Terwijl Stefan Docx tegen Vigen Mirumian zijn uitstekende vorm toonde, speelde er zich op bord 1 een heus drama af: Gorik Cools zag een gemaakte zege tegen GM Dgebuadze als sneeuw voor de zon verdwijnen. Na 7 rondes zijn er nog 3 leiders.

Samensmelting aan de top

Na vier rondes stonden Stefan Docx, Mher Hovhanisian en Robin Leenaerts aan kop (zie vorige verslag). De vijfde ronde bracht de groep weer samen, maar niet zonder slag of stoot. Een van de meest spectaculaire duels was de zege van Alexandre Dgebuadze tegen Robin Leenaerts, na een bijzonder ingewikkelde partij.

Het was een gekke partij. Engines kunnen ze zonder gevoel, zonder misrekeningen spelen, maar voor ons mensen is zoiets iets heel anders. Zelfs in de analyse na de partij vond ik - zonder engine dan wel - niet de juiste zetten. Het was alles of niets en voor mij was het uiteindelijk alles. – Alexandre Dgebuadze

Het spannendste duel in die vijfde ronde was de clash tussen Hovhanisian en Docx. Die laatste was na afloop duidelijk de meest ontgoochelde.

Zwijg mij over deze partij. Ik kon op een bepaald moment 5 zetten doen. 4 ervan winnen een stuk, de andere is nog goed, maar maakt het moeilijk. Ik speel natuurlijk die ene zet die niet wint. Daarna is het trouwens nog steeds gewonnen, zelfs tot in de eindstelling, maar ik had plots maar 30 seconden over. Omdat er geen tijd meer bijkomt, heb ik maar op zeker gespeeld met de remise. – Stefan Docx

De zesde ronde dan was een succes voor Gorik Cools, die met wit IM Van Riemsdijk klopte, een staaltje van goede voorbereiding en patronenherkenning.

Hij liep recht in mijn voorbereiding. Ik heb toevallig enkele weken geleden nog eens die varianten van de Spaanse ruilvariant bekeken en ik zag dat hij voor een vrij moeilijke variant koos (Ld6). Tijdens het voorbereiden vond ik in elke partij die ik bekeek verbeteringen voor wit, dus ging ik ervoor. De ideeën die ik heb opgedaan, bleken erg nuttig tijdens mijn partij. Hij maakte een fout en ik kon een plan kiezen dat ik was tegengekomen. – Gorik Cools

En zo waren er nog zes leiders met vijf punten ut zes: Docx, Dgebuadze, Hovhanisian, Cools, Mirumian en Dardha. De zenuwen stonden op scherp en de scharnieren van de deuren werden nog eens extra gesmeerd om vervelend gepiep te voorkomen. Het werd een ongezien drama…

Docx schittert, Cools van hemel naar hel.

Stefan Docx bevestigde zijn goede vorm met een klinkende zege tegen GM Vigen Mirumian. Docx gaf na de partij aan dat hij zijn voorbereiding van op het BK had gebruikt (meer bepaald de voorbereiding die hij voorzien had voor Petar Popovic). Eigenlijk werd Mirumian daarna simpelweg van het bord gezet in een partij “waar ik wel fier op ben” (aldus Docx).

Dé clash van de dag kwam echter van de hand van Gorik Cools. Met zwart overspeelde hij Alexandre Dgebuadze tot de stelling zo veel winstmogelijkheden bood dat de twijfel toesloeg. De eindfase was een Shakespeariaans rampscenario, waarin de plaatselijke held zijn zo verdiende zege wegblunderde in één zet. Geen happy end, maar keiharde realiteit. Vol ongeloof en onbegrip, het hoofd schuddend door het besef wat er was misgegaan, overliep Cools de partij.

Ik begrijp er niets van. Ik had eigenlijk verwacht dat hij al twintig zetten zou opgeven. Hij had geen enkel actief stuk en stond in een eindspel drie pionnen achter. Alles won, alles won. Zo goed gespeeld en dan zo weggegooid. Niet te geloven… – Gorik Cools

Op bord 3 won Hovhanisian nog tegen Dardha, waardoor het leiderszestal is gehalveerd tot een drietal: Dgebuadze, Hovhanisian en Docx. Het slotweekend belooft zenuwslopend te worden.