Pionier Jean Jaures Gent overleden
Op dinsdag 25 november is Hubert Thys op tachtigjarige leeftijd overleden. Voor het schaken in het Gentse in het algemeen, en voor onze club in het bijzonder, was Thys zonder meer een monument…
Hubert werd geboren op 21 augustus 1934. Hij werd al lid van Jean Jaurès kort na de oprichting in 1945. Hij groeide uit tot de organisatorische sterkhouder van de club. Niemand heeft meer gedaan voor de club dan Hubert. Al zijn vrije tijd buiten zijn werk als leerkracht Frans ging naar het schaken. Hij was nooit voorzitter, maar bekleedde functies zoals materiaalmeester, hield het lokaal open en verzorgde het clubblad Rochade.
Hubert werd bewonderd voor zijn inzet en organisatorisch talent, maar ook gewaardeerd omwille van zijn aangename, steeds vriendelijke en positieve persoonlijkheid. De laatste jaren was hij omwille van zijn gezondheid niet meer actief binnen de club, maar hij bleef er sterk mee begaan. Nu is hij naar de ‘eeuwige schaakvelden’.
Het bestuur en alle leden van Jean Jaurès zijn in rouw, en denken ook aan de familie en nabestaanden van Hubert. We zullen hem, en al wat hij voor de club en het schaken betekend heeft, niet vergeten. Ook in heel wat andere clubs lopen tal van schakers rond die door het enthousiasme en de inzet van Hubert hun passie gevonden hebben.
Ik leerde Hubert Thys kennen in 1964 op een nationaal jeugdkampioenschap in Gent, op puike wijze georganiseerd door Jean Jaurés. Ik werd tijdens dat toernooi 13 jaar en behaalde er mijn eerste nationale titel. Het was een van mijn overtuigendste overwinningen ooit, met 8,5 uit 9. Dus de kennismaking met Hubert Thys bleek een heel gunstig omen. Vijftig jaar geleden ondertussen; hoe vliegt de tijd.
Ook nadien heb ik hem uiteraard nog verscheidene keren ontmoet, en hoewel ik hem slechts oppervlakkig kende, waren onze handdrukken altijd hartelijk. Ik kan me niet herinneren met hem ooit ‘een scheef woord’ te hebben gehad, wat in de schaakwereld niet altijd evident is.
Voor Jean Jaurés was hij vast een icoon, voor mij een aangenaam, warm mens, correct en sympathiek, op een rustige, niet gemaakte of opdringerige wijze.
Hij ruste in vrede…
Persoonlijk kende ik Hubert slechts in zijn “latere periode”, vanaf 1995.
Deze man heeft een diepe indruk op mij nagelaten en dit enkel in positieve zin.
In mijn herinneringen zijn talloze mooie schaakmomenten aan hem gelinkt.
En dan denk ik vooral aan de vrijdagavonden dat we in het Oud Vredegerecht aan de markt in Ledeberg analyseerden en ons amuseerden. Ik kan me nog levendig de Siciliaanse en Caro-Kann varianten voor de geest halen die Hubert graag speelde.
Moge hij in vrede rusten.
Voor altijd een plaatsje in mijn hart voor deze prachtmens!