Dat het toernooi alle kanten uit kan, blijkt duidelijk deze ronde. De mindere goden lieten de eerste borden serieus zweten. Helaas met maar één positief resultaat…

Vrijdag 17/03 is het eerste deel van de tweede ronde van het lentetoernooi van Dolle Torre afgewerkt. Het zwitserse systeem paart bij deze de toppers tegen een ruime subtop van 1700 – 1900 ELO. Makkie dus? Integendeel! Veel van de borden werden intens door de toeschouwers gevolgd. Zou er een stunt in de maak zijn?

Laten wij beginnen met IM Thibaut Maenhout tegen Torrewachter (de Roeselaarse schaakclub) Fabio Petralia (1875). Thibaut moest in deze partij redelijk diep duiken. Fabio offerde een stuk tegen de koningsstelling van Thibaut terwijl de zwarte stukken de damevleugel onder druk zetten. Met toren en dame wist Fabio de zwarte koning te bekogelen en Thibaut was op nauwkeurig verdedigen aangewezen. De koning moest noodgedwongen helemaal naar de damevleugel wandelen waar hij … eigenlijk ook niet eens veilig stond. De toeschouwers waren aan het nagelbijten… Zou Thibaut hier iets laten liggen? Alhoewel Fabio op een gegeven moment groot voordeel kon halen, sloeg hij een andere weg in. Thibaut rekende nauwkeurig verder en kon na een lange strijd dan toch het punt bijschrijven.

En hier bleef het niet bij: hetzelfde tafereel speelde zich af bij FM Frederic Verduyn tegen Jonny Rogiers (1815). Frederic met zwart zette druk op de koningsstelling van Jonny maar vergat even zelf zijn koning veilig te houden… Stukoffer en ook hier mocht de koning een enge wandeling beginnen, deze keer richting f4. Jonny slipte daarna even in de afwerking (de stelling zat vol met penningen en schijnoffers) en Frederic kon de schaapjes net op het droge brengen. Een nipte ontsnapping of neuwkeurig rekenwerk? De analyse met de engines moet het uitwijzen…

De stunt van de dag kwam van Peter Wydaeghe (1815) op bord 3 tegen Jan Vandendriessche (2184). Peter hield Jan rustig onder controle met zijn aanval en bleef kalm de stukken naar de juiste velden ontwikkelen. Toen Jan iets te driest probeerde om de stelling te forceren, rook Peter zijn kans om zelf een koningsaanval op te zetten. In de tijdsnoodschermutselingen (hey, ik heb een nieuw woord uitgevonden!) kon Peter de witte stelling breken met enkele pionnen winst als gevolg. Jan moest heel nauwkeurig de controle behouden, maar deed dat ook met bravoure. Omdat beide partijen geen verdere risico’s wilden ondernemen, werd uiteindelijk remise overeengekomen. Uit de analyse bleek echter dat Peter meer dan voldoende kansen had om het volle punt binnen te halen… Misschien iets teveel respect voor de ELO?

De achterhoede vond het welletjes om te boksen tegen al dit jong geweld en besloot dan maar hun partijen te winnen. Er mag wel gezegd worden dat Harald Larsen (2016) lang binnen de remisegrenzen bleef tegen Francky Deketelaere (1758) en ook uw verslaggever had het zeer lastig tegen Linden Pu (1695).

Helaas geen saga van het laatste bord, want deze partij werd uitgesteld, samen met de partijen op bord 2 en 3. Indien hier enig nieuws te melden is, wordt dit artikel zeker geupdate.

We ronden bij deze af met enkele … euhm … sfeerfoto’s?

Stilleven met camouflagebroek en schoenen…

… Giovanni Callebaut verloor op zijn “kousevoeten”.

Een schermutseling tussen de twee nestors van Dolle Torre : Ezio Cukon (1671) versus Jacques Bylé (1487).

Birthday boy Franky Goossens (rechts, 2055) mocht gisteren zijn overgang op Tram 5 vieren. Zoals u ziet was dit een zeer diepgaande analyse waard.

Speciale vermelding voor organisator Ivan Vandepitte. Door het wegvallen van een speler besloot hij de Bye-problematiek op te lossen en zelf mee te doen!