In tegenstelling tot de zevende ronde bracht de achtste geen verschuivingen aan de top van het klassement. Zowel Dgebuadze als Hovhanissyan speelden remise, de een na hevige strijd, de ander na amper negen zetten. Van der Stricht, Geirnaert en Hautot wonnen wel.

Als Dgebuadze zijn titelambities niet wou opbergen, moest hij met wit winnen van Verstraeten. Er kwam een Koningsindiër op het bord die een typisch gevecht beloofde: wit sloeg in op de damevleugel, zwart trok op koningsaanval. Na 23…g4 stond deze stelling op het bord:

Wit speelde hier 24.hg4:, maar miste daarmee het sterke 24.Pde4:! Op 24…fe4: volgt 25.Lg4: waarna bijvoorbeeld 25…De7 niet werkt wegens 26.Pd5:! cd5: 27.Ld7:, terwijl 25…Df6 26.Lg3 Lg4: 27.Te8: enz. wit eveneens een stevig voordeel geeft. Op 24…de4: volgt dan weer 25.Lc4, eveneens met groot voordeel. Deze combinatie bleef een aantal keren in de stelling zitten en wit speelde later ook effectief Pde4:, maar met minder effect. De stelling bleef dynamisch en met een vrije a-pion had wit misschien nog iets kunnen proberen, maar kennelijk vertrouwde de grootmeester het niet meer en stelde hij zich tevreden met remise.

Ringoir en Hovhanissyan speelden een salonremise van negen zetten. Voor Hovhannissyan, met zwart, geen onlogische keuze. Het zijn vooral de remises van Tanguy Ringoir die al voor kritische commentaren zorgden. “Niet het beste voorbeeld voor de jeugd”, “Als kersvers GM moet hij toch meer laten zien”, “Het is toch niet meer zo warm” enz. Daarom vroegen we het hem zelf. Zit er zand in de machine? “Ik heb dit jaar één goed toernooi gespeeld in de VS, maar eigenlijk is het daarbij gebleven”, verklaart hij. “Sindsdien is de vorm minder, de scherpte is wat weg. Ik bereik enkele stellingen met materiaalvoorsprong maar werk ze niet af. Dat is niet zo goed voor het vertrouwen. Bovendien heb ik door mijn studies niet zoveel tijd gehad om me grondig voor te bereiden.” Van de familie De Strycker, waar Tanguy tijdens dit toernooi verblijft, vernamen we dat het in elk geval niet ligt aan gebrek aan werklust. “Hij is er elke avond tot middernacht mee bezig en dan nog eens heel de ochtend.” Misschien zien we het effect van dat harde werk dan ook later in het jaar, maar voor dit BK had een derde hond in het kegelspel uiteraard leuker geweest. Het is trouwens niet denkbeeldig dat GM Vajda, de leider in de Open Reeks, volgend jaar mee gaat doen bij de Experten. Vajda heeft zich aangesloten bij Brasschaat, heeft hier een domicilie en voldoet daarmee al aan enkele belangrijke criteria. “Ik dacht dat de Expertenreeks een volledig gesloten toernooi was, waarvoor je je moest kwalificeren”, vertelde hij toen we hem ernaar polsten. Dat klopt dus niet helemaal, er zijn altijd drie plaatsen vrij voor de hoogste Elo’s, zolang je maar aan de voorwaarden van ‘schaakbelg’ voldoet.

De tijd ontbrak ons om uitgebreid in te gaan op de partijen van de drie spelers die wel wonnen, maar dat houden we graag voor een volgend verslag. Van der Stricht, een beetje hard voor zichzelf, was blij dat hij ditmaal niet blunderde – in zijn partij misrekende Sarrau zich compleet met 32…Td1. Geirnaert had bijna voortdurend overwicht en initiatie tegen Le Quang en werkte het eindspel feilloos af.  Hautot won dan weer verdiend tegen Beukema in een – zoals je van partijen met Beukema mag verwachten – tactisch geladen duel. Puur uit esthetisch standpunt willen we de volgende, niet alledaagse stelling toch even tonen:

Het lijkt haast een probleemstelling. De zwarte pionnenfalanx oogt als een F16 (die hier eigenlijk achteruit vliegt, maar goed), terwijl de witte pionnen eerder de allure hebben van een zweefvliegtuig. Wit probeerde met veel schaaks nog zetherhaling af te dwingen, maar moest uiteindelijk opgeven.

Op Belchess2015 vind je een verslag van de gebeurtenissen in de Open Reeks, met onder meer de mooie remise van Gorik Cools tegen Vajda.