Boris Gelfand daagt Anand uit
Na vijf remises op rij is de oudste deelnemer van het kandidatentoernooi erin geslaagd om de eerste witzege op de bordjes te toveren. Na een prachtige strategisch/tactische partij knokte Boris Gelfand zich naar een duel met Vishy Anand.
Met Gelfand ontvangt Anand een outsider als uitdager. Maar wel een outsider met tanden: de Israëliër is oerdegelijk, sterk voorbereid en heeft een kar ervaring achter zich. En die eigenschappen leverden hem ook de winst op in dit kandidatentoernooi…
43 vs. 42
Het zou het toernooi worden van de opkomende jeugd. De computergeneratie die schaak speelt zoals een machine. Zonder veel klassieke bagage, maar met een uitzonderlijke, concrete kennis en een vermetele instelling. Dat was de persoon die dit jaar het kandidatentoernooi zou winnen en Vishy Anand zou uitdagen tot een generatiewissel. De gedroomde conquistador was Magnus Carlsen, die al deze eigenschappen ook nog eens combineert met een uniek gevoel voor bepaalde stellingen en een techniek om u tegen te zeggen.
Maar toen veranderde de cyclus, trok Carlsen zich terug en was het uitkijken naar de Kramniks, Aronians en Topalovs van onze aardbol. Het matchformaat, met vier partijen en dan tiebreaks, bleek echter fataal te zijn voor deze grote drie. Grischuk toonde stalen zenuwen en uitstekende snelschaakskills in de tiebreakmatchen tegen Aronian en Kramnik en bonjourde er op die manier twee grootheden uit. Gelfand droogde Mamedyarov af in een knotsgek offerduel en joeg Kamsky terug naar de VS in een zinderende snelschaaktiebreak.
Alexander Grischuk plaatste zich voor de finale van het kandidatentoernooi door meedogenloos te snelschaken. Toch won hij in dit toernooi geen enkele klassieke partij.
En zo waren het niet de allergrootsten van de FIDE-ranglijst die de finale van het kandidatentoernooi speelden, maar wel twee outsiders, bovendien spelers met enige ervaring. In de linkerhoek stond Alexander Grischuk. Weliswaar nog niet zo oud (27 lentes), maar wel al laureaat in enkele toptoernooien én iemand die eerder al eens een halve finale van een kandidatentoernooi had gespeeld. Hij verloor een dikke tien jaar geleden van Alexei Shirov. Aan de rechterzijde blonk veteraan Boris Gelfand. Zijn palmares laat weinig twijfel. Meermaals drong hij door tot beslissende fases in de WK-cyclus, maar telkens werd hij op de meet geklopt door iemand die net dat tikkeltje sterker bleek: Nigel Short, Anatoly Karpov en Vishy Anand. Bovendien won ook hij enkele heuse toptoernooien (Tilburg, Wijk Aan Zee, Belgrado …). Een onvoorspelbaar duel drong zich dus op.
Na vijf van de zes partijen was de stand nog steeds in evenwicht. “Grischuk’s opening as white fails again” kopte TWIC, al was dat een ietwat bizarre en gekleurde titel voor een artikel, zeker omdat de neutrale analist stelde dat Grischuk de enige was die al een keertje in de buurt kwam van iets wat van ver op een zege kon lijken. Een meer precieze titel zou geweest zijn dat de twee elkaar geen duimbreed toegaven en dat de zesde en laatste partij de beslissing kon brengen. Desalniettemin was het wel zo dat Gelfand stevig voorbereid was en geen enkele variant als een verrassing op zich af liet komen.
En dat bleek ook in de zesde en laatste partij. Grischuk besloot om ervoor te gaan met zwart, maar botste op de taaie voorbereiding van zijn tegenstander. Met enkele mooie strategische manoeuvres rammelde Gelfand met de Russische voeten van Grischuk. 1-0 en de match is meteen beslist. Na de partij was Grischuk vol lof over het spel van de Israëliër, die zelf aangaf wat geluk te hebben gehad met de varianten die op het bord verschenen in zijn minimatch.
En zo is niemand minder dan Boris Gelfand de uitdager van Viswanathan Anand, die volgend jaar als grote favoriet zal starten in een nieuwe episode van het wereldkampioenschap schaken. Behalve het resultaat van de match wordt het nu vooral uitkijken naar de organisatie ervan …
Mooi beschreven!
Al heb ik toch de indruk dat sinds de opkomst van de computers het voorbereiden erg aan belang heeft gewonnen. Zelfs te belangrijk geworden is… Wanneer spelen we Fischer-schaak? 🙂
Een match om naar uit te kijken.
Inderdaad, ik kijk er naar uit om nog eens een echt wereldkampioenschap schaken te kunnen volgen. Toch zo spijtig dat ertussen 1990 en 2010 zo werd geknoeid met de wk-formule.
Tiens, nu is er al een tweede gert. Hoe is dit technisch mogelijk ?? Dien ik een andere naam te kiezen ?
Een bezoek aan de psychiater moet volstaan 🙂
’t leven is voor de rappe 😉
Zeg da wel ….. Gert 🙂
Beste Tim, ik verkies een biechtstoel.
Je staat er niet bij stil maar Gelfand (1968)is maar een jaar ouder dan Anand (1969). Zo wat de leeftijd waarop Kasparov
afhaakte na zijn zege in Linares 2005 ondanks twee nullen op rij in de slotronden.
@Valery
Ik vind niet dat je Kasparov kunt vergelijken met Anand en Gelfand. In tegenstelling met Kasparov, zijn Anand en Gelfand spelers die ook op middelbare leeftijd de nodige studie en zelfopoffering kunnen opbrengen voor het schaken. Een schaker moet (mits hij de nodige studie en zelfopoffering kan /wilt doen) zijn niveau kunnen vasthouden tussen zijn 30ste en zijn 50ste. Een 40tiger kan dus in theorie nog 10 jaar meedraaien op de top van zijn capaciteiten.
Trouwens er zijn weinig amateurs die hun niveau kunnen vasthouden tussen hun 30ste en hun 50ste daar prive en werkbeslommeringen hier een stokje tussen steken.
Zelf had ik het gevoel dat Kasparov niet meer tevreden kon zijn met meedraaien bij de top maar nooit meer op zijn topcapaciteit.
Idd, Kasparov brengt het zelfs nu nog op om te studeren voor het schaken, terwijl hij niet meer speelt (zie interview eerder hier). Ik denk dat Valery het bij het rechte eind heeft.
@Valery:
Het is een beetje zoals het kip en het ei. Je haalt je topcapaciteit niet meer omdat je er niet meer evenveel wil voor doen als voorheen en je doet niet meer evenveel als voorheen omdat je je topcapaciteit niet haalt. Anand en Gelfand zijn GM’s die elke dag nog vele uren (ik hoorde over Gelfand spreken van 10 uren/ dag) spenderen aan het schaken gewoon om hun niveau te behouden. Kasparov kon het niet meer opbrengen., wellicht eerder omdat hij geen onmiddellijke kans meer zag om de wk titel terug te halen. Zijn match met Ponomariov was afgelast in 2005 wat een serieuze knauw gaf aan zijn motivatie. Trouwens ik ben er zeker van dat Kasparov wel nog heel wat uurtjes aan schaken spendeert maar het zal wel een fractie zijn t.o.v. vroeger en wat er nodig is om terug op topcapaciteit mee te draaien.
En Viktor ‘ de Verschrikkelijk’ Kortsnoij dan? Hij bereikt op vijftig à vijenvijftig jaar oud nog hoge topcapiciteit. Het is bekend dat Viktor Kortsnoij 8 uur per dag spendeerde aan schaken. Maar ja, dat moest hij wel om zijn leven te kunnen onderhouden. Maar brabo heeft gelijk als je moet gaan werken en priveleven gaan leiden is het heel moeilijk om top-niveau te bereiken.
Gelfand is toch wel de verdiende winnaar. Het zou toch wat vreemd geweest zijn als de uitdager van Anand in 14 (?) lange partijen geen enkele keer kan winnen. Gelfand speelde solide en haalde soms fors en briljant uit (die zwartpartij met stuk-en torenoffers tegen Kamsky geloof ik, was echt om te smullen).
Hij heeft denk ik ook al wat meer ervaring met deze wk-matchen.
Dat was tegen Mamedyarov, Wouter. Heel leuke partij inderdaad.
@Brabo: Voor zover ik het weet was Kasparov absoluut niet happig op een match met een “tweederangsfiguur” als Ponomariov. Stellen dat dat een knauw in Kasparovs motivatie betekende, lijkt mij absoluut onjuist. Kasparov krijgt tot op de dag van vandaag zelfs het verwijt dat hij die match zélf boycotte (al zal dat wel overdreven zijn).
Als er iemand de match Kasparov-Ponomariov boycotte, zal het wel Ponomariov zelf geweest zijn. Hij was namelijk bang van Kasparov.
Pono is er jaren niet goed van geweest dat die match niet doorging. Dat weet iedereen. Hij leek zelfs even te willen stoppen met schaken en verdween een jaar of twee van het internationale toneel (hij speelde wel, maar was een schim van zichzelf).
Jouw laatste comment, Theo, is dus complete kwatch.
@ Peter:
Kasparov heeft altijd zijn wk titel willen terughalen. De match tegen Ponomariov zou het ticketje moeten betekenen voor een terugmatch tegen Kramnik. Je kan het allemaal nalezen op wikipedia toch een van de meest betrouwbare bronnen. Ik ga akkoord met jouw mening dat Kasparov weinig interesse had in een match met Ponomariov maar hij had het wel gedaan als hij de nodige garanties op een rematch met Kramnik had gekregen (iets wat hij voor zover ik weet nooit gekregen heeft.)
@ Theo en Peter:
Ponomariov dacht enkele eisen te kunnen stellen nu hij fide-wk was. Zoals vaak bij sterke karakters komt het dan tot botsingen waarbij iedereen een verliezer wordt.
Ponomariov heeft achteraf toegegeven in een interview (moet ergens nog op het internet staan maar ik laat het aan jullie om het op te zoeken) dat hij toen de situatie verkeerd had ingeschat (wellicht deels onder invloed van enkele slechte raadgevers die hem te hoge geldsommen voorspiegelden).
Te hoge eisen stellen is alles behalve hetzelfde als de match boycotten. Het interview waar je naar verwijst is volgens mij hetzelfde iv waar ik naar verwees. Staat dat niet op chessintranslation.com? Enfin, daarin leer je idd veel meer, maar zeker en vast ook dat Pono toegeeft er niet goed van te zijn geweest dat hij die match mislopen heeft. En dat Kasparov degene was die enorme eisen had om die match te spelen is eveneens geen geheim.
En Wikipedia “een van de meest betrouwbare bronnen noemen” vind ik trouwens een erg bizarre uitspraak.
@Peter:
In theorie kan iedereen publiceren op wikipedia maar als je weet dat er een hele hiearchie van moderatoren bestaat dan besef je al snel dat er een enorme controle gebeurt. Trouwens er zijn al enkele studies geweest over wikipedia die duidelijk aantonen dat wikipedia kan concurreren met de beste encyclopedia.
@ Peter:
Te hoge eisen stellen kan wel een vorm van boycotten zijn. Bij handel drijven, wordt het gebruik van erg hoge eisen, vaak gebruikt om bepaalde deals expres te laten mislukken. Die techniek wordt toegepast wanneer met niet rechtstreeks aan de andere partij zijn desinteresse kan vertellen. Een voorbeeldje: Stel dat je een contract met iemand hebt waarin staat dat je bepaalde taken zult doen voor een af te spreken bedrag. Als je die taken niet wil uitvoeren dan zorg je gewoon dat je gevraagde bedrag onaanvaardbaar zal zijn.
Vroeger kon men zeggen dat Wikipedia niet altijd accurate informatie bevatte. Maar die informatie wordt vandaag enorm gecontroleerd door moderatoren zoals Brabo al aanwees.
Men heeft al meer dan eens geprobeerd compleet foute informatie te verspreiden via Wikipedia. Maar die wordt tegenwoordig binnen de dag gemodereerd en verwijdert.
@Brabo: Dat kan idd, maar Ponomariov heeft dat zeker niet gedaan om de deal van zijn leven te doen mislukken, hoor. Als jullie dat willen geloven, doen jullie dat maar, maar het is echt onzin… (niet het gegeven, maar wel dat Pono de deal zou willen doen mislukken).
Over Wikipedia: die studie ken ik ook, maar de site blijft wemelen van de fouten, al is het zeker veel beter dan pakweg 5 jaar geleden natuurlijk.
@Peter:
Ponomariov wou inderdaad de match dus ben ik het evenmin eens met Theos stelling. Hij heeft wel hoogspel gespeeld en verloren.
Ik ben er vrij zeker van dat er niemand zonder fouten kan schrijven (zowel taal als inhoudsfouten) van zodra het document enige lengte bevat. Je hebt gelijk dat er in wikipedia talloze fouten vermeld staan maar zeg mij 1 werk van dezelfde omvang waar dit niet gebeurt? Ik bedoel hoe groter het schrijfwerk, hoe meer onvermijdelijke fouten. Ik blijf erbij dat wikipedia 1 van de beste bronnen is met een gemiddeld laag aantal fouten per pagina ratio.
http://news.cnet.com/Study-Wikipedia-as-accurate-as-Britannica/2100-1038_3-5997332.html
volgens een studie in 2005
Het is een kwestie van perceptie. Als een wikipedia-artikel 100 keer meer klachten krijgt dan een standaardencylopedie-artikel dan denkt men onmiddellijk dat wikipedia vol onzin staat. Echter men vergeet het in het juiste perspectief te plaatsen. Wikipedia wordt duizend keer meer gelezen dan een standaard encylopedie dus automatisch zal je dan veel meer klachten krijgen. Als je dan die klachten analyseert dan zie je dat bijna alle klachten het steeds hebben over dezelfde fouten waardoor het aantal echte fouten slechts een klein percentage is t.o.v. het aantal klachten.
Online informatiedatabanken zullen trouwens de maatstaaf worden (en zijn het wellicht al). De standaardencylopedie wordt herleid tot een verzamel en kustobject want kan onmogelijk concurreren tegen de gratis online diensten die onmiddellijk fouten kunnen rechtzetten en voortdurend aangepast worden volgens de actualiteit.
het hangt ervan af wat je zoekt, wie het zoekt en in functie waarvan je iets zoekt.
een rus opent geen ndl. talige sites, een student mag wiki niet gebruiken als primaire bron en dan heb je nog talloze gekleurde aanpassingen en vermeldingen bij politiek-religieus gevoelige onderwerpen (scientology of allerlei complottoestanden) waar de “waarheid” nogal vaak een draai krijgt of een zetje gekregen heeft (om het zacht uit te drukken) .
maar ging het in 1e instantie niet om de simpele opmerking dat Gelfand quasi even oud is als Anand? 🙂
Ah, wikipedia en het internet: kan niet faut gaan 🙂 Vond toevallig deze cartoon die me vrij toepasselijk lijkt: http://xkcd.com/906/