend maar het is wel typerend dat je een sterke speler 10x dood moet kloppen en dat 9x niet genoeg is! Na deze partij kon Tom freewheelend de toernooioverwinning binnenhalen door eerst een uiterst taaie Raf Barzeele te verslaan en daarna af te sluiten met een opmerkelijke remise tegen Jeroen Deschepper. De ereplaatsen werden verdeeld tussen Frederic Verduyn en Jan Vandendriessche.

Tijdens het toernooi zelf was ook nog veel leuks te beleven. Zo stond in de derde ronde een mooie affiche op het programma. De wedstrijd tussen Jozef Claeys, 93 lentes jong en nog altijd actief schaker en Steven Vanden Bussche, tien jaar. Een verschil van 83 jaar! Waarschijnlijk één van de grootste verschillen in leeftijd tijdens een partij? De ervaring haalde het uiteindelijk nog net van de jeugd.

Om het toernooi af te sluiten wordt traditioneel de ‘frezenblitz’ gehouden. Ook daarin won een zekere Tom Piceu gedeeld met Tieme Verlinde. Op naar de 28e editie!